“วิกา แกมาสักที”
กนกอรที่เผชิญหน้ากับกันตภณซึ่งกำลังส่งดอกไม้มาให้นั้น ตอนที่เธอลังเลว่าจะรับหรือไม่รับดี ก็เห็นเพื่อนรักเดินเข้ามา จึงยิ้มให้เทวิกา ผ่านหน้ากันตภณไป
กันตภณถึงได้เป่าปากคลายกังวล
แม้ภายในร้านกาแฟจะเปิดแอร์ไว้ แต่เขายังคงยกมือขึ้นมาปาดเหงื่ออยู่เงียบๆ
โชคดีที่กนกอรไม่ได้รับดอกไม้ที่เขาส่งให้
เขาน่าจะยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้
“อืม เลิกงานแล้ว ก็รีบมาเลย”
เทวิกาถามเพื่อนรักเบาๆ: “แกกับคุณกันตภณเกิดอะไรขึ้น? แล้วความครึกครื้นที่หน้าประตูแกไม่รู้เรื่องเหรอ?”
“ฉันไม่รู้อะไรเลย งงเหมือนกัน”
กนกอรแสดงให้รู้ว่าไม่รู้เรื่องรู้ราว
นฤเบศวร์ซื้อดอกไม้มาตั้งเยอะแยะ หลังจากจัดวางกองทัพดอกไม้เป็นรูปหัวใจที่หน้าร้านกาแฟแล้ว จู่ๆกันตภณก็โผล่ออกมา ไม่นึกว่าจะหอบดอกไม้มาด้วย
บอกว่าชอบเธอมาก เอาดอกไม้มาให้เธอ
กนกอรชอบมองหนุ่มหล่อๆก็จริง แต่แค่ชอบมองเพียงอย่างเดียว ไม่ได้รู้สึกอะไรกับกันตภณด้วย
การที่เธอเป็นคนไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ครุ่นคิดอย่างรอบคอบ ปกติที่ได้พูดคุยกับกันตภณ เธอรู้สึกได้ว่ากันตภณไม่ได้รู้สึกกับเธอแบบที่ผู้ชายชอบผู้หญิง
สายตาที่กันตภณมองเธอมันสงบนิ่งมาก ไม่เหมือนสายตาที่นฤเบศวร์มองเธอซึ่งมักจะมีประกายอยู่ในนั้นด้วย
“ทุกครั้งที่คุณกันตภณมา นฤเบศวร์ก็จะมาด้วย กนกอร แกว่า บนตัวของคุณกันตภณโดนนฤเบศวร์ติดอุปกรณ์ติดตามเอาไว้หรือเปล่า? หรือใครเป็นคนส่งเขามา?”
มันบังเอิญเกินไป
เทวิกาอดไม่ได้ที่จะคิดฟุ้งซ่าน
เรื่องราวบนโลกใบนี้จะบังเอิญมากขนาดนั้นได้ยังไง หลายๆครั้งล้วนแต่เป็นสิ่งที่คนเราวางแผนเอาไว้ทั้งนั้น
ก็เหมือนเธอกับยศพัฒน์ไง
ตอนที่ยังไม่รู้เรื่อง เธอคิดว่าทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญ เป็นโชคชะตาของเธอกับยศพัฒน์
แต่หลังจากที่ได้รู้สาเหตุ เธอถึงรู้ว่า เธอกลายเป็นเหยื่อของเขาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงเขาจะไม่ได้รีบร้อนล่าเธอ แต่ก็จ้องเธอเขม็งไม่ยอมปล่อย ผู้ชายหน้าไหนคิดจะจีบเธอ เข้าใกล้เธอ มักจะมีแนวโน้มต้องหนีเตลิดออกไปทุกที ซึ่งยศพัฒน์นี่แหละที่จัดการอยู่อย่างลับๆ
ล้วนแต่เป็นฝีมือของยศพัฒน์ทั้งหมด
ดังนั้น ทุกครั้งหลังจากที่กันตภณปรากฏตัวออกมา นฤเบศวร์ก็จะโผล่มาด้วย ทำให้เทวิกาสงสัยว่าทั้งหมดนี่มีคนวางแผนเอาไว้
กนกอร: “......ใครจะเป็นคนวางแผนทั้งหมดนี้ล่ะ?”
เทวิกาเองก็คิดไม่ออก เธอพูดเบาๆ: “นฤเบศวร์มาแล้ว ฉันไปล้างเครื่องสำอางก่อนนะ แป๊ปนึง”
“เขามาก็มาสิ ตอนนี้ฉันยิ่งไม่กลัวเขาหรอก”
แต่ก่อนไม่กลัว ตอนนี้หย่ากันแล้ว เธอเป็นคนโสด ยิ่งไม่ต้องกลัวเลย
เทวิกาหัวเราะ ก็จริง พวกเขาหย่ากันแล้ว ไม่มีกระดาษแผ่นนั้นไว้คอยผูกมัด กนกอรจะคบกับใครนฤเบศวร์จึงไม่มีสิทธิมาก้าวก่ายแล้ว
เทวิกาหยิบกระเป๋าเล็กๆน่ารักๆใบหนึ่งที่อยู่ในเคาน์เตอร์คิดเงิน จากนั้นจึงหลบเข้าไปล้างเครื่องสำอางในห้องน้ำ
ภายในกระเป๋าเล็กๆใส่คลีนซิ่งล้างเครื่องสำอางที่มิลินท์ให้เธอเอาไว้
ไม่อยากกลับไปที่ห้องเช่าอีก ตอนนี้เธอถึงได้ล้างเครื่องสำอางในร้านไปเลย
แค่นฤเบศวร์ปรากฏตัวออกมา คนที่กำลังมุงดูพวกนั้นก็เปิดทางกว้างๆให้โดยสัญชาตญาณ
ไม่เข้าไปห้อมล้อมใกล้ๆกองทัพดอกไม้พวกนั้นอีก
เห็นในมือของนฤเบศวร์ยังถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่เอาไว้อีก พอเห็นเป็นดอกไม้เงิน ทุกคนก็พากันมองอย่างละเอียด แม่เจ้า เป็นดอกไม้เงินจริงๆ สวยเว่อร์!
“ฉันอยากได้ดอกไม้อย่างนั้นสักช่อบ้าง”
“ฉันก็อยากได้”
คนที่ห้อมล้อม ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายผู้หญิงคนแก่หรือวัยรุ่น ต่างก็ชอบดอกไม้เงินเป็นพิเศษกันทั้งนั้น
เดิมทีสีหน้าของนฤเบศวร์ก็ภูมิอกภูมิใจอยู่แล้ว
ประวัติภูมิหลังของเขาอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ เป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จติดอันดับ คนที่จะเปรียบเทียบกับเขาได้ ก็มีแต่บรรดาคุณชายของตระกูลอริยชัยกุลเท่านั้นแหละ
ตอนที่เขามองทะลุผ่านประตูกระจกเข้าไปจึงเห็นกันตภณอยู่ด้วย กันตภณยังถือดอกไม้ช่อหนึ่งเอาไว้อีกต่างหาก ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคิดจะให้ดอกไม้กนกอร สีหน้าของนฤเบศวร์จึงขรึมลงในทันที
กันตภณนั่นน่ะเป็นแค่คนหลอกลวง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน