รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 283

“มีลูกค้าเข้ามาแล้ว”

กนกอรยิ้มแล้วกล่าวขึ้นทันที：“เธออัปเดตบทความของเธอไปเถอะ ไม่งั้นจะต้องได้รับใบมีดและหินลับจากนักอ่านแล้วจริง ๆ”

เธอทำการต้อนรับลูกค้าที่เพิ่งจะผลักประตูกระจกเข้ามา หลังจากเห็นหน้าค่าตาแล้ว กนกอรแทบอยากจะผิวปากขึ้น

เป็นชายหนุ่มที่หล่อมาก

เธอจ้องตรงไปที่ใบหน้าของลูกค้าที่เหมือนกับดาราไอดอล ในหัวสมองกำลังสรรหาคำที่สามารถพรรณนาความหล่อของชายหนุ่ม ไม่ว่าจะเป็นหล่อแบบใส ๆ หล่อแบบไร้ที่ติ รอแบบไม่มีใครเทียบได้…..สุดท้ายสรุปใช้คำว่า  “โคตรหล่อ” เหมาะที่สุด!

เรียบง่ายและชัดเจน

“ที่นี่ของพวกคุณคือ……ร้านกาแฟใช่ไหมครับ”

หนุ่มหล่อคนนั้นถูกกนกอรจ้องจนรู้สึกเขินอายเล็กแล้ว หลังจากที่มองดูรอบๆแล้วก็ได้ถามกนกอรขึ้น

เขาไม่ได้มาผิดที่ใช่ไหม

ที่อยู่ที่ได้รับ คือที่นี่ไม่ผิดแน่นอน

รูปถ่ายที่ได้รับ ก็เป็นหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าไม่ผิดแน่นอน

กันตภณบ่นในใจ: เป้าหมายนี้คงไม่ใช่พวกคลั่งไคล้หรอกนะ

เขาแค่อยากจะทำงานรับเงินเท่านั้น ไม่คิดอยากจะหาเรื่องใส่ตัว หากว่าอีกฝ่ายบอกรักเขาขึ้นมาจริง ๆ แล้วเขาจะทำอย่างไร

เพียงเวลานาทีเดียว กันตภณก็ได้คิดในใจถึงความเป็นไปได้หลายอย่างที่จะเกิดขึ้น

“ใช่ ๆ ๆ ที่นี่เป็นร้านกาแฟ ร้าน One Day In Coffee ในเมืองแอคเซสซ์ ร้านของฉันนี้มีชื่อเสียงมากเลยนะ"

กนกอรตกตะลึงเพียงครู่เดียวเท่านั้น ไม่ช้า เธอก็ได้สติกลับคืนมา แล้วก็ยิ้มทักทายกับกันตภณ：“สุดหล่อ เข้ามานั่งได้ตามสบายได้เลย อยากจะดื่มกาแฟหรือว่าชานมดีคะ ของหวานทางร้านเราก็อร่อยมากเลยนะ คนดังในโซเชียลล้วนชอบมาเช็กอินที่นี่ คุณจะลองชิมสักหน่อยไหม”

เหล่าคนดังในโซเชียล : พวกเราอยากมาเจอคุณนายน้อยอริยชัยกุลต่างหาก

กันตภณถอนหายใจโล่งอก ไม่ได้มาผิดสถานที่ก็ดี

“ผมนึกว่าผมมาร้านบาร์โฮสซะอีก เข้าประตูมาก็ถูกเจ้าของร้านอย่างคุณจ้องตาเป็นมันเลย”

ท่าทางของเขาราวกับลูกแกะที่ถูกเชือดอย่างนั้น 

กนกอรกล่าวทั้งหัวเราะ：“คุณเคยไปบาร์โฮสเหรอ เป็นไงบ้าง ในนั้นหล่อเหมือนคุณไหม”

เธอจะต้องไปเปิดหนูเปิดตาสักหน่อย

บาร์โฮสในตำนาน

“เปล่า ผมไม่เคยไป”

กันตภณเดินมาที่โต๊ะที่อยู่ด้านหน้าหน้าต่างแล้วก็นั่งลง จากนั้นกล่าวอย่างเป็นกันเอง：“ถ้าเจ้าของร้านสนใจละก็ สามารถไปเปิดหูเปิดตาได้ กลับมาแล้วก็มาเล่าให้ผมฟังด้วย สนองความอยากรู้ของผม”

ในขณะที่พูดนั้น เขายังหยิบนามบัตรออกมายื่นให้กับกนกอร จากนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม：“ถึงตอนนั้นก็โทรศัพท์มาหาผม”

กนกอรยิ่งยิ้มหนักกว่าเดิม เธอก็แค่ล้อเล่น คิดไม่ถึงลูกค้าคนนี้จะล้อเล่นกับเธอด้วย แถมยังให้นามบัตรแก่เธอด้วย

เธอรับนามบัตรของอีกฝ่ายมาแล้วก้มหน้าอ่าน ไม่น่าเชื่อจะเป็นนายแบบของบริษัทเสื้อผ้าผู้ชายยี่ห้อหนึ่ง มิน่ารูปร่างเหมือนกับไม้แขวนเสื้ออย่างนั้น หน้าตาก็ดูดี

“คุณกันตภณ คุณอยากจะดื่มอะไรคะ”

“เมื่อวานผมทำงานจนเกือบถึงตีสาม อีกเดี๋ยวก็ต้องทำงานอีก จิตใจไม่ค่อยกระปรี้กระเปร่า ย่อมต้องการดื่มกาแฟเพิ่มชีวิตชีวา ขอลาเต้แก้วหนึ่งแล้วกันครับ”

“เอาของหวานด้วยไหม”

กันตภณกล่าวด้วยรอยยิ้ม：“ผมมาที่ร้าน One Day In Coffee ของพวกคุณครั้งแรก แต่เหมือนจะเป็นอย่างที่คุณเจ้าของร้านพูด ร้านของพวกคุณมีชื่อเสียงมากในเมืองแอคเซสซ์ ผมนั้นได้ยินมานานแล้ว วันนี้ผ่านมาพอดี จึงอยากจะแวะมาลองชิมดู ในเมื่อเข้ามาลองแล้ว งั้นก็ขอของหวานมาให้ผมชิมสักสองสามอย่างแล้วกันครับ ถ้าผมรู้สึกว่าไม่เลว ผมจะแนะนำให้เพื่อน ๆ ของผมมาอุดหนุนกิจการของคุณ”

“คุณกันตภณวางใจได้ รับรองว่าคุณจะกลายเป็นหนึ่งในลูกค้าขาประจำของพวกเราเลย”