รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 3

เทวิกาครุ่นคิดสักพัก พลันมองยศพัฒน์อีกครั้ง ผู้ชายที่รู้จักกันมาสิบเอ็ดปี ถึงแม้จะกลายเป็นสามีภรรยาจริงๆ เธอก็ไม่น่าจะขาดทุนอะไรนี่

“งั้น เราก็มาทำสัญญาข้อตกลงแต่งงานกันสักฉบับเถอะค่ะ”

นัยน์ตายศพัฒน์ทอประกาย “ตกลงครับ ร่างข้อตกลงต่างๆ เธอจะเขียนเองหรือให้พี่เขียนให้ล่ะ?”

เทวิกาสวนทันควัน “ฉันเขียนค่ะ ถ้าเขียนเสร็จจะให้พี่ช่วยดูนะ ถ้ารู้สึกว่าไม่ติดขัดปัญหาตรงไหน เราก็เซ็นชื่อกำกับเอาไว้ สัญญาแต่งงานเพื่ออุดปากแม่ฉัน เพื่อคืนความสงบให้แก่ฉัน”

ยศพัฒน์ยิ้มให้ “งั้นตอนนี้เธอก็เขียนเลยสิ เขียนเสร็จพี่จะได้ดูเลย ถ้าไม่ติดปัญหาตรงไหน ตอนบ่ายเราก็ไปดำเนินการเรื่องเอกสารที่สำนักเขต พี่ว่างช่วงบ่ายพอดี”

เทวิกา : …. ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าพี่พัฒน์ดูรีบร้อนกว่าเธอเสียอีกนะ?

เธอต้องหลอนไปเองแน่ๆ พี่พัฒน์ก็แค่ช่วยเธอเท่านั้นแหละ

“ตกลงค่ะ ฉันจะไปเขียนเดี๋ยวนี้ อีกเดี๋ยวจะสั่งปริ๊นซ์สัญญามาสองฉบับ พี่พัฒน์ พี่นั่งกินขนมรอฉันอยู่ตรงนี้สักพักนะคะ”

เทวิกาพูดพร้อมทั้งลุกขึ้นยืน

ยศพัฒน์ยิ้มให้พลางพยักหน้าเล็กน้อย และใช้สายตาแสดงความหมายให้เธอตามสบาย

เทวิกาลุกขึ้นยืนแล้วถึงฉุกคิดว่าได้ว่าตนเองอยู่ที่ไหน เธอสำรวจโดยรอบอย่างตึงเครียด ลูกค้าที่อยู่รอบๆ บ้างก็ลิ้มรสกับกาแฟ บ้างก็พูดคุยสัพเพเหระกับเพื่อนๆ ซึ่งไม่มีใครสนใจเธออีกเลย

ดูเหมือนว่าเนื้อหาที่เธอกับยศพัฒน์คุยกันน่าจะไม่มีคนได้ยิน

เทวิกาถอนหายใจโล่งอก พร้อมทั้งรีบไปเขียนร่างข้อตกลงการแต่งงาน

หลังจากที่รอให้เทวิกาเดินออกไป ยศพัฒน์ควานหาโทรศัพท์เพื่อกดโทรออก หลังจากรอให้อีกฝ่ายกดรับสาย เขากดเสียงต่ำเพื่อออกคำสั่งทันที “คุณไรยา ประชุมตอนบ่ายสามเลื่อนไปเป็นเก้าโมงเช้าวันจันทร์หน้านะ”

ไรยาแปลกใจเล็กน้อย การประชุมช่วงบ่ายสำคัญเป็นอย่างยิ่ง แต่เธอก็ไม่ได้ซักไซ้มากนัก พลันตอบรับอย่างพินอบพิเทา “โอเคค่ะ คุณพัฒน์”

ยศพัฒน์กดวางสายทันที

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เทวิกาถือกระดาษสองแผ่นออกมา เธอยื่นกระดาษในนั้นให้ยศพัฒน์หนึ่งใบ ตัวคนก็นั่งลงตามหลัง พลันกระซิบพูดกับยศพัฒน์ทันที “พี่พัฒน์ พี่ลองดูข้อตกลงที่ฉันเขียนดูค่ะ”

ยศพัฒน์รับกระดาษมา จากนั้นก็นำสัญญาแผ่นนั้นวางลงบนโต๊ะ พลันจ้องมองเนื้อหาในข้อตกลงอย่างจริงจัง

เทวิกาเขียนเงื่อนไขไว้สี่ข้อ:

ข้อหนึ่ง: การว่าจ้างยศพัฒน์เพื่อเป็นแฟน (หรือสามี) แก่เทวิกา ทุกเดือนจะได้รับค่าจ้างเป็นเงินสองหมื่นห้าพัน ฟรีค่าที่พักและอาหาร รวมถึงมีเสื้อผ้าสองชุดแจกตลอดทุกฤดูกาล

ข้อสอง: ระหว่างอยู่ในสัญญา ถ้าหากพบรักแท้ ก็สามารถยกเลิกสัญญาล่วงหน้าได้ทันที โดยไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าชดเชยใดๆ

ข้อสาม: ระหว่างอยู่ในข้อตกลง ทั้งสองฝ่ายจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวชีวิตส่วนตัวของกันและกัน

ข้อสี่: ระหว่างในช่วงที่มีข้อตกลงถ้าทั้งสองฝ่ายยังไม่เจอกับรักแท้ ระยะเวลาของสัญญาคือหนึ่งปี

เทวิกาพูดด้วยความรู้สึกประหม่า “พี่พัฒน์คะ ฉันเพิ่งเปิดร้านกาแฟเมื่อปีที่แล้ว รายได้ปีที่แล้วยังขาดทุนอยู่นะ ถึงแม้ปีนี้ไม่ขาดทุน แต่ก็ยังไม่ได้กำรี้กำไร ฉันจ่ายค่าจ้างให้พี่ได้เยอะประมาณนี้ค่ะ แต่ฉันสามารถให้ที่พักรวมถึงอาหารการกินได้ค่ะ”

ยศพัฒน์กล่าวตอบอย่างเฉยเมย “ไม่เป็นครับ พี่มีงานทำ”

เขาเอ่ยถามเทวิกาอีกครั้ง “พี่ขอแก้ไขข้อตกลงในสัญญาฉบับนี้ได้มั้ยครับ?”

เทวิกาพยักหน้าทันควัน “แน่นอนค่ะ พี่รู้สึกว่าตรงไหนมันไม่ดี ก็เสนอมาได้เลยค่ะ”

ยศพัฒน์ขอปากกาเทวิกา หลังจากหยิบมาแล้ว เขาจัดการขีดฆ่าข้อตกลงที่สาม จากนั้นจึงยื่นกระดาษแผ่นนั้นคืนให้เทวิกา และพูดทันที “ข้อตกลงมีเงื่อนไขแค่สามข้อ เธอช่วยปรินซ์มาใหม่สองฉบับนะ เราเซ็นชื่อกำกับ และพิมพ์ลายนิ้วมือได้ทันที”

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขายศพัฒน์ก็จะถูกเทวิกา “รับเลี้ยงดู” แล้ว

เทวิกามองเห็นยศพัฒน์ขีดฆ่าเงื่อนไขข้อที่สาม จึงย่นคิ้วโก่งอันงดงาม หลังจากนั้นอีกหลายนาที เหมือนว่าเธอคิดดีแล้ว สุดท้ายก็ไม่ได้พูดว่าอะไร และทำตามที่ยศพัฒน์กำชับทันที โดยไปปรินซ์ข้อตกลงมาสองฉบับอีกครั้ง

ทั้งสองคนเซ็นชื่อกำกับเป็นที่เรียบร้อย เทวิกายังหยิบเอาแท่นประทับตรา ทั้งสองคนต่างประทับรอยนิ้วมือลงด้านบนกระดาษ

ยศพัฒน์ยกมือขวาขึ้นเพื่อดูนาฬิกาข้อมือ จึงเอ่ยพูดกับเทวิกาทันที “เวลานี้ที่สำนักงานเขตยังทำงานอยู่นะ งั้นตอนนี้พวกเราไปเดินเรื่องเอกสารกันเลยเถอะ”