รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 212

เทวิกาเปิดโปงความลับของพี่ชาย “แม่ ให้หนูกับพัฒน์ไปกับแม่เถอะ พี่เองก็งานยุ่ง อีกอย่าง ตอนนี้พี่เขาก็มีคนที่ชอบ และกำลังจีบอยู่ เราก็ต้องให้เวลาพี่เขาไปจีบผู้หญิง”

เป็นไปได้อย่างที่คาด พิชญ์สินีได้ยินแล้วก็ถามอย่างตื่นเต้นดีใจว่า “วิกา พี่เธอมีผู้หญิงที่ชอบแล้วงั้นเหรอ? ใคร? เธอเคยเจอหรือเปล่า?”

“หนูยังไม่เคยเจอ พี่ยังไม่ยอมพามาให้หนูดูสักที”

อาจเป็นเพราะว่ายังจีบไม่ติด

ไม่งั้นพี่ชายต้องพาพี่สะใภ้ในอนาคตมาพบเธอแน่ ๆ

นี่คือสิ่งที่พี่ชายเคยสัญญาไว้

พี่ชายบอกว่า ทั้งชีวิตนี้เขามีน้องสาวแค่คนเดียว ในอนาคตหากจะแต่งงานก็จะแต่งกับคนที่เข้ากับเทวิกาได้ จะให้น้องสาวกับพี่สะใภ้มีเรื่องขัดแย้งกันไม่ได้เด็ดขาด

แต่ก่อนเทวิกาเคยแซวพี่ชายว่า หากสมมติว่าเป็นคนที่พี่ชอบแต่เธอไม่ชอบแล้วจะทำยังไง?

พี่ชายกลับตอบเธอว่า หากเธอไม่ชอบ หรือเข้ากับแฟนเขาไม่ได้ งั้นเขาก็จะเลิก แล้วหาแฟนคนใหม่ที่สามารถเข้ากับเธอได้

เทวิกา: ......โชคดีที่เธอไม่ใช่น้องสาวใจร้ายและเข้าหายาก

หากเป็นคนทั่วไปเธอก็สามารถเข้าหาได้ทั้งนั้น

คนที่เข้ากับเธอได้ดีที่สุดก็คือกนกอร

แต่น่าเสียดาย เธอเคยคิดอยากให้กนกอรเป็นพี่สะใภ้เธอ กนกอรก็เคยคิดอยากให้เธอเป็นพี่สะใภ้ ปรากฏว่าทั้งคู่ต่างไม่สมปรารถนา

เธอคิดกับพี่หยางแค่พี่น้อง สำหรับชเนนทร์ กนกอรเองก็เป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

ต่างฝ่ายต่างไม่ใช่คนในชะตาลิขิต

“หมอนั่นปิดบังไว้มิดชิดซะจริงๆ”

“ไม่ได้ปิดบัง น่าจะเพิ่งมีคนที่ชอบช่วงนี้”

เทวิกาแก้ต่างให้พี่

ตอนที่เธอกับยศพัฒน์จดทะเบียนสมรสกัน พี่ชายยังบอกเธอเลยว่าไม่มีคนที่ชอบ

แสดงว่าต้องเพิ่งเจอคนที่ใช่ช่วงล่าสุดนี้แน่ ๆ

ได้ยินบทสนทนาของสองแม่ลูก จู่ ๆคุณหญิงธิษณาก็พูดแทรกขึ้นมาว่า “วิกา พี่ชายเธอเองก็ยังไม่มีแฟนเลย เธอช่วยหาแฟนสักคนให้พี่เธอด้วยได้ไหม?”

เห็นได้ชัด ว่าพี่ชายที่เธอพูดถึงคือประยสย์ ไม่ใช่ชเนนทร์

ชั่วขณะหนึ่ง นอกจากกนกอร ทุกคนล้วนมองไปที่คุณหญิงธิษณา

เทวิกาเผยแววดีใจ แต่ก็สะกดกลั้นเอาไว้ ก่อนจะถามอย่างระมัดระวังว่า “แม่ พี่ชายที่แม่พูดถึงคือคนไหน?”

คุณหญิงธิษณากระพริบตา ก่อนจะเริ่มสับสน แล้วเอ่ยเสียงพึมพำว่า “ประยสย์ ไม่ได้ชื่อประยสย์ แต่ชื่ออะไรกันนะ? ทำไมฉันจำได้แต่ประยสย์? เขายังแค่ครึ่งขวบเอง ฉันจะให้วิกาหาแฟนให้ได้ยังไงกัน?”

แววตื่นเต้นดีใจในดวงตาของเทวิกาพลันดับลงทันที

แม่เธอมักจะมีสติดีแค่ครู่เดียวเท่านั้น

เมื่อพวกเขาอยากจะคว้าเอาไว้ แม่เธอก็เริ่มสับสนและเลอะเลือน

เพียงแต่ นี่เองก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี

ได้ยินประยสย์บอกว่า ตอนที่คุณหญิงธิษณาอยู่ในคฤหาสต์สาระทา เธอเคยมีสติดีครู่เดียวแค่สองครั้ง

ตอนนี้มาที่เมืองแอคเซสซ์ ห่างไกลจากตระกูลสาระทาที่วุ่นวายซับซ้อน ไม่มีคนรังเกียจคุณหญิงธิษณา ก็ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมากเป็นกอง

ตั้งแต่ที่เทวิกาเรียกเธอว่าแม่ เธอก็รู้สึกว่าเทวิกากับเธออายุใกล้เคียงกัน เธอไม่ควรเป็นแม่ของเทวิกา แต่ขณะเดียวกันเธอก็ชอบฟังเทวิกาเรียกเธอว่าแม่ ราวกับว่าเธอก็คือแม่ของของเทวิกา

เธอรู้ว่าพิชญ์สินีคือแม่ของเทวิกา ทุกครั้งที่สบตากับพิชญ์สินี คุณหญิงธิษณาก็จะรู้สึกผิดตลอด

เธอรู้สึกว่าตัวเองหน้าด้านมาก ที่ไปแย่งลูกสาวที่โตขนาดนั้นของคนอื่น

เมื่ออารมณ์ดี คุณหญิงธิษณาก็จะมีสติดีบ่อยครั้งมากขึ้น

ทุกคนเชื่อว่า ตราบใดที่มีเทวิกาอยู่เคียงข้างคุณหญิงธิษณา งั้นเธอก็จะค่อยๆกลับมามีสติดีเหมือนเดิม ไม่เป็นบ้าและฟั่นเฟือนแบบนี้อีก

ยศพัฒน์จับมือภรรยาเอาไว้