รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 223

ถ้าเปรมารู้ฐานะที่แท้จริงของเทวิกา ว่าเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลสาระทา สามารถสืบทอดสมบัติของคุณพ่อได้ครึ่งหนึ่ง และเป็นเงินหมื่นกว่าล้าน คิดว่าเปรมาคงอิจฉาจนเป็นบ้าไปแน่ และอาจตกใจกับเรื่องนี้จนทำให้ลูกตาทะลักหลุดออกมาก็ได้

เธอดูถูกเทวิกามาโดยตลอด เป็นเพราะรู้สึกว่าเทวิกาต่ำต้อย？

ใครจะไปคาดคิดว่าเทวิกสูงส่งกว่าเปรมาไม่รู้กี้เท่า！

หลังจากไล่เปรมาสำเร็จแล้ว เทวิกาพูดกับพนักงานต้อนรับว่า： “พวกคุณทำงานต่อเถอะ ฉันจะไปหาคุณยศพัฒน์”

“เชิญคุณเทวิกาตามสบาย”

ในบริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป ภรรยาประธานสามารถเข้าออกได้ตามสบาย

เมื่อรอให้เทวิกเดินออกไปแล้ว พนักงานต้อนรับทั้งสองหัวเราะเสียงดังออกมา

“ฉันเรียนรู้ไว้แล้ว”

พนักงานต้อนรับหนึ่งในนั้นพูดขึ้นว่า： “เรียนรู้วิธีที่ใช้กับคู่แข่งจากภรรยาประธาน ที่ทั้งตลกและทำให้คู่แข่งโกรธมาก เห็นใบหน้าของคุณเปรมาที่เดี๋ยวดำเดี๋ยวแดง มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าฉันกลั้นหัวเราะจนปวดท้องไปหมด”

“ใช่ๆๆ ฉันก็เปิดโลกเลยเหมือนกัน ภรรยาประธานช่างเก่งเหลือเกิน เธอยิ่งหัวเราะ คุณเปรมายิ่งโกรธ เมื่อเผชิญหน้ากัน คุณเปรมาเสียเปรียบเยอะเลย”

ที่สำคัญคือ ตลกมาก

เทวิกาไม่รู้ว่าพนักงานต้อนรับทั้งสองทึ่งในฝีมือการหัวเราะใส่คู่แข่งของเธอมาก เธอนั่งลิฟต์ขึ้นไปชั้นบนสุด เมื่อออกมาจากลิฟต์ก็เห็นไรยาเข้าพอดี

“สวัสดีค่ะ คุณเทวิกา”

“ไรยา สบายดีมั้ย”

ไรยายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “คุณเทวิกา ดิฉันสบายดีค่ะ บอสอยู่ในออฟฟิศ เขาไม่รู้ว่าคุณเทวิกามา”

ในขณะที่ไรยาพูดอยู่นั้น ได้ทำหน้าทำตาใส่เทวิกา ความหมายคือให้เทวิกาไปเซอร์ไพรส์บอส

ทันใดนั้นเทวิการู้สึกว่าคนที่อยู่รอบๆ ยศพัฒน์ความจริงแล้วทุกคนต่างเป็นคนชอบดูหนังกันทั้งนั้น

ใช่สิ ใครก็ชอบดู เธอเองก็ชอบดูเหมือนกัน

“คุณเปรมามาหาบอส บอสของพวกคุณรู้หรือยัง？”

เทวิการู้ว่าผู้ชายตัวเองไม่อยากเจอเปรมา แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามไรยาออกมา

ไรยายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “คุณเทวิกาเพิ่งขึ้นมา คิดว่าคงเจอคุณเปรมาข้างล่างแล้ว คุณเปรมาถูกขวางไว้ไม่ให้ขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอสร้างความลำบากใจอะไรให้พนักงานต้อนรับบ้าง คุณเทวิกาเจอเข้าโดยบังเอิญ น่าจะได้ช่วยพนักงานต้อนรับแก้ไขสถานการณ์แล้วสินะ”

“เปรมาถูกฉันยั่วโมโหโกรธจนกลับไปแล้ว”

เทวิกายิ้ม “ขอบคุณนะ คุณไรยา”

ไม่เสียแรงที่เป็นเลขาประจำตำแหน่งของผู้ชายตัวเองเลยจริงๆ ทำนายได้แม่นมาก

รู้ว่าเธอได้เจอเปรมา และเดาได้ว่าเธอได้ช่วยพนักงานต้อนรับแก้ไขสถานการณ์แล้วอีกด้วย

“คุณเทวกิกาไม่ต้องเกรงใจ ฉันไม่เคยช่วยคุณเทวิกาทำอะไร คุณเทวิกาไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก”

“คุณเทวิการีบไปบอสเถอะค่ะ”

ดวงตาของไรยาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่สายตานั้นมีความหมายอื่นแอบแฝงอยู่

คุณเทวิกาเป็นคนโชคดี ได้รับความรักของบอสไปเพียงผู้เดียว

เทวิกายิ้ม และไม่ได้พูดคุยกับไรยาอีก เธอเดินไปหน้าออฟฟิศของประธาน จากนั้นยกมือขึ้นเคาะประตู

“เข้ามา”

เสียงทุ้มต่ำของยศพัฒน์ดังขึ้นมาจากข้างใน

เทวิกผลักประตู เห็นเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ รู้ว่าเขากำลังยุ่งกับงานยังไม่เสร็จ เธอจึงปล่อยฝีเท้าไม่เบาลงและเดินเข้าไปอย่างนุ่มนวล

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้านุ่มนวลนั้น ยศพัฒน์เลยเงยหน้าขึ้นมอง

เมื่อเห็นเป็นเทวิกา เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

“ที่รัก คุณมาได้ยังไง？”

ยศพัฒน์หยุดทำงาน ลุกขึ้นเดินอ้อมไปโต๊ะออฟฟิศ แล้วไปหยุดอยู่ตรงหน้าเทวิกา จากนั้นจับมือทั้งสองข้างของเธอไว้ สายตามองไปที่ใบหน้าของเธอ ไม่มีเหงื่อ แต่เขาก็ยังคงดุเธอเล็กน้อยว่า： “อากาศร้อแบบนี้ คุณอยู่เป็นเพื่อนแม่ยายของผมที่ร้านก็พอ มีธุระอะไร คุณโทรหาผม เดี๋ยวผมจะเป็นคนไปหาคุณเอง”

“ไม่อยากให้ฉันมารับคุณเลิกงานเหรอ？”

“พูดอะไรแบบนั้น ผมอยากให้คุณมารับผม อยากให้มาทุกวันเลย”

ยศพัฒน์ก้มตัวลง แล้วเข้าไปใกล้เธอ จากนั้นจูบลงไปที่เก้มของเธอ “วิกา วิกา มีความในใจสินะ พูดกับผมได้นะ เดี๋ยวผมช่วยคุณจัดการเอง”

“ไม่มี แค่จู่ๆ ก็คิดถึงคุณ และเห็นว่าใกล้เลิกงานแล้ว จึงมารับคุณเลิกงาน ตอนแรกกะจะเซอร์ไพรส์คุณ แต่เมื่อกี้อยู่ชั้นล่าง เห็นเปรมาที่อ้างว่าเป็นคนรักคุณตอนเด็ก เลยหมดอารมณ์เซอร์ไพรส์เลย”

สีหน้าของยศพัฒน์ดิ่งลง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เปรมานี่ตามหลอกหลอนไม่จบไม่สิ้นจริงๆ เลย！”

“วิกา เธอไม่ได้รังแกคุณใช่ไหม？”

“ถ้าแม้แต่เปรมาคนเดียวก็สามารถรังแกฉันได้ แล้วอีกหน่อยฉันจะเผชิญกับคูแข่งที่โผล่ออกมาเรื่อยๆ ได้ยังไง？”

เทวิกายกมือขึ้นและบีบใบหน้าที่หล่อเหลาของยศพัฒน์ แล้วถอนหายใจออกมาว่า: "คุณโดดเด่นขนาดนี้ อายุน้อยหล่อเหลาและร่ำรวย ถึงแม้จะรู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว แต่ก็ยังมีคนเพศเดียวกันกับฉัน ควบคุมความหลงไหลในตัวคุณไม่ได้ เหมือนดังแมลงเม่าบินเข้าหา เพื่อพยายามจะแทนที่ฉัน "

“ตอนที่ฉันตัดสินใจจะรับผิดชอบในตัวคุณนั้น ก็ได้เตรียมใจไว้แล้ว คู่แข่งเข้ามาคนหนึ่ง ฉันขับไล่คนหนึ่ง มาคู่หนึ่ง ฉันขับไล่คู่หนึ่ง ผู้ชายของฉัน นอกจากฉันไม่เอาแล้ว ไม่งั้นใครก็แย่งไปไม่ได้！”

ยศพัฒน์รีบพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า ： “ที่รัก คุณจะไม่เอาผมไม่ได้นะ ทั้งหัวใจและร่างกายของผมเป็นของคุณหมด คุณต้องรับผิดชอบผมจนถึงสุดท้าย ห้ามทอดทิ้งผมเด็ดขาด”

“ที่รัก คุณรู้จักชายสวมหน้ากากไหม？”

เทวิกเปลี่ยนเรื่องคุย ถามชายสวมหน้ากากออกมา

“คุณนายตาณ โอะคุณจิ๋วมาหาฉัน เธอกับตาณหย่าร้างกันแล้ว เธอมาขอโทษฉันอีกครั้ง และได้เล่าเรื่องบางอย่างให้ฟัง ถึงแม้ฉันจะเดาออกว่าเป็นใคร แต่ก็อยากยืนยันหน่อย ยศพัฒน์ คุณนี่มันหน้าไหว้หลังหลอกจริงๆ”

ยิ่งรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน ยิ่งรู้สึกว่าตอนแรกที่เธอเช่าเขาเป็นแฟนเป็นเรื่องที่ไร้เดียงสาแค่นั้น ซื่อบื้อมากจริงๆ

เธอก็คือกระต่ายน้อย ส่วนเขาเป็นหมาป่าตัวใหญ่ ล่อเธอตกเข้าไปในหลุมพรางของเขาทีละเก้าๆ เธอยังไม่ทันรู้ตัว ก็ถูกเขากลืนกินเข้าไปหมดจดแล้ว

ตอนที่รักกับตาณนั้น เธอไม่ชอบใกล้ชิดตาณ รู้สึกรังเกียจ ใครจะไปรู้เมื่ออยู่กับยศพัฒน์ แค่ไม่กี่วัน

ก็ถูกเขากินเข้าไปแล้วและเธอก็สมยอมอย่างเต็มใจอีกด้วย

นี่คงเป็นเพราะฟ้าลิขิต？

เมื่อเธอกับเขาอยู่ด้วยกัน ก็เหมือนผู้หญิงปรกติ

แต่เมื่ออยู่กับผู้ชายคนอื่น เธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีปัญหาทางจิต

ตาณเคยบอกให้เธอไปหาหมอจิตแพทย์

“ผมจะทำยังไงได้？ตอนนั้นคุณยังเด็ก ผมทำอะไรไม่ได้ เมื่อรอถึงคุณโต ผมก็ต้องมารับผิดชอบบริษัท แรกๆ ที่รับผิดชอบดูแลบริษัทนั้น งานยุ่งมาก และไม่มีเวลาไปจัดการเรื่องความรักเลย อีกอย่าง ตอนที่ผมไม่มีอำนาจ ผมก็ไม่อยากไปรบกวนคุณ เพราะกลัวว่าตัวเองจะให้ความสุขกับคุณไม่ได้”

“สิ่งที่ทำได้ก็คือกำจัดผู้ชายที่อยากได้ตัวคุณพวกนั้น ก็เหมือนอย่างที่คุณพูด คู่แข่งเข้ามาหนึ่งคน

ผมก็กำจัดหนึ่งคน เข้ามาคู่หนึ่ง ผมก็กำจัดคู่หนึ่ง ยกเว้นตาณที่เป็นกรณีพิเศษ เพราะคุณเป็นคน

แทงกระดาษให้ทะลุเอง มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตอนนั้นผมอิจฉาตาณแค่ไหน”

“ดังนั้นคุณจึงพนันกับตาณเมื่อคุณชนะ จึงบังคับเขาให้เลิกกับฉันใช่ไหม？”

ยศพัฒน์กอดแน่นขึ้นไปอีก เขารู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อยจึงพูดขึ้นว่า： “ที่รัก ผมรักคุณมาก รักมากรักมากจริงๆ ผมยอมรับว่าผมหน้าไหว้หลังหลอก แต่ความรักที่มีต่อคุณเป็นเรื่องจริง”

เมื่อเทวิกาเห็นท่าทางตื่นตระหนกของเขาแล้ว ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “วางใจได้ ฉันไม่ไปจากคุณหรอก ถึงแม้คู่แข่งของฉันอาจจะโผล่ออกมาได้เรื่อยๆ มีคนชอบคุณมากขนาดนี้ แสดงว่าคุณเป็นคนที่โดดเด่น ซึ่งยืนยันได้ว่าสายตาของฉันใช้ได้ เสียเงินแค่ห้าพันก็ได้คุณมาละ ฮ่าๆ ！”