รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 217

นฤเบศวร์หันไปมองไปกนกอร เพื่อรอคำตอบจากกนกอร

“คุณปู่ คือหนูต้องนอนเตียงตัวเองเท่านั้นค่ะ ถ้าเปลี่ยนเตียงแล้วจะนอนไม่หลับ หนูว่าหนูกลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวจะนอนไม่หลับทั้งคืน ทำให้ตอนกลางวันไม่มีแรงในการทำงาน”

กนกอรไม่อยากอยู่ค้างคืนที่บ้านของตระกูลเดชอุป

ไม่ต้องบอกว่านฤเบศวร์ไม่อยากให้เธออยู่ต่อ ถึงแม้นฤเบศวร์อยากให้เธออยู่ต่อ เธอก็ไม่อยากอยู่หรอก

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องทำงานละ ตระกูลเดชอุปของพวกเราบ้านใหญ่และธุรกิจก็ใหญ่โต ผู้หญิงที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลเราไม่ต้องทำงานและไม่ต้องทำงานบ้านอีกด้วย แต่ละเดือนในตระกูลเราจะมีเงินให้ทุกคนใช้ และสามีตัวเองก็จะให้เงินใช้เช่นเดียวกัน”

“กนกอร หนูอยู่บ้านเป็นคุณผู้หญิงก็พอแล้ว ถ้ารู้สึกน่าเบื่อ ก็ชวนเพื่อนหนูไปเดินเล่น ช็อปปิ้ง แช่น้ำร้อน หรือไปเที่ยวก็ได้”

กนกอร： “……”

“นฤเบศวร์ แกไม่ได้ให้เงินกนกอรใช้จ่ายใช่ไหม？เอากระเป๋าตังค์แกมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

คุณปู่เร็นขอกระเป๋าตังกับหลานชาย

นฤเบศวร์ไม่กล้าบอกว่าเขากับกนกอรเซ็นสัญญาข้อตกลงกันไว้ ทุกเดือนเขาจะจ่ายค่าตอบแทนให้กนกอรสามแสนบาท จึงเอากระเป๋าตังออกมาอย่างอิดออด แล้วยื่นไปให้คุณปู่ และในปากก็พูดขึ้นว่า： “คุณปู่ เธอไม่ได้ขาดเงินใช้ ไม่ได้ขาดเงินใช้จริงๆ”

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ร้านของเธอกำไรแล้วในตอนนี้ และในแต่ละเดือนจะได้ส่วนแบ่งก้อนหนึ่งอีกด้วย แค่เงินสามแสนที่เขาให้เธอใช้ก็มากพอแล้ว

คนทั่วไปส่วนใหญ่ปีหนึ่งหาเงินได้ไม่ถึงสามแสนบาทเลย

คุณปู่เร็นไม่สนใจเขา เปิดกระเป๋าตังเขาออกมาดู

กนกอรนึกว่าคุณท่านอย่างมากก็แค่หยิบเงินในกระเป๋าตังของนฤเบศวร์ให้เธอหมด เธอยังเป็นกังวลอยู่ ถ้าหากคุณท่านหยิบเงินของนฤเบศวร์ให้เธอ เธอจะรับดีหรือไม่รับดี？

จนกระทั่งมีแบล็กการ์ดยื่นมาอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอรับแบล็กการ์ดนี้มาด้วยความสงสัย เธอรู้จัก แบล็กการ์ด นิยายที่เทวิกาเขียน พระเอกก็คือคนที่มีแบล็กการ์ด

แต่ในชีวิตจริง กนกอรยังไม่เคยเห็นแบล็กการ์ดมาก่อน

เธอรับแบล็กการ์ดใบนั้นมาพลิกดูอยู่หลายรอบ เมื่อดูจนพึงพอใจแล้วถึงได้ยื่นแบล็กการ์ดคืนกลับไปให้คุณท่าน ยิ้มเล้วพูดขึ้นว่า： “ที่แท้หน้าตาของแบล็กการ์ดเป็นแบบนี้นี่เอง”

“กนกอร หนูถือไว้ คราวหลังถ้ามีอะไรที่อยากได้ก็ใช้บัตรใบนี้ซื้อแหละ หนูเป็นภรรยาของนฤเบศวร์

เงินที่เขาหาได้ก็ต้องให้หนู

ใช้อยู่แล้ว ปู่บอกให้หนูเลย หนูใช้มันอย่างเต็มที่ ไม่ต้องเกรงใจ เงินที่สามีตัวเองหาได้ ถ้าเราไม่ใช้

เอง ก็จะมีผู้หญิงอื่นมาช่วยหนู

ใช้”

นฤเบศวร์ร้องเสียงต่ำออกมา： “คุณปู่！”

“บอกรหัสให้กนกอร”

คุณปู่เร็นพูดออกคำสั่งออกมา

“คุณปู่ ไม่ต้องหรอก แบต……ปรกตินฤเบศวร์ให้เงินหนูอยู่ค่ะ และเงินก็พอใช้อยู่ แต่ไม่ว่ายังไงหนูก็ชอบหาเงินใช้เองค่ะ คุณปู่ ดึกมากแล้ว หนูกลับก่อนนะคะ”

กนกอรตัดสินใจอย่างเด็ดขาดออกมา เพราะกลัวคุณท่านจะให้เธอค้างคืนที่บ้านตระกูลเดชอุป และยัดแบล็กการ์ดให้เธอเพิ่,อีกหนึ่งใบ

“นฤเบศวร์ แกยังนั่งอยู่ทำไม？รั้งหลานสะใภ้ฉันไว้ไม่ได้ แล้วไม่รู้จักไปส่งเธอกลับบ้านเหรอ ตอนนี้ดึกขนาดนี้แล้ว เธอเป็นผู้หญิงและกลับบ้านตัวคนเดียว มันอันตรายแค่ไหน”

คุณปู่เร็นถลึงตาใส่หลานชาย

“คุณปู่ นฤเบศวร์เองก็เหนื่อยแล้ว ให้เขาพักผ่อนเถอะ ให้คนขับรถส่งหนูก็พอ”

“ไม่ได้ ให้เขาไปส่งหนูแหละ”

คุณท่านถลึงตาใส่หลานชายอีกครั้ง