รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 281

ไซม่อนมองไปทางยศพัฒน์

ญาณินสองแม่ลูกก็มองเขาเช่นกัน

เครื่องปรับอากาศในร้านกาแฟก็เปิดไว้อยู่ และยศพัฒน์รู้สึกว่าเขาร้อนมาก จนเหงื่อแตกซึม

เขาขอความช่วยเหลือจากเทวิกาด้วยสายตา ว่าควรจะช่วยฝั่งไหนดี

เทวิกาแอบชี้ไปทางแม่แท้ ๆ 

“แม่ แม่ต้องการเท่าไรครับ ผมจะไปถอนมาให้แม่ตอนนี้เลย”

ทันใดนั้นยศพัฒน์ก็ได้ทำการเลือก

ภรรยาแอบส่งเป็นนัยให้เขายืนอยู่ข้างแม่ยาย พ่อตาก็เคยบอกไว้ ให้เขาต่อไปจงเชื่อฟังคำภรรยา

เขาล้วนทำตามทั้งหมด

ทันทีที่ไซม่อนได้ยินว่าลูกเขยไม่อยู่ฝั่งตัวเอง ดวงตาก็จ้องถมึงทึงโตอย่างกับดวงตาวัว จ้องมองยศพัฒน์อย่างดุร้าย

ยศพัฒน์สบตากับพ่อตาด้วยสีหน้าใสซื่อ

ไซม่อนถูกความใสซื่อของเขาทำให้โมโหจนแทบกระอักเลือด

“ลูกดูเองแล้วกัน ถอนมาให้มากกว่าเขาก็พอ”

“ครับ”

ยศพัฒน์หันหลังจะจากไป ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วก็หันหน้ากลับมากล่าวกับภรรยาสุดที่รักว่า：“ที่รัก ผมไปถอนเงินมากมายขนาดนั้น ผมกลัวว่าผมจะถูกปล้น คุณไปเพื่อนผมหน่อยสิ”

เทวิการีบกล่าวขึ้น：“ฉันเองก็ไม่วางใจให้คุณไปถอนเงินมากมายขนาดนั้นคนเดียว ฉันไปเป็นเพื่อนคุณ แรงฉันเยอะ คุณถอนเงินเป็นกระเป๋าออกมา ฉันก็สามารถช่วยคุณหิ้วได้”

สองสามีภรรยาเข้าขากันได้ดี ไหลลื่นเร็วยิ่งกว่ากระต่าย

เหลือสองเฒ่าคู่สามีภรรยาจ้องถลึงตาใส่กัน

หลังออกมาจากร้านกาแฟ ยศพัฒน์ถามภรรยาสุดที่รักว่า：“จะไปถอนเงินจริงเหรอ”

“คุณรับปากแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะให้แม่ฉันยืมเงินจำนวนหนึ่ง ทำไม เปลี่ยนใจแล้วเหรอ?”

“นั่นเป็นคุณพ่อคุณแม่แท้ ๆ ของคุณนะ”

“ตอนนี้ฉันต้องอยู่ข้างฝั่งคุณแม่ฉัน คุณพ่อฉันเย็นชากับคุณแม่ฉันมาหลายสิบปี ตอนนี้คุณแม่ฉันสติคืนกลับมาแล้ว และเขาก็อยากกลับมาคืนดี จะมีเรื่องดี ๆ แบบนี้ที่ไหนกัน ต่อให้เขาจะไม่ยอมหย่ากับคุณแม่ฉัน แต่จะให้เขาสมความปรารถนาเร็วเกินไปไม่ได้ เห็นคุณแม่ฉันเป็นอะไร?”

หลังจากที่ยศพัฒน์เงียบไปครู่หนึ่ง ก็ได้ยื่นมือมาโอบที่ไหล่ของเธอ แล้วกล่าวอย่างเอาใจ：“ยังไงเสียผมก็จะทำตามการขยิบตาของคุณ คุณพ่อของคุณก็บอกแล้วให้ผมเชื่อฟังคำภรรยา ผมพูดได้ก็ต้องทำได้ พ่อของคุณจะตำหนิผมไม่ได้”

เทวิกากล่าวอย่างกังวล：“คุณพ่อคุณแม่ของฉันแข็งกระด้างใส่กันเช่นนี้ก็ไม่ใช่ทางออก ที่รัก สมองของคุณเร็วกว่า รีบคิดหาวิธีแยกพวกเขาออกจากกันหน่อย ไม่เช่นนั้นพวกเขาแข็งกระด้างใส่กันทั้งวันแน่”

ยศพัฒน์กล่าวด้วยรอยยิ้ม：“นี่ไม่ยาก ผมจะโทรหาพ่อผมกับแม่ ผม ให้พวกเขาพากันไปเดินเล่น ทำความคุ้นเคยกับบรรยากาศ และทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีต้อนรับแขกผู้มาเยือน”

“งั้นคุณรีบโทรเถอะ”

เขามองเธอด้วยตาเป็นประกาย

เป็นสามีภรรยากันมาก็ระยะเวลาหนึ่งแล้ว เทวิกาจะไม่รู้ความหมายเขาได้อย่างไร เธอทั้งเขินทั้งโกรธจนแทบอยากจะกระทืบเท้า “นี่มันอยู่บนท้องถนนนะ”

“บนท้องถนนแล้วยังไง”

เทวิกายื่นมือมาหยิกแขนของเขา “หยิกแขนคุณบนถนนได้ยังไงเล่า”

“ฮ่า ๆ”

ยศพัฒน์หัวเราะอย่างเบิกบาน จากนั้นก็หอมฟอดไปที่แก้มของเธออย่างรวด แล้วก็กล่าวอย่างพอใจ：“ถูกคุณหยิกคือความสุขแบบหนึ่ง นฤเบศวร์อยากจะให้ภรรยาหยิกยังไม่มีโอกาสเลย”

นฤเบศวร์：พวกคุณสองสามีภรรยาจะจู๋จี๋กันทำไมต้องลากผมเข้าไปเกี่ยวด้วย

ช่างทิ่มแทงหัวใจมากเลย

ยศพัฒน์ได้โทรศัพท์หาคุณแม่ของเขา

สิบกว่านาทีผ่านไป

ยศพัฒน์ถือเงินหนึ่งกระเป๋าเดินตรงไปหาแม่ยาย

“แม่ครับ นี่เงิน ผมถอนออกมาแล้ว”

ญาณินตอบอือ แล้วก็รับกระเป๋าเงินมา หิ้วขึ้น แล้วนำไปวางไว้บนโต๊ะ ตบดังเปรี๊ยะหนึ่งที

ญาณินไม่สนใจการมองของไซม่อน เปิดกระเป๋าเงินออก แล้วก็ทำให้กองเงินทั้งหมดยุ่งเหยิง เดิมทีที่เป็นกระเป๋าเงิน หลังถูกทำให้ยุ่งเหยิงแล้ว ก็ยิ่งดูมากขึ้น

“วิกา มานี่”