รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 145

“กริ๊งกริ๊งกริ๊ง…”

เสียงโทรศัพท์มือถือของกนกอรดังขึ้น

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมา แล้วบอกพี่ชายของเธอ “ต้องเป็นวิกาโทรมาแน่ๆ”

พอเธอเห็นเบอร์โทร สีหน้าของเธอก็กระตุกเล็กน้อย

พี่กอล์ฟถามเธอด้วยความรู้สึกตลกว่า “ไม่ใช่วิกาสินะ แล้วใครโทรมา?”

 “คนที่เคยเจอแค่ไม่กี่ครั้ง ถือว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งค่ะ”

กนกอรไม่ได้บอกออกไปตรงๆ ว่าเป็นนฤเบศวร์แต่เธอก็ไม่ได้ปกปิดพี่ชายของเธอ เธอกดรับสาย

 “กนกอร”

 “ฟังอยู่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงโทรหาฉันดึกแบบนี้”

 “คุณจำสิ่งที่คุณสัญญากับผมตอนที่คุณขอร้องให้ผมช่วยคุณตามหาเทวิกาได้ไหม”

กนกอรพยักหน้า “จำไว้ค่ะ คุณเจอเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือจากฉันเร็วถึงขนาดนี้เลยเหรอคะ คุณพูดมาได้เลยค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ขอแค่ฉันช่วยได้ฉันก็จะช่วยคุณ ถึงจะต้องบุกป่าฝ่าดง ฉันก็จะช่วยคุณอย่างไม่ลังเล”

หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก นฤเบศวร์ก็พูดออกมา “คุณไม่จำเป็นต้องบุกป่าฝ่าดง แค่พรุ่งนี้คุณเตรียมทะเบียนบ้านกับบัตรประจำตัวประชาชนไว้ แล้วรอผมที่หน้าอำเภอตอนเก้าโมงเช้า แล้วเราไปจดทะเบียนสมรสกัน”

 “เพล้ง!”

 โทรศัพท์ของกนกอรหลุดจากมือและตกลงไปที่พื้น

 เธอตะลึงงันไปเลย

นฤเบศวร์ได้ยินเสียงเพล้ง นึกว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเขาจึงรีบตะโกนถาม “กนกอร กนกอร คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

พี่กอล์ฟได้ยินว่าเป็นเสียงผู้ชายแปลกหน้าดังออกมาจากโทรศัพท์ และเห็นว่าน้องสาวของเขามีท่าทางตกใจมาก เขาจึงรีบก้มลงไปช่วยเธอเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วถามนฤเบศวร์“คุณเป็นใคร คุณพูดอะไรกับน้องสาวผม? น้องสาวผมถึงได้ตกใจจนยืนอึ้งแบบนี้”

 “กนกอรเป็นอะไรหรือเปล่า?”

นฤเบศวร์รู้ว่าคำขอร้องของเขาจะทำให้กนกอรตกใจ

 เขาถูกบังคับมา ถ้าเขาเลือกได้ เขาก็ไม่อยากทำให้กนกอรต้องตกใจแบบนี้

แต่ว่า พอคิดว่ากนกอรตกใจมากจนถึงกับโทรศัพท์หลุดมือ เขาก็อารมณ์เสียไม่น้อย

นี่เขาน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรือไง?

ตอนที่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา เธอกลับรีบโทรหาเขาเป็นคนแรก

พี่กอล์ฟกำลังจะพูด แต่กนกอรคว้าโทรศัพท์คืนไปเสียก่อน

กนกอรจับโทรศัพท์เดินออกไปคุย โดยไม่ให้พี่ชายของเธอได้ยิน แล้วพูดกับนฤเบศวร์ที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ว่า “คุณนฤเบศวร์คุณเมาหรือเปล่า หรือคุณเป็นไข้จนสติเลอะเลือน หรือว่าถูกผีเข้า ฉันรู้จักหมอผีท่านหนึ่ง เขาเก่งในด้านการปราบผี ฉันจะแนะนำให้คุณ ให้เขาช่วยคุณขับผีร้ายที่อยู่ในตัวคุณออก คุณจะได้กลับมาปกติสักที “

นฤเบศวร์ “...”

“คุณอยู่ที่ไหน?”

 “ฉันกับพี่ชายมากินปิ้งย่างและดื่มเบียร์แถวตลาดกลางคืนใกล้บ้าน”

 “เดี๋ยวผมส่งคนไปรับ แล้วมาคุยรายละเอียดกัน”

กนกอร “...”

 “ตกลงตามนี้ เราคุยกันทางโทรศัพท์ไม่ละเอียด คุณส่งตำแหน่งมา เดี๋ยวผมส่งคนขับรถไปรับคุณเดี๋ยวนี้”

หลังจากพูดจบ นฤเบศวร์ก็วางสายไป

กนกอรไม่กล้าไม่ส่งตำแหน่งให้เขา

 เธอเองก็อยากจะรู้ว่านฤเบศวร์เป็นบ้าอะไร ถึงได้บอกว่าจะจดทะเบียนสมรสกับเธอ

เขาไม่ใช่ว่ารักเปรมามากเหรอ?

หรือว่าคุณปู่เร็นจะบังคับเขา?

 เฮ้ย!

 เธอเดาถูกเหรอ

 ปู่ของเขาบังคับให้เขาแต่งงานกับเธอจริงๆ

 แล้วเธอ จะแต่งหรือไม่แต่งดี?

แล้วเขายังใช้บุญคุณมากดดันเธอ