รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 338

ไรยาพาธนัทไปที่ห้องทำงาน เชิญเขานั่งรอที่โซฟา แล้วยกน้ำมาให้เขาหนึ่งแก้ว

“ขอบคุณครับ”

ธนัทพูดขอบคุณด้วยความเกรงใจ

ไรยายิ้มให้แล้วพูด：“คุณธนัทนั่งรอสักครู่นะคะ ท่านประธานไม่นานก็กลับมาค่ะ”

“ครับ”

ธนัทพยักหน้า

“ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ ถ้าคุณธนัทต้องการอะไรก็เรียกฉันได้ค่ะ”

ธนัทพยักหน้าอีกครั้ง

ไรยาถอยออกจากห้องทำงานของประธาน

ธนัทยกแก้วน้ำขึ้นมา แล้วดื่ม ขณะที่มือถือแก้วอยู่นั้น ก็สังเกตรอบๆห้องทำงานของยศพัฒน์ไปด้วย

เขาไม่ได้ก่อความวุ่นวาย นั่งอยู่บนโซฟาอยู่ตลอด จนกระทั่งยศพัฒน์ผลักประตูเข้ามา

เขาวางแก้วลง ลุกขึ้นแล้วหมุนตัว มองยศพัฒน์ที่เข้ามาจากด้านนอก

ประยสย์บอกว่า สามีของญาติผู้น้องเขาดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและเก่งมาก

ก็จริง ถ้าไม่มีความสามารถรวมถึงเล่ห์เหลี่ยม จะสร้างบริษัทที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไง

“คุณพัฒน์”

ยศพัฒน์เดินมาตรงหน้า ธนัทก็เลยเดินไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วทักทายเขาด้วยความเกรงใจ แล้วแนะนำตัวเอง：“ผมชื่อธนัท”

“สวัสดีครับพี่”

ยศพัฒน์เรียกเขาว่าพี่ ทำให้ธนัทแปลกใจอย่างมาก

ยศพัฒน์โอบไหล่ธนัทอย่างเป็นกันเอง ราวกับเพื่อนที่คุ้นเคยกัน โอบไหล่ของธนัท แล้วพาเขาไปนั่งที่โซฟา

ธนัทถูกการกระทำของเขาทำให้แปลกใจ

“พี่จะมาทำไมไม่บอกผมล่วงหน้าสักหน่อยล่ะครับ ผมจะได้ไปรับ”

หลังจากที่นั่งลง ยศพัฒน์เห็นว่าบนโต๊ะมีเพียงแค่ผลไม้ฤดูกาลวางอยู่ ก็เลยลุกออกไป

ธนัทไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร ขณะที่มองเขาเดินไป ก็พูดขึ้นมา：“ฉันไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่นะ ออกมาทำธุระนิดหน่อยน่ะ ประยสย์บอกให้ฉันเอาของมาให้นาย ฉันก็เลยถือโอกาสมาเยี่ยมนายกับวิกาด้วย”

ที่เมืองซูเพร่า คุณนายตระกูลสาระทาเพียงคนเดียวของเขา เพราะการกระทำที่เงียบเชียบ และก็เพราะตระกูลธวัชพลังกรสามารถพูดได้ว่าตกอับแล้ว อาศัยความช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลสาระทา เพื่อจะพักหายใจเท่านั้นเอง

ไม่มีใครสนใจตระกูลธวัชพลังกร

การที่เขาต้องมาหายศพัฒน์ ก็คงไม่ได้เป็นจุดสนใจเท่าไหร่

ยศพัฒน์ยกจานขนมสองจานเข้ามา วางบนโต๊ะชารับแขก แล้วพูด：“นี่เป็นขนมในร้านของวิกาครับ รสชาติไม่เลวเลย พี่ลองชิมดู”

ก่อนที่ธนัทจะมาได้ทำความเข้าใจกับเรื่องทั้งหมดที่เมืองแอคเซสซ์ของญาติผู้น้องแล้ว

เขายิ้ม：“ฉันก็ได้ยินประยสย์พูดมาเหมือนกัน ขนมของร้านวิกาทั้งสวยทั้งอร่อย เขาไม่ชอบกินของหวาน เลยกินได้แค่สองชิ้นน่ะ”

พูดถึงเทวิกา สีหน้าของยศพัฒน์ก็อ่อนโยนขึ้นมา สายตายิ้มแย้มแล้วพูด：“ลุงตี๋เป็นคนทำครับ ถ้าวิกามีเวลาบางครั้งก็จะเข้าไปช่วย”

“ตอนที่เธอไม่ได้เข้าไปช่วยไม่ใช่ว่าอัพเดทนิยายเหรอ?”

“พี่ติดตามนิยายเธออยู่?”

ธนัทยิ้ม：“ญาติผู้น้องฉันเขียนทั้งที ไม่ว่ายังไงก็ต้องสนับสนุนกันหน่อยสิ ให้รางวัลเธอไปไม่น้อยเลยนะ พูดกันตามจริง ตั้งแต่เกิดมา ฉันพึ่งจะได้อ่านนิยายรักครั้งแรกนี่แหละ”

ยศพัฒน์หยิบมือถือออกมา “ผมก็เหมือนกันครับ เพราะวิกานี่แหละ เป็นครั้งแรกที่ผมดาวน์โหลดแอพนิยายมา”

เขาเปิดแอพที่เทวิกาลงนิยายไว้ แล้วกดเปิดหน้าเว็บนิยายของเทวิกา ดูไปดูมา จู่ๆก็ขมวดคิ้ว แล้วพูด：“ใครให้ไข่แตกวิกาเยอะขนาดนั้นเนี่ย”

ธนัทที่หยิบขนมขึ้นมาชิมหนึ่งชิ้น ฟังคำพูดของยศพัฒน์แล้วรีบถาม：“ไข่แตกมันทำไมเหรอ? ไข่หนึ่งใบต้องใช้100เหรียญหนังสือ ก็เท่ากับห้าบาท ราคาเท่ากับเพชรเลย”

“ไข่แตกคือให้คะแนนแย่ครับ ไข่แตกไม่ใช่การชื่นชม วิกาไม่มีเงินหรอก”