รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 181

“เปรมา ขอแสดงความยินดีที่เธอได้รับอิสระอีกครั้ง ต่อไปขอให้เธอไม่ต้องเข้ามาเหยียบที่นี่อีก”

เปรมารับช่อดอกไม้มา พูดอย่างจริงจังว่า“ฉันไม่อยากเข้าไปอีกแล้ว”

ต่อไป เธอจะระวังมากขึ้น

ตอนที่ทำเรื่องชั่วร้าย พยายามจ่ายเงินจ้างคนอื่นไปทำ

ทำให้ตัวเองสะอาดปราศจากมลทินได้ก็พยายามทำให้สะอาดที่สุด

“ไปเถอะ รีบไปให้พ้นสถานที่อัปมงคลนี้ก่อน”

คุณณัฏฐาลากแขนลูกสาวไป

เปรมาส่งเสียงตอบรับ

ทั้งสามคนเดินไปยังรถหรูที่จอดเรียงแถวอยู่นั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะคำว่าเรือนจำที่อยู่ด้านหลังเห็นชัดเจนเกินไป เธอคงต้องเข้าใจผิด

คิดว่าตนเองทำความดีความชอบอะไรใหญ่โตแล้วกลับมา

เปรมานั่งรถคันเดียวกับนฤเบศวร์

คุณณัฏฐากับบัณฑิตาคนเป็นแม่สองคนนี้นั่งด้วยกัน จงใจให้ทั้งสองคนหนุ่มสาวอยู่ตามลำพัง

หลังจากขึ้นรถแล้ว เปรมาก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของนฤเบศวร์

นฤเบศวร์แปลกใจมากที่เธอแสดงความรักใคร่ออกมา

เขารักเธอมานานหลายปีขนาดนี้ น้อยมากที่เธอจะเป็นฝ่ายมากอดเขาเอง

แม้ว่าพวกเขาจะเดินเคียงบ่าเคียงไหล่ กอดกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ล้วนเป็นเขาที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน

เธอก็แค่ไม่ได้ปฏิเสธเท่านั้น เช่นการเป็นฝ่ายเริ่มก่อนในตอนนี้ ทำให้นฤเบศวร์แปลกใจจริงๆ

เขาโอบกอดเธอ รู้สึกว่าเฝ้าตามตื๊อมานานหลายปีขนาดนี้ อย่างน้อยก็ได้รับผลตอบแทนบ้างแล้ว

จู่ๆใบหน้าของกนกอรก็แวบขึ้นมาในหัวเขา

ยัยเด็กคนนั้นถ้าเห็นเขากอดเปรมา จะมีท่าทีอย่างไร

ต้องไม่ใช่หึงหวงแน่

นฤเบศวร์รู้ดีอยู่แก่ใจ

เขาไม่ได้รักกนกอร กนกอรก็ไม่ได้รักเขาเหมือนกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อบีบบังคับ เขาก็คงไม่มีทางบีบให้กนกอรไปจดทะเบียนสมรสเพื่อทดแทนบุญคุณ

สลัดเงาของกนกอรออกไปแล้ว นฤเบศวร์ก้มหน้า จุมพิตอย่างอ่อนโยนบนเส้นผมของเปรมา

“อย่าหอม”

เปรมาเงยหน้าขึ้นในอ้อมกอดเขา เสียงอ่อนโยน แฝงด้วยความน้อยใจเล็กๆ

“ไม่ได้สระผมมาหลายวันแล้ว เหม็นจะตาย คุณอย่าหอมนะ”

“ผมไม่รังเกียจ”

มือของนฤเบศวร์วางบนใบหน้าเธอ ลูบไล้อย่างอ่อนโยน

เปรมาสะกดกลั้นอารมณ์ที่อยากจะสะบัดมือของเขาออกไว้

“เปรมา ลำบากคุณแล้ว”

เปรมาหลุบสายตา ไม่พูดอะไร ท่าทางแบบนี้ ทำให้นฤเบศวร์ยิ่งสงสารจับใจ

เขารู้ ที่เธอเสียใจที่สุดก็คือยศพัฒน์บีบบังคับให้เธอเข้าไปในคุก

ความจริงแล้ว เรื่องแบบนี้พูดคุยกันเองก็ได้ ในเมื่อก็เป็นเรื่องความรู้สึกที่สับสน

ทั้งสองตระกูลก็มีมิตรภาพที่ดีต่อกันด้วย

ขอแค่เธอขอโทษ ชดใช้ค่าเสียหายให้เทวิกาและกนกอร ยศพัฒน์ก็ไม่จำเป็นต้องส่งเธอเข้าไป

แต่เขาทำเพื่อเทวิกา สุดท้ายก็เอาเธอเข้าไปอยู่ดี แม้แต่นฤเบศวร์ก็ปกป้องเธอไม่ได้

เปรมาเข้าใจ เมืองแอคเซสซ์ยศพัฒน์แข็งแกร่งกว่านฤเบศวร์ นฤเบศวร์ถูกยศพัฒน์กดหัวไว้

ไม่เสียแรงที่เป็นเทพบุตรของเปรมา เธอจะแต่งงานกับเทพบุตร

กลายเป็นผู้หญิงที่มีคุณค่าสูงส่งที่สุดของเมืองแอคเซสซ์!

เทวิกา！

รอรับมือให้ดีเถอะ!

เธอไม่ยอมรามือง่ายๆแน่ ไม่ยอมปล่อยยศพัฒน์ไปง่ายๆแน่

“ตอนนี้พวกเราจะไปไหน”

เปรมามองไปนอกหน้าต่างรถ พบว่าไม่ใช่เส้นทางกลับบ้านเธอและไม่ใช่เส้นทางกลับไปบ้านของนฤเบศวร์

“ไปโรงแรมของตระกูลผมก่อน ผมเอาเสื้อผ้ามาให้คุณเปลี่ยน คุณอาบน้ำอาบท่าที่โรงแรม

เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วพวกเราไปกินข้าวกัน”

“กินข้าวที่โรงแรมของบ้านคุณเหรอคะ”

นฤเบศวร์จะจูบเธออีกหลายรอบไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ

ใครจะไปรู้ว่า นฤเบศวร์เองก็เพิ่งสัมผัสริมฝีปากเธอ ไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆเขาก็ผละออกจากเธอเลย และยังผลักเธอออกมาจากอ้อมกอดของเขา เขาหันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เปรมาตกใจ

ไม่เข้าใจ

นฤเบศวร์หลงใหลในตัวเธอมากแค่ไหน เธอก็รู้ดี

ตอนที่เธอเพิ่งกลับประเทศ เธอให้นฤเบศวร์ช่วยเหลือเธอ นฤเบศวร์ยังขอแลกด้วยการจูบเป็นการตอบแทน

จากตอนนั้นก็รู้ได้ว่านฤเบศวร์อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอไปอีกขั้น คาดหวังที่จะได้จูบเธอ

ตอนนี้ เธอเต็มใจยอมแล้ว เขากลับสัมผัสเธอเพียงรอยจูบที่แผ่วเบา

ช่วงที่เธอถูกกักขัง ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

หรือว่า ในใจเขาไม่พอใจที่พอเธอออกมาก็จะไปกินข้าวที่โรงแรมเมเปิลเลย

เปรมาคิดมากอยู่ในใจ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

นิ่งๆเงียบๆ เป็นฝ่ายรุก เอาศีรษะมาอิงแอบอยู่กับไหล่ของนฤเบศวร์ มองไปที่วิวข้างทางนอกหน้าต่างรถพร้อมกับเขา

คนกลุ่มหนึ่ง ไปที่โรงแรมแอคเซสซ์เปรมาอาบน้ำอุ่นที่นั่น เปลี่ยนชุดที่นฤเบศวร์นำมาให้ รู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีว

เธอนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมองใบหน้าของตนเองผ่านกระจก

ตอนอยู่ในเรือนจำเธอบำรุงผิวพรรณของเธอไม่ได้ เธอรู้สึกว่าผิวพรรณเธอแห้งกร้านเล็กน้อย

นฤเบศวร์หยิบไดร์เป่าผมออกมา “เปรมา ผมช่วยคุณเป่าผม”

เปรมาหันหน้าไป ยิ้มให้เขา“ขอบคุณค่ะ”

นฤเบศวร์ยิ้มพลางเอ่ยอย่างรักใคร่ว่า“เกรงใจผมทำไม คุณต้องให้ผมเป่าผมให้นะ ผมมีความสุขมากเลย”

ผมของเธอสวยมาก

เมื่อก่อน เขาก็อยากลูบคลำ เล่นผมของเธอ แต่เธอไม่ให้

เธอบอกว่า ยศพัฒน์ชอบผู้หญิงผมยาว เธอก็ไว้ผมยาว เพื่อยศพัฒน์

ถ้าเป็นเพศตรงข้าม เธออนุญาตให้ยศพัฒน์ลูบผมยาวของเธอ

แต่ ยศพัฒน์เมินเฉย

แค่นึกถึงยศพัฒน์ นฤเบศวร์ก็มีแต่ความอิจฉาริษยา คนบางคน เกิดมาก็มีชีวิตที่สุขสบาย