รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 182

โรงแรมเมเปิล

เวลาอาหาร เทวิกานั่งลงข้างๆแม่แท้ๆอย่างเป็นธรรมชาติ

จากนั้นประยสย์กับชเนนทร์ก็นั่งลงสองข้างซ้ายขวาของสองแม่ลูกพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แบบนี้ ก็แยกยศพัฒน์กับเทวิกาออกจากแล้ว

หลังจากยศพัฒน์นิ่งเงียบไป ก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามของเทวิกา

พี่ชายของภรรยาทั้งสองคนทำไมถึงได้ร่วมมือกันเร็วขนาดนี้

กนกอรไม่ได้คิดมากขนาดนั้น เธอดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงอย่างไม่เรื่องมาก

เพราะว่ามีประยสย์กับแม่อยู่ด้วย ยศพัฒน์จึงไม่ได้สั่งอาหารไว้ล่วงหน้า เขาจึงยกหน้าที่สั่งอาหารให้พี่ชายของภรรยาทั้งสองคน

ประยสย์รับเมนูอาหารมาอย่างไม่เกรงใจ หันหน้า มองข้ามแม่แท้ๆไป มองไปยังน้องสาวผู้บอบบาง ใบหน้าที่ปกติเย็นชา ก็อ่อนโยน ถามเทวิกาว่า“วิกา น้องชอบกินอะไร”

เทวิกายังไม่ทันได้ตอบ ยศพัฒน์ก็พูดชื่ออาหารที่เทวิกาชอบที่สุดออกมาแล้ว

พี่ชายภรรยาสองคนหันหน้ามามองยศพัฒน์

ชเนนทร์ยกถ้วยชาที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองขึ้นมา เหลือบมองน้องเขยพลาง จิบน้ำชาไปพลาง

ยศพัฒน์ยิ้มพลางเอ่ยว่า“ของพวกนี้ล้วนเป็นของที่วิกาชอบกิน วิกาชอบกินอะไร ชอบดื่มอะไร ทำงานอดิเรกอะไร ผมรู้ดีทุกอย่าง พี่ครับ ต่อไปพวกพี่มาถามผมได้”

“พรวด——”

ชเนนทร์พ่นน้ำชาออกมา

จากนั้น เขาก็เริ่มไอ

เทวิการีบลูบหลังพี่ชาย “พี่ พี่เป็นอะไรคะ”

ชเนนทร์สำลักน้ำชา

หลังจากไอออกมาสองสามครั้ง ก็ไม่เป็นไรแล้ว

เขาพูดกับยศพัฒน์ว่า“ยศพัฒน์ แกนี่ลำเอียงเกินไปแล้วนะ ฉันก็เป็นพี่ชายภรรยาแกนะ ไม่เห็นแกเรียกฉันว่าพี่เลย ตอนนี้พอออกมา แกก็เรียกประยสย์ว่าพี่แล้ว”

ประยสย์อายุน้อยกว่ายศพัฒน์ห้าปี

“พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ให้เรียกนายว่าพี่ ฉันเรียกไม่ได้”

ยศพัฒน์พูดอย่างมีเหตุมีผล

เขาไม่กล้าบอกว่าชเนนทร์พี่ชายของภรรยาคนนี้ไม่มีอิทธิพลที่จะข่มขู่อะไร แต่ประยสย์พี่ชายแท้ๆของภรรยาคนนี้มีอิทธิพลมากเป็นพิเศษ เขาต้องเอาใจพี่ชายแท้ๆหน่อย ไม่เช่นนั้นตระกูลสาระทาอาจจะแย่งตัวภรรยาเขากลับไป

พอเอ่ยถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนร่วมชั้น ชเนนทร์ก็อยากจะตบโต๊ะมาก

เพราะมีคุณหญิงธิษณาอยู่ด้วย ชเนนทร์จึงอดทนไว้ไม่ได้ตบโต๊ะ เขาดึงกระดาษทิชชู่ด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้พนักงานมาบริการ เขาเช็ดบนโต๊ะที่เปียกน้ำชาที่เขาพ่นออกมาเมื่อครู่นี้อย่างแรง พูดอย่างโมโหว่า “แกกล้าพูดว่าพวกเราสองคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันเหรอ ฉันมีเพื่อนร่วมชั้นแบบแกเหรอ”

ในโรงเรียน ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนถือว่าไม่ได้ดีมากเป็นพิเศษ อยากมากก็นั่งรถไฟความเร็วสูงกลับบ้านด้วยกันสี่ปี

หลังจากสำเร็จการศึกษา แม้จะติดต่อกันบ้าง แต่ก็แค่การเป็นเพื่อนร่วมชั้นเท่านั้น

ใครจะไม่รู้ว่า ไอ้หมอนี่เล็งน้องสาวสุดที่รักของเขาไว้ตั้งนานแล้ว

ในเมื่อเล็งน้องสาวเขาไว้แต่แรกแล้ว ตอนอยู่ในโรงเรียนยังไม่รู้จักเข้าหาเอาใจพี่ชายคนนี้บ้าง

จำได้ว่าเมื่อตอนที่เขาได้ยินข่าวการแต่งงานของยศพัฒน์จากปากของเดชวิทย์ ชเนนทร์ยังคงโทรศัพท์ไปหายศพัฒน์ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้าน จองที่ของกลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าวล่วงหน้าด้วย

ผลสรุป——

ไอ้หมอนี้มาหลอกน้องสาวสุดที่รักของเขา ช่างเจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว

ต่อมาชเนนทร์ก็เคยถามยศพัฒน์ ยศพัฒน์บอกว่าเขามักจะพูดถึงความดีของน้องสาวอยู่บ่อยๆ ได้ยินมากๆเข้า ยศพัฒน์จึงเกิดความรู้สึกดีๆด้วย นี่จึงทำให้เขานั่งรถไฟความเร็วสูงกลับบ้านพร้อมเขา จากนั้น ก็ได้เจอกับเทวิกา ก็เอาแต่เฝ้าคิดถึง

เขาเป็นคนพาหมาป่าจอมวายร้ายมาหาน้องสาวเขาเองเหรอเนี่ย

ชเนนทร์เสียใจและสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำในตอนแรก!

ที่เขาชอบโอ้อวดเรื่องน้องสาว หนึ่งเพราะเขารักน้องมากชอบน้องสาวตัวเองจริงๆ บอกว่าเขาเป็นคนคลั่งน้องสาวก็ได้ สองเพราะเพื่อนสนิทรอบๆตัวเขา มีแต่คนที่มีน้องชาย ไม่มีใครมีน้องสาว มีแต่เขาที่มีน้องสาว เขาก็ยิ่งพยายามอวด

ยศพัฒน์จ้องมองเทวิกาด้วยสายตารักใคร่เสน่หา

แม้จะเป็นสามีภรรยากันแล้ว นอนกลิ้งกันบนผ้าปูที่นอนไม่รู้กี่รอบแล้ว แต่ถูกเขาจ้องมองอย่างลึกซึ้งแบบนี้ต่อหน้าทุกคน เทวิกาก็หน้าแดงขึ้นอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

“วิกา”

จู่ๆคุณหญิงธิษณาก็โน้มตัวมาข้างหูเทวิกา กระซิบเบาๆว่า “สามีของเธอรักเธอมากเลยนะ ดูออกจาก สายตาที่เขามองเธอ”