รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 30

“นฤเบศวร์ นายไม่………”

นฤเบศวร์พูดตัดบทเธอ “ทำไมจะไม่ได้? อยากให้ฉันช่วยเธอฟรีหรอ? มีบางเรื่องที่ฉันสามารถทำให้เธอฟรี บางเรื่องฉันก็ต้องการค่าตอบแทน”

เป็นเธอที่ทำร้ายใจของเขาเหลือเกิน

รู้ทั้งรู้ว่าเขารักเธอ

เธอยังจะเรียกให้เขาช่วยเธอสืบเรื่องศัตรูรักของเขา แบบนั้นมันก็เหมือนเอามีดมาแทงหัวใจเขา

หากว่าเขาไม่รักเธอ การกระทำโหดเหี้ยมไร้ความรู้สึกแบบนี้ เขาสามารถฆ่าเธอได้!

“เปรมา ฉันให้เวลาเธอคิดหนึ่งนาที หลังจากหนึ่งนาทีนี้ ถึงเธอจะยอม ฉันก็ไม่มีทางช่วยเธอ”

เปรมากัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ

เธอลุกขึ้นเดินไปข้างนฤเบศวร์ทันที จับเขาลุกขึ้นหันตัวเขามาเผชิญหน้ากับเธอ ยื่นมือไปโอบกอดคอของเขา จากนั้นก็มอบจูบหวานของตัวเองให้

ใครจะรู้เธอเพิ่งจะแตะขอบปากนฤเบศวร์ นฤเบศวร์ก็ผลักเธอออก

เปรมาคิดไม่ถึงว่านฤเบศวร์จะมีปฏิกิริยาแบบนี้ พริบตาเดียวเธอยืนทรงตัวไม่อยู่ ถอยหลังและล้มลงบนพื้น

เธอมองไปที่นฤเบศวร์อย่างตกใจ

เป็นเขาที่ขอให้เธอมอบจูบลึกซึ้ง เขาถึงจะช่วยเธอ

เธอก็ทำตามที่พูด แต่เขากลับผลักเธอ

นฤเบศวร์หันหลังเดินไป

“นฤเบศวร์”

เปรมาเรียกรั้งเขา

เธอไปทำอะไรให้เขาโกรธ

“วางใจเรื่องที่ฉันสัญญา ฉันจะทำให้ได้“

นฤเบศวร์ไม่หันกลับมามอง เพียงแค่พูดออกมาอย่างเย็นชา ทิ้งเปรมาและเดินจากไปอย่างเร็ว

เพื่อยศพัฒน์ เปรมายอมทำทุกอย่างได้หมด

ความจริงข้อนี้มันทำร้ายใจเขาอย่างโหดเหี้ยม ทำร้ายศักดิ์ศรีของเขาเอง

เขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ายศพัฒน์ ทั้งสามคนก็รู้จักกันตั้งแต่เด็กโตมาด้วยกัน ทำไมเขาถึงเป็นได้เพียงแค่เพื่อนชายคนสนิท แต่ยศพัฒน์กลับได้เป็นผู้ชายคนที่เธอรัก?

สิบปีที่แล้วถูกเขาปฏิเสธที่จะนอนด้วย สิบปีให้หลังยังต้องการกลับมาทำอีกครั้ง

ผู้ชายบนโลกนี้ตายไปหมดแล้วหรือไง? ทำไมเธอถึงต้องการแค่ยศพัฒน์เพียงคนเดียว!

นฤเบศวร์กลัวว่าหากตัวเองยังไม่ออกมา จะทำเรื่องที่ต้องทำร้ายเปรมาเพราะความบ้าคลั่งและริษยา

…………

ช่วงเย็นเวลาสามโมง

เอสเต้ เดรส สาขาหลัก

รถจักรยานไฟฟ้าคันหนึ่งหยุดอยู่หน้าประตูร้าน

ผู้ชายหล่อในชุดสูทลงมาจากรถจักรยาน ไม่นานก็ผลักประตูเข้าไป

“เอ๋?”

คนในร้านไว้ผมยาวคนนั้นสวมชุดกี่เพ้า รูปร่างผอมเพรียวหน้าตางดงาม แต่เขากลับมีหน้าอกที่แบนราบ มองไปยังคนที่เข้ามาในร้านอย่างตะลึงจนส่งเสียงเอ๋ออกมา

เขามองไปยังคนที่เข้ามาในร้านอีกครั้งและขยี้ตาอยู่หลายครั้ง ปากก็พูดพึมพำ “ฉันต้องตาฝาดไปแล้วแน่ ตาฝาดไปแล้ว ทำไมยศพัฒน์ถึงได้มาปรากฏตัวในร้านของฉันเวลานี้”

มือใหญ่ดึงปกเสื้อของเขา ดึงเขามาหยุดข้างหน้า เขาถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาข้างหน้า

การกระทำของเขาเหมือนอยากเข้าไปจูบคนคนนั้น ใครจะรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะยื่นมือมาดัน ดันเขาออกไปแล้ว เขาไม่ได้แม้แต่จะแตะโดนริมฝีปากทั้งสองนั้น

“เฮ้อ พลาดไปแล้ว น่าเสียดาย”

ชัยเดชตีปากอย่างเสียดาย

“ชัยเดช! ไม่อนุญาตให้นายมองฉันด้วยสายตาหลงใหลแบบนี้!”

ยศพัฒน์เตือนเพื่อนรัก ชัยเดชเป็นผู้ชายที่คล้ายผู้หญิง เป็นคุณชายสี่ตระกูลขําศรี เขาไม่จำเป็นต้องไปรับช่วงต่อกิจการครอบครัว เขาสามารถทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำได้

คนที่ชอบออกแบบชุดราตรีแบบเขา จึงได้เปิดร้านกิจการไปได้ด้วยดี ตอนนี้ขยายสาขาไปไม่น้อย