รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 284

รูปถ่ายนั้นมีไว้ส่งไปให้กับนายจ้าง เพื่อยืนยันว่าเขาทำงานตามสัญญา ไม่ได้ขี้เกียจแน่นอน

กนกอรกลับมานั่งที่เคาน์เตอร์คิดเงิน และเอาโทรศัพท์ออกมารับอั่งเป่าต่อ

รับไป ๆ หมดแล้ว

เธอก็ไม่ได้นับว่าเป็นจำนวนเท่าไร

เมื่อกดรับถึงช่วงท้าย จึงได้ตอบกลับหนึ่งข้อความเป็นรูปอิโมจิ “ขอบคุณค่ะเจ้านาย”  

นฤเบศวร์ที่อยู่ทางฝั่งนั้นหลังจากที่เป็นสุธนกุมารโปรยเงินอยู่พักหนึ่ง ก็ถือโทรศัพท์เอนพิงอยู่บนเก้าอี้ รอข้อความตอบกลับจากกนกอร สุดท้ายคำตอบที่ได้กลับเป็นรูปอิโมจิ “ขอบคุณค่ะเจ้านาย” 

เขา：“……คนขี้งก พิมพ์ข้อความมากหน่อยไม่ได้หรือไง”

“ตอนนี้ผมอารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่เชื่อว่าคุณจะไม่รู้ เทวิกาจะต้องใส่สีตีไข่เล่าให้คุณฟังแน่นอน คุณขี้เกียจแม้กระทั่งไม่โทรมาแสดงความสุขบนความทุกข์ของผมหน่อยเลยเหรอ”

นฤเบศวร์กำลังบ่นอย่างบ้าคลั่ง

ถือโทรศัพท์ไว้ช่างน่าเบื่อเหลือหลาย เขาจึงเปิดสเตตัสดูว่ามีเรื่องซุบซิบไหนที่น่าสนุกบ้าง

ใครจะไปรู้ เมื่อเปิดสเตตัสขึ้นมาดู ก็เห็นกนกอรโพสต์สเตตัสเมื่อหนึ่งนาทีที่แล้ว ซึ่งเป็นรูปของผู้ชายคนหนึ่ง พร้อมแคปชั่นข้อความ: วันนี้มีลูกค้าหนุ่มหล่อคนหนึ่งมาที่ร้าน หล่อมาก ๆ ไม่ว่าจะถ่ายมุมไหน ๆ ก็หล่อ หล่อแบบวัวตายความล้ม

นอกจากนี้มีแคปชั่นข้อความแล้ว ด้านหลังข้อความ กนกอรยังใส่อิโมจิสน้ำลายสอตามด้วย

นฤเบศวร์จ้องรูปภาพนั้น เป็นหนุ่มหล่อจริงด้วย บุคลิกประเภทแบบอ่อนโยน ผู้ชายแบบนี้เป็นที่นิยมมากที่สุดในบรรดาสาว ๆ แล้ว

ทันใดนั้น นฤเบศวร์ก็โทรศัพท์หากนกอรทันที

กนกอรแอบถ่ายรูปหนุ่มหล่อที่กำลังดื่มกาแฟด้วยท่วงท่าที่สง่างาม อารมณ์ดีไม่เบา เห็นสายเรียกเข้าของนฤเบศวร์ เธอจึงรับสายขึ้น

“กนกอร!”

นฤเบศวร์น้ำเสียงรุนแรง

“อารมณ์โกรธของคุณยังไม่บรรเทาเหรอ”

กนกอรฟังออกถึงน้ำเสียงรุนแรงของเขา จึงกล่าวถามด้วยรอยยิ้ม：“ยังอยากจะเป็นสุธนกุมารต่อไหม ตอนนี้ฉันว่างมาก อินเทอร์เน็ตก็เร็วมาก คุณส่งเงินมาเท่าไรฉันก็รับได้หมด”

นฤเบศวร์กล่าวด้วยความโกรธ：“ผมส่งให้คุณส่วนตัว จะมีใครแย่งคุณได้อีก คุณรู้ว่าผมส่งอั่งเปาให้คุณ รู้ว่าผมอารมณ์ไม่ดีด้วยเหรอ”

“รู้สิ คุณโกรธทีไรก็ส่งอั่งเปามาให้ฉัน ฉันหวังให้คุณโกรธทุก ๆ วันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย ฮ่า ๆ ฝนอั่งเปาตกเรื่อย ๆ ยิ่งมากยิ่งดี”

นฤเบศวร์สำลัก

รู้มานานแล้วว่าเธอปากร้ายพูดคำปลอบใจไม่เป็น

เขายังหันหน้าไปหากระบอกปืนของเธออีก

“กนกอร อย่างน้อยผมก็เป็นสปอนเซอร์ด้านการเงินของคุณ คุณไม่คิดจะทำอะไรสักหน่อยเหรอ”

นฤเบศวร์ถามด้วยใจที่อึดอัด

“หรือว่าเทวิกาไม่ได้บอกคุณ คุณจะปลอบใจผมหน่อยไม่ได้เหรอ”

“อย่าพูดถึงเลย วิกาไปดูละครเด็ดยังไม่ชวนฉันไปด้วย ตอนนี้ฉันยังเสียดายไม่หายเลย ยังดีที่คุณส่งอั่งเปามาให้ฉันตอนที่คุณกำลังโมโห รับอั่งเปามากมายขนาดนั้น ความเสียดายของฉันได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย”

“ฉันจะทำอะไรได้ ฉันทำแล้วมีประโยชน์เหรอ คุณนฤเบศวร์ ผู้หญิงที่คุณรักคือเปรมา เปรมาต่างหากที่ทำอะไรบางอย่างแล้วถึงจะบรรเทาความโกรธของคุณได้ และฉันก็ไม่ได้มีความสามารถนั้น พวกเราเจอกันมีแต่จะทำให้ต่างฝ่ายต่างโมโห”

นฤเบศวร์：“……”

“ต่อไปอย่าพูดถึงเปรมาอีก”

“วิกา พรุ่งนี้ตื่นเช้า ๆ หน่อย พกกล้องโทรทรรศน์ด้วย พวกเราจะส่องดูทางทิศตะวันตกกัน ดูสิว่าพรุ่งนี้พระอาทิตย์บนฟ้าจะสามารถขึ้นจากทิศตะวันตกไหม โอ๊ย น่าอัศจรรย์มาก ฉันได้ยินเรื่องตลกสุด ๆ ฉันรู้สึกว่ามันเปรียบได้กับพระอาทิตย์ขึ้นทิศตะวันตก”

นฤเบศวร์ได้ยินเสียงเทวิกากล่าวสมทบคำพูดของกนกอร：“จริงเหรอ งั้นฉันต้องไปซื้อกล้องโทรทรรศน์แล้ว พรุ่งนี้พวกเราจะได้เชยชมสิ่งมหัศจรรย์ของโลกในวันพรุ่งนี้ ฉันมีชีวิตถึงตอนนี้ยี่สิบปีแล้ว ยังไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ขึ้นตะวันตกเลยนะ”

นฤเบศวร์：“……”

เขาตัดสายทิ้งไปอย่างเงียบ ๆ