รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 165

เทวิกายิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ตอนนี้คุณหญิงธิษณาไม่ได้สติ ในความทรงจำของคุณหญิงธิษณา ลูกสาวและลูกชายของเธออายุแค่ไม่กี่เดือนเอง ความทรงจำของเธอหยุดอยู่เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน

เทวิกาอ่อนโยนต่อเธอมาก และมีความอดทนมาก

หลังจากที่ผลตรวจDNAออกมาแล้ว แน่ใจว่าทั้งสองคนเป็นแม่ลูกกันจริงๆแล้ว เธอจะลองดูว่าจะสามารถรื้อฟื้นความทรงจำของคุณแม่ให้กลับมาเป็นปรกติได้ไหม

ตอนนี้เธอพอจะรู้เรื่องราวคร่าวๆแล้ว เธอไม่ได้ถูกพ่อแม่แท้ๆทอดทิ้ง แต่เป็นเพราะพลัดพรากจากกันต่างหาก ส่วนจะเป็นการพลัดพรากโดยบังเอิญหรือมีอย่างอื่นแอบแฝง ตอนนี้ยังไม่สามารถรู้ได้

ไม่ว่าจะเป็นสาเหตุอะไร ต่างส่งผลกระทบร้ายแรงต่อแม่ทั้งนั้น

เธอเสียใจแทนคุณหญิงธิษณา ไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอสูญเสียลูกสาวไป คุณหญิงธิษณาต้องพบเจออะไรบ้าง

ตอนนี้มีแค่ประยสย์ลูกชายคนนี้อยู่เคียงข้างคุณหญิงธิษณา เทวิกาเดาว่าชีวิตการแต่งงานของคุณหญิงธิษณาต้องมีปัญหาเกิดขึ้นแน่

“จริงเหรอ ถ้างั้นก็แสดงว่ามีพรหมลิขิตกันจริงๆ ฉันก็ว่าแล้วแค่เห็นหน้าคุณฉันก็รู้สึกชอบคุณมากเป็นพิเศษ และอยากใกล้ชิดคุณมาก ที่แท้คุณก็ชื่อวิกา ชื่อเหมือนลูกสาวฉันนั่นเอง”

คุณหญิงธิษณาดีใจมาก ยิ้มออกมาอย่างไร้เดียงสา

เทวิกาเก็บความเสียใจไว้ เปิดกล่องข้าวเก็บอุณหภูมิที่เธอเอามาทีละกล่อง อาหารเช้าที่เธอทำเอง ถูกเธอเอาออกมาทีละกล่อง จากนั้นวางไว้บนโต๊ะตรงหัวเตียง และบนโต๊ะก็ถูกวางกล่องข้าวจนเต็มไปหมดในไม่ช้า

“คุณป้าธิษณา วันนี้ฉันตื่นมาแต่เช้า เพื่อต้มน้ำซุปให้คุณ และได้ทำอาหารเช้าหลายอย่าง คุณลองชิมฝีมือฉันดู ถ้ารู้สึกว่ามันอร่อย เดี๋ยวฉันจะทำมาให้คุณทุกวันเลย”

เมื่อเห็นมือทั้งสองของคุณหญิงธิษณาถูกผ้าพันแผลพันไว้

เทวิกาหยิบถ้วยที่เอามาด้วยไปล้างให้สะอาด แล้วเทน้ำซุปให้คุณหญิงธิษณาหนึ่งถ้วย จากนั้นนั่งลงบนขอบเตียง ป้อนน้ำซุปให้คุณหญิงธิษณากิน

“ฉันกินเองได้”

ถึงแม้คุณหญิงธิษณาจะพูดออกมาแบบนั้น แต่กลับให้ความร่วมมือมาก เทวิกาป้อนเธอหนึ่งคำ เธอก็ดื่มมันหนึ่งคำ

“มือของคุณบาดเจ็บอยู่ อุ้มตุ๊กตาได้ไม่กระทบอะไร แต่ถ้าถือถ้วยน้ำซุปไว้ ฉันกลัวมือของคุณจะเจ็บ ฉันว่าฉันป้อนคุณดีกว่า”

“น้ำซุปอร่อยไหม？”

“อร่อย อร่อย อร่อยมาก ฉันชอบ”

คุณหญิงธิษณาเหมือนเด็กมาก พยักหน้าอย่างตั้งใจ และตอบออกมาอย่างตั้งใจ

เทวิกาคีบเกี๊ยวกุ้งป้อนเธออีกหนึ่งชิ้น

เมืองซูเพร่ากับเมืองแอคเซสซ์ระยะห่างพันกว่าไมล์ การใช้ชีวิตของทั้งสองเมืองแตกต่างกันก็เป็นเรื่องปรกติ

คุณหญิงธิษณาน่าจะไม่ค่อยได้กินติ่มซำสไตล์กวางตุ้ง เมื่อเธอกินเกี๊ยวกุ้งลงไปคำหนึ่ง ตาเปร่งประกายขึ้นมาทันที แล้วพูดกับเทวิกาว่า： “วิกา อันนี้อร่อย เนื้อกุ้งข้างในทั้งสดทั้งอร่อย เป็นของสดที่เพิ่งมาจากทะเลสินะ”

ถึงแม้จะเป็นคุณหญิงของตระกูลสาระทา และถึงแม้คุณหญิงธิษณาจะเสียสติแล้ว แต่ก็ยังมีรสนิยมอยู่ หลังจากได้ชิมเกี๊ยวกุ้งของเทวิกาแล้ว ก็พูดถึงรสชาติของความสดและความอร่อยของเนื้อกุ้งออกมาได้

เทวิกาพูดชื่นชมออกมาว่า： “ลิ้นของคุณป้าธิษณาช่างเก่งกาจเหลือเกิน แค่ชิมก็รู้แล้ว ว่าวัตถุดิบไส้ข้างในพวกนี้เป็นของสด”

ตระกูลอริยชัยกุลร่ำรวยและมีอำนาจ แถมมีเกาะส่วนตัวอีกด้วย ถ้าอยากกินอาหารทะเลสดๆ ก็แค่ออกคำสั่งลงไป ก็สามารถกินอาหารทะเลที่หามาได้ทันที จากนั้นส่งไปที่คฤหาสน์ รับรองว่าเจ้านายได้กินอาหารทะเลที่สดและอร่อยแน่นอน

เมื่อเทวิกาเข้าไปในห้องครัว และหลังจากได้เห็นวัตถุดิบแล้ว ก็รู้สึกทึ่งในความร่ำรวยและอำนาจของตระกูลสามี วัตถุดิบเตรียมไว้ครบเครื่องพร้อมเพรียงกันทุกวัน ทุกอย่างล้วนเป็นของที่ดีที่สุด และสดที่สุด

มีวัตถุดิบที่สดใหม่ขนาดนั้น จึงเพิ่มคะแนนให้กับติ่มซำอาหารเช้าที่เธอทำออกมาไม่น้อย

“เมื่อก่อนฉันเองก็ชอบเข้าครัวมากเหมือนกัน สามีของฉันชอบกินอาหารที่ฉันทำ ต่อมาฉันต้องดูแลลูกและมีคนจำนวนมากต้องการแย่งลูกของฉัน ฉันจึงต้องอุ้มลูกอยู่ตลอดเวลา จึงไม่ได้เข้าครัวทำอาหารอีก”

เทวิกาถามเธอออกมาเบาๆ ： “ใครจะแย่งลูก ของคุณเหรอ？”

“คนร้าย คนชั่วร้าย ชอบฉวยโอกาสตอนที่สามีฉันไม่อยู่บ้าน หาวิธีต่างๆมารังแกฉัน ฉันสู้เธอไม่ได้ เธอร้ายกาจมาก ตอนนี้เมื่อฉันเห็นเธอ ฉันก็คงรู้สึกกลัว”