รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 23

ยศพัฒน์วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะอย่างไม่เต็มใจ

เพียงเงยหน้าขึ้น ก็พบกับเหล่าผู้บริหารที่นั่งเงียบมองมาที่เขา

เขา : ……………

ไม่นานเทวิกาก็ส่งรูปภาพเข้ามาในโทรศัพท์เขา

ยศพัฒน์นั่งเลือกอย่างตั้งใจอยู่สักพัก เลือกมาได้เตียงหนึ่งก็ตอบกลับเทวิกาไป จากนั้นก็ทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พูดขึ้น “ประชุม!”

ใบหน้าเงียบขรึม เสียงน่าเกรงขามและเย็นชา

อืม นี่สิถึงเป็นคุณพัฒน์ที่พวกเขาคุ้นเคย

คุณพัฒน์คนเมื่อกี้ ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

หากไม่ได้เห็นด้วยสายตาตัวเอง ให้ตายยังไงก็ไม่เชื่อว่าคุณพัฒน์จะอ่อนโยนและเอาใจใส่กับผู้หญิงคนหนึ่งได้ขนาดนี้

ในขณะเดียวกันคฤหัสถ์เมเปิล กำลังต้อนรับแขกที่มาโดนไม่ตั้งใจอยู่หนึ่งคน

เปรมา

ก่อนจะมาเปรมาได้โทรหาคุณย่าแล้ว และก็เป็นคุณย่าของยศพัฒน์

ภายในคฤหาสน์เมเปิล แม้ผู้จัดการจะเป็นยศพัฒน์ แต่ว่าตำแหน่งของคุณย่ากลับอยู่เหนื่อยศพัฒน์ คนที่เธอรักที่สุดในบ้านก็คือยศพัฒน์หลานคนโตของเธอ ยศพัฒน์ก็เชื่อฟังคุณย่าเป็นที่สุด

ย่าหลานสองคนสนิทกันอย่างมาก

เปรมาคิดอยากที่จะตามตื๊อยศพัฒน์อีกรอบ ก็ต้องมีคนช่วยเหลือ

คุณย่าเป็นคนที่เปรมาเล็งเอาไว้

ขอเพียงให้คุณย่ายอมช่วยเธอ เธอมั่นใจต้องมีสักวันที่เธอจะทำให้ยศพัฒน์รักเธอ ยอมที่จะแต่งงานรับเธอเป็นภรรยา

ยังไงพวกเธอก็เป็นกิ่งทองใบหยกกัน!

ก่อนหน้านี้เธอเด็กเกินไป ไม่เข้าใจเรื่องทุกอย่าง ถูกยศพัฒน์ปฏิเสธก็รู้สึกขายหน้า จึงหนีไปอยู่ประเทศอื่นที่ห่างไกล ไม่รู้ว่าควรจะเข้าทางคุณย่าของเขา

เสียเวลาชีวิตไปเกือบสิบปี

เปรมารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

เธอรู้สึกว่า หากเธอรู้ว่าควรเข้าหาทางคนในครอบครัว ไม่แน่เธออาจจะนั่งครองตำแหน่งภรรยาของตระกูลอริยชัยกุล ไม่แน่อาจจะคลอดลูกสาวแล้วก็ได้

ภายในสวนดอกไม้ คุณย่าถือกรรไกรใหญ่กำลังตัดแต่งกิ่งดอกไม้

อีกไม่ไกลยังมีคุณตาท่านหนึ่ง นั่งลงอยู่ในสวนดอกไม้กำลังใส่ปุ๋ยดอกไม้

คนรับใช้คนหนึ่งพาเปรมาเดินเข้ามา

“คุณปู่ คุณย่า คุณหนูเปรมามาแล้ว”

คุณย่ามองไปที่เปรมา ยิ้มและพูด “เปรม์มาแล้วหรอ ไม่เจอกันตั้งนาน เปรม์ยังคงสวย น่าหลงใหลเหมือนเดิมดูเป็นผู้ใหญ่กว่าครั้งที่แล้วที่กลับมาอีก ดูแล้วหลายปีมานี้เธอใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกได้ไม่เลวเลยทีเดียว พยายามอย่างเต็มที่”

เปรมาเดินเข้ามา หยิบกระถางรดน้ำจากมือคุณย่าอย่างเป็นธรรมาชาติ รดน้ำดอกไม้แทนคุณย่า

ริมฝีปากยิ้มและพูด “คุณย่าก็เช่นกัน สักนิดก็ไม่เปลี่ยน ชีวิตข้างนอกมีแต่ความกดดัน ไม่ทำงานไม่ได้หรอก”

หน้าที่การงานของเปรมาถือว่าประสบผลสำเร็จ เธอทำแบรนด์เสื้อผ้า เสื้อผ้าที่เธอออกแบบ ขายดีเป็นอย่างมาก

เธอพยายามขนาดนี้ก็เพื่อที่จะได้คู่ควรกับยศพัฒน์

ยศพัฒน์เป็นผู้จัดการบริษัท หากเธอไม่มีความสามารถอะไรเลย ก็ไม่สามารถช่วยยศพัฒน์ในเรื่องงานได้

เธออยากเป็นผู้หญิงคนนั้นที่คอยอยู่เบื้องหลังยศพัฒน์ อยากที่จะร่วมเคียงข้างยศพัฒน์ในฐานะที่เท่าเทียม

นี่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

เปรมาหันไปเห็นคุณปู่ที่กำลังนั่งใส่ปุ๋ยอยู่ ส่งเสียงทัก “คุณปู่ภูธิป”

คุณปู่ทำท่าเหมือนอย่างกับไม่ได้ยินแบบนั้น ยังคงตั้งใจทำสิ่งที่ค้างต่อไป

“เปรม์ คุณปู่ภูธิปของเธออายุมากแล้ว การได้ยินลดลง เธอต้องใช้เสียงดังๆเรียกเขา เขาถึงะได้ยิน”

เปรมารีบพูด: “ฉันจะซื้อเครื่องช่วยฟังให้คุณปู่ภูธิป”

“ตาแก่นั้นไม่ชอบใส่ของพวกนั้น หลายชายมีเงินทองมากมาย เขาไม่มีอะไรที่ขาด”

ปู่ย่าสองสามีภรรยา ท่านทั้งสองรักกันตั้งแต่สมัยหนุ่มสาว ในยุคสมัยของพวกเขาโดยทั่วไปจะมีลูกหลายคน พวกเขาก็เหมือนคนอื่นเหมือนกัน มีลูกห้าหกคน

ตระกูลอริยชัยกุลมีความเป็นอยู่ที่ดี สองสามีภรรยาคลอดลูกชายห้าลูกสาวหนึ่งต่างก็ยังมีชีวิตอยู่

ลูกชายทั้งห้าก็ยังมีหลานชายให้เขาสิบคน