รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 19

ใบหน้าของยศพัฒน์เขียวคล้ำไปแล้ว

เขาขาดความสามารถทางเพศ?

เขามีความบกพร่องทางจิต?

ยศพัฒน์ถามพี่ภรรยาอย่างเหี้ยมโหด “นายอยากลองไหมล่ะ”

ตอนนี้ถึงตาของชเนนทร์บ้างที่หน้าเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ เขาเกือบจะเหวี่ยงหมัดใส่ไปแล้ว

พูดอย่างอารมณ์เสีย “ยศพัฒน์ ฉันเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่เอาผู้ชายด้วยกัน!”

ยศพัฒน์ส่งเสียงเยาะ “ถ้านายกล้าสงสัยว่าฉันขาดความสามารถทางเพศอีก ฉันจะ...”

“โอเคๆๆ ฉันเชื่อนายแล้ว เชื่อแล้ว!”

ชเนนทร์ขัดจังหวะคำที่เขาจะพูด

“ยศพัฒน์ นายแต่งงานกับน้องสาวของฉันแล้ว แต่จะมาเอาชนะใจพี่ชายไม่ได้ ถึงพี่จะหล่อมาก แต่พี่ชอบแค่ผู้หญิงเท่านั้น”

ยศพัฒน์ยิ้มแต่ปาก “ฉันไม่ต้องให้นายมาทดสอบว่าฉันทำได้หรือไม่ได้ ฉันมีภรรยา ทำได้หรือไม่ ภรรยาของฉันจะรู้เอง”

ชเนนทร์ “...นายกับเทวิกายังไม่ได้จัดงานแต่งงานกัน จะทำอย่างนั้นไม่ได้!"

อ่า แก้วตาดวงใจที่เขาเฝ้าถนอม จะถูกไอ้เพื่อนร่วมชั้นเวรนี่จัดการแล้ว!

ชเนนทร์จุกจนพูดไม่ออก ยิ่งมองเพื่อนร่วมชั้นเก่าและน้องเขยคนนี้ก็ยิ่งขัดหูขัดตา

ยศพัฒน์ไม่ใส่ใจคำพูดของพี่ภรรยา

ที่เขาต้องการเข้าหาก็คือเทวิกา

ตราบใดที่เทวิกาเต็มใจ สามีอย่างเขาสามารถเข้ารับตำแหน่งได้ตลอดเวลา

ชั้นบน ชายร่างใหญ่สองคนจ้องตากันเอาเป็นเอาตาย ชั้นล่าง เทวิกานั่งอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ในห้องของตัวเอง ใช้มือทั้งสองข้างพิมพ์คีย์บอร์ดไปมา ประโยคต่างๆ เป็นไปตามนิ้วมือที่พิมพ์ลงไปและปรากฏบนหน้าจอ

พิชญ์สินีเปิดประตู เห็นลูกสาวรีบปั่นต้นฉบับที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ เธอจึงถอยออกไปและปิดประตูเงียบๆ

เทวิการู้ว่าแม่เข้ามา เธอตั้งใจจะพิมพ์ให้จบย่อหน้าแล้วจะคุยกับแม่ แต่แม่ไปแล้ว ไม่รบกวนเธอปั่นต้นฉบับ

ตอนนี้สี่ทุ่มแล้ว การอัปเดตวันนี้ยังไม่เพียงพอ ดังนั้นเธอจึงต้องเขียนต้นฉบับอัปเดตก่อนเวลาเที่ยงคืน

ไม่มีทางเลือก ใครใช้ให้ร้านของเธอยังไม่มีกำไรล่ะ

จะยอมแพ้ไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรก็ยังเห็นความหวัง ถ้าอดทนกับมันต่อไปก็จะผ่านมันไปได้

บรรณาธิการบอกว่าเธอสามารถเกินราคารับประกันขั้นต่ำถึงสิ้นเดือนนี้ ตราบเท่าที่เธอต้องการ เดือนหน้าสามารถเปลี่ยนแปลงส่วนแบ่งได้ ถ้าเธอไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงส่วนแบ่ง ราคารับประกันจะเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แบบนี้รายได้ของเธอจะสูงขึ้น ไม่จำเป็นต้องทำงานหนักเพื่อให้ได้ค่าลิขสิทธิ์บทประพันธ์เท่าปัจจุบัน

ไม่มีใครมารบกวนเทวิกา ความเร็วในการพิมพ์ของเทวิกาจึงรวดเร็วมาก

“เธอกำลังแต่งนิยายเหรอ”

ทันใดนั้นเสียงของยศพัฒน์ก็ดังขึ้นข้างหลัง

มันสายเกินไปที่เทวิกาจะปิดไฟล์งาน จึงยอมรับตรงๆ “อืม ใช่ นิยายออนไลน์ลงบนอินเทอร์เน็ต ไม่ใช่ออกตีพิมพ์เป็นรูปเล่ม”

เธอยังเป็นมือใหม่ เพิ่งเข้าสู่โลกวรรณกรรมออนไลน์เพื่อหาเลี้ยงชีพ ยังไม่ได้สร้างชื่อให้ตัวเองและตีพิมพ์เลย สำหรับเธอมันยังอีกยาวไกล

ยศพัฒน์พูดด้วยรอยยิ้ม “คิดไม่ถึงว่าฉันจะแต่งงานกับนักเขียนใหญ่ซะด้วย”

“พี่พัฒน์ล้อฉันเล่นแล้ว นักเขียนใหญ่อะไร แค่นักเขียนออนไลน์ ได้แค่ค่าข้าวเท่านั้นเอง พี่พัฒน์ต่างหากที่ทำให้ฉันประหลาดใจ”

เทวิกามองไปข้างหลังเขาและเห็นว่าประตูไม่ได้ปิด เธอลดเสียงลงแล้วพูดติดตลกว่า “พี่พัฒน์อยากเปลี่ยนอาชีพเป็นดาราไหม ฉันคิดว่าทักษะการแสดงของพี่เยี่ยมมากเลย จริงๆ นะ น่าเสียดายที่พี่ไม่เป็นดารา”

“หรือไม่พี่ลองคิดๆ ดูไหม ฉันเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้พี่ได้นะ”

ยศพัฒน์ยิ้มพร้อมกับดีดหน้าผากของเธอ

“เอาไว้ถึงวันที่ฉันทำงานไม่ไหวเมื่อไร ฉันจะไปเป็นดาราตามคำแนะนำของเธอแล้วกัน”

“ถ้าพี่พัฒน์โด่งดังเมื่อไร อย่าลืมให้ลายเซ็นฉันเยอะๆ ด้วยนะ”

“เธอเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉัน ยังจะไม่มีลายเซ็นของฉันอีกเหรอ”

ทั้งตัวเขาล้วนเป็นของเธอ

“นวนิยายของเธอเผยแพร่บนเว็บไซต์ไหน”

เทวิกาบอกเว็บไซต์ที่เธอเซ็นสัญญารวมถึงนามปากกาของตัวเองกับยศพัฒน์

“แต่งนิยายรายได้ดีไหม”

“ฉันเป็นหน้าใหม่ ได้ราคาประกันแค่หยิบมือเอง ทำงานมากก็จ่ายมาก ฉันใช้เวลาแต่ละวันเป็นสิบชั่วโมงในการพิมพ์งาน ถึงจะพอค่าเช่าร้านและค่าครองชีพ”

ด้วยส่วนแบ่งค่าเช่าที่เพิ่มขึ้น แรงกดดันทางการเงินของเธอยิ่งหนักขึ้น

ไม่ย่อท้อนะเทวิกา!

เส้นทางที่ตัวเองเลือก ต้องยึดมั่นและพยายามต่อไป

ยศพัฒน์สายตาเป็นทุกข์