รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 21

เมื่อนึกได้ว่าตัวเองกำลังจะรวย รีดเดอร์เศรษฐีชื่นชอบผลงานของเธอและให้ของขวัญกับเธอมากมาย รายรับเดือนถัดไปของเธอ ยิ่งทำให้สายตาเธอเปล่งประกาย

เทวิกาพูดกับยศพัฒน์อย่างใจกว้าง “พี่พัฒน์ ฉันตัดสินใจจะให้รางวัลกับพี่ รอฉันได้รับเงินเดือนเดือนหน้าจากรีดเดอร์ก่อน หลังจากฉันได้รับเงินเดือนก้อนโต ฉันจะมอบของรางวัลให้พี่ ซื้อเสื้อผ้า ซื้อเตียง ซื้อของกินอร่อย ๆ และก็เปลี่ยนห้องพักให้ใหญ่ขึ้น พวกเราพักหนึ่งคนหนึ่งห้อง ถึงแม้ว่าอนาคตเราไม่ต้องเล่นเป็นสามีภรรยากัน ก็ยังสามารถกลายมาเป็นผู้เช่ากันได้”

สายตาของยศพัฒน์นิ่งขรึม เทวิกาเคยชินกับสายตาของยศพัฒน์ที่นิ่งลึกยากจะคาดเดา เขาพูด “ได้ ฉันจะรอของรางวัลจากเธอ ซื้อเสื้อผ้าให้”

ไม่ใช่สามีภรรยากัน?

เธอคิดว่า เธอแต่งงานกับเขา ยังจะหย่าได้หรือไง?

ฝันไปเถอะ!

แน่นอนว่าคำพูดแบบนี้ ยศพัฒน์ไม่มีทางพูดออกมา

วันนี้ทั้งคืน ในฝันของเทวิกามีแต่รอยยิ้ม

ไม่ เธอเข้าใจว่าตัวเองกำลังฝัน ถึงได้มีรีดเดอร์เศรษฐีให้ของขวัญเธอ

เมื่อตื่นขึ้นมาระหว่างคืน สิ่งแรกที่เธอทำคือเปิดอินเทอร์เน็ต ดูงานเขียนของตัวเอง มองดูจำนวนของขวัญที่มากกว่าเมื่อวานเยอะมาก ยังดี ไม่ได้พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่ทำให้เธอตกใจขนาดนั้น

กัดนิ้วมือเบาๆ

รู้สึกเจ็บ

“ที่แท้ เธอไม่ได้ฝันไป เธอรวยแล้วจริงสินะ!”

ไม่นานนัก งานเขียนของเธอก็ครองอันดับของขวัญมากสุดในเว็บ

ยศพัฒน์ทำข้าวเช้าเสร็จแล้ว

เห็นเทวิกาออกมา เขาวางผ้ากันเปื้อนลงพลางเรียกเธอ “ที่รัก ข้าวเช้าเสร็จแล้ว เป็นของที่เธอชอบทั้งนั้น”

“พี่พัฒน์ พี่ไม่ต้องเรียกฉันที่รักแล้ว ตอนนี้พ่อแม่ฉันไม่อยู่ พวกเราไม่จำเป็นต้องแสดงแล้ว”

เทวิกาเดินมามองข้าวเช้า หลากหลาย ต่างก็เป็นของที่เธอชอบกิน

แค่เพียงกลับมาพบครอบครัวเธอเพียงครั้งเดียว พี่พัฒน์ก็รู้สิ่งที่เธอชอบกินแล้ว

อืม เป็นผู้ชายที่ละเอียดอ่อนและช่างใส่ใจเสียจริง

เธอหยิบตะเกียบขึ้นมาตักเกี๊ยวกุ้งกิน

“เนื้อกุ้งเป็นกุ้งสด?”

เทวิกาเปิดร้านกาแฟ พอมีความรู้เรื่องอาการอยู่บ้าง ชิมกุ้งตัวเดียวก็รู้ว่ากุ้งนี้สดหรือไม่

“อืม ฉันไปซื้อกุ้งสดที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตตั้งแต่เช้าแล้ว”

“พี่พัฒน์ พี่ตื่นแต่เช้าเลยหรอ?”

นึกถึงเรื่องเมื่อวานที่เธอให้เขานอนที่ห้องรับแขกแถมยังให้เขานอนที่พื้น เธอพูดอย่างรู้สึกผิด “พี่พัฒน์ วันนี้ฉันจะไปซื้อเตียงมาให้พี่”

เธอจะขอยืมเงินพี่ชายก่อนเล็กน้อย เดือนหน้าค่อยคืนพี่ชาย ยังไงซะเธอก็รวยแล้ว!

หลังจากได้รับเงินจำนวนนั้น แม้แต่หนี้ที่เธอมียังใช้หมดได้

“ฉันตื่นมาตามปกติ ถ้าเธอยังไม่มีก็ไม่ต้องรีบร้อน ช่วงนี้อากาศร้อน นอนพื้นก็เย็นสบายดี”

เทวิกาเหอะออกมา “ก็คงเย็นสบายแหละนะ”

แต่ว่า เตียงยังคงต้องซื้อ

สองสามีภรรยากินมื้อเช้าเสร็จ เทวิกาไม่ได้รีบร้อนเปิดร้าน ร้านกาแฟของเธอปกติจะเปิดช่วงเช้าเก้าโมง

ยศพัฒน์มีประชุมสำคัญช่วงเช้า เมื่อวานเขาเลื่อนทุกอย่างเพื่อไปจดทะเบียนสมรสกับเทวิกา จึงให้เลขาเลื่อนประชุมออกไป เกรงว่าวันนี้คงเลื่อนอีกไม่ได้แล้ว

ถึงแม้เขาจะไม่เต็มใจไป ก็ยังต้องไปพร้อมสายตาของเทวิกาที่ส่งไปทำงาน

………..

บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ในเมืองแอคเซสซ์ ทำหลากหลายอย่าง ในทางกลับกันอะไรที่สามารถทำเงินได้บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปก็จะเข้าไปมีส่วนร่วม บางอย่างช่วงแรกอาจขาดทุนแต่นานๆเข้าก็จะประสบความสำเร็จก็จะกลับมาทำกำไรได้มากมาย

“คนที่แต่งงานแล้ว ก็จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว”

อินทัชหยิบเอกสารเดินเข้ามาวางเอกสารไว้ตรงหน้ายศพัฒน์ พูดล้อยศพัฒน์ “คุณพัฒน์ ตกหลุมรักกับนักเขียนความรู้สึกมันเป็นยังไงนะ?”

ยศพัฒน์หยิบเอกสารมาดูตอบกลับนิ่งๆ “ถามคนอื่นไม่เท่าตัวเองลองลิ้มรสดู”

อินทัชหัวเราะและพูด “ไม่ใช่เพราะฉันไม่รู้จักนักเขียนหรือไงล่ะ ไม่อย่างนั้น นายให้ภรรยาของประธานแนะนำฉันสักคน?”

“บริษัทลูกของบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปมีที่เกี่ยวของกับเว็บออนไลน์อยู่ นายไปหาคนที่รับผิดชอบ ให้เขาแนะนำนักเขียนสาวๆให้สักคน เขายินดีรับใช้นายอย่างดีหนิ”

คนรับผิดชอบของบริษัทลูกมาที่แผนก พบอินทัชที่มีตำแหน่งเป็นถึงผู้ช่วยพิเศษของประธาน เขาพยายามดูแลอย่างสุดความสามารถ

อินทัชภัคดีต่อยศพัฒน์ อยู่ที่บริษัทก็เป็นคนที่ยุติธรรมไม่เห็นแก่ตัว ไม่มีใครสามารถติดสินบนเขาได้

อินทัชหัวเราะฮ่าๆๆ “เอาเถอะ ฉันมันคนหยาบคาย คงไม่รบกวนพวกปัญญาชนแล้ว”

“พอคิดดูแล้ว ทำไมอยู่ดีๆนายถึงได้แต่งงานกะทันหันล่ะ? แถมไม่ยอมให้พวกเราแพร่กระจายข่าวออกไปด้วย นี่มันแต่งงานลับหรอ?”

นึกถึงหญิงสาวหลายคนที่หลงรักและแอบรักยศพัฒน์ อินทัชก็พอเข้าใจสาเหตุที่ยศพัฒน์แต่งงานแบบลับๆ

กลัวว่าพวกหญิงสาวเหล่านั้นจะไปรบกวนภรรยานักเขียนแสนสวยของเขาสินะ

“วันนี้ นายพูดมาเหลือเกิน”

ยศพัฒน์ดูเอกสารเสร็จ ก็เซ็นไปบนเอกสาร หลังจากปั๊มเสร็จก็ส่งคืนอินทัช “ไปซะ ฉันต้องไปประชุมต่อ”

อินทัชรับเอกสารมามองดู ดูแล้วไม่มีปัญหาอะไร ยิ้มและพูด “ภรรยานักเขียนน้อยของนายคนนี้ นายดูจะปกป้องไว้อย่างมิดชิดเสียจริง แม้แต่ฉันอยากรู้สักนิดยังไม่ยอม นายไปประชุม ฉันก็ไม่ใช่ต้องประชุมด้วยหรือไง? พูดอย่างกับฉันว่างมากนักแหละ”

ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยพิเศษของยศพัฒน์ ยศพัฒน์ยุ่งมากเท่าไร เขาก็ยุ่งมากเท่านั้น

คนอื่นต่างอิจฉาเขาที่ได้รับความไว้ใจจากยศพัฒน์ แถมยังได้เงินเดือนที่สูง รายรับของเขาหนึ่งปียังสูงกว่าบริษัทระดับกลางบางที่ แต่กลับไม่มีใครรู้ว่าทั้งหมดนี้ เขาต้องเสียเหงื่อไปมากเท่าไร พยายามมากขนาดไหน ทั้งวันทั้งคืนคอยรับใช้และทำหน้าที่แทนยศพัฒน์ถึงได้มา

อินทัชเด็กกว่ายศพัฒน์ปีหนึ่ง ปีนั้นเขาเพิ่งจะจบ ก็ถูกรุ่นพี่คนนี้ลากเขามาที่บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป จากนั้นก็ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดเพื่ออัปเกรด ถึงจะมาถึงตำแหน่งผู้ช่วยพิเศษ คนคนเดียวดูแลคนนับหมื่น

นี้ก็ยุ่งเหมือนลาที่โดนทรมาน ยี่สิบแปดแล้ว ยังคงโสดอยู่ มองดูภาพประธานมีความรักและแต่งงาน