รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 355

“ลุงฌาน หมดหนทางช่วยพ่อของฉันจริงๆเหรอ？ส่วนประกอบของพิษรักส่วนใหญ่ก็เหมือนกัน พ่อของฉันเคยบอกว่า พามาส่งที่คุณที่นี่ คุณช่วยเขาได้”

หมอฌานพูดว่า : “นายน้อย ผมก็บอกแล้วไง เจ้านายมีการดื้อยา โดนพิษรักนอกจากดื่มน้ำเยอะๆ อาบน้ำเย็น แล้วก็ค่อยใช้พวกยาต่อต้าน ขจัดได้ง่ายมาก ไม่จำเป็นต้องทำอะไรนั่น แต่ครั้งนี้เจ้านายโดนพิษลงลึกหน่อย แถมยังมีการดื้อยาอีก ถึงได้เป็นเช่นนี้ ”

“คุณผู้หญิงว่ายังไงบ้าง？”

ประยสย์พูดตอบกลับเสียงเบาๆว่า : “แม่ฉันบอกว่า พ่อจะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวกับเธอ”

หมอฌาน：“……”

คิดไม่ถึงว่าคุณผู้หญิงจะใจร้ายถึงตอนนี้！

ความหวังของเจ้านายล้มเหลวแล้ว

หมอฌานถอนหายใจอยู่ในใจ ภายนอกกลับร้อนรน พูดว่า : “งั้นทำยังไงดี？จะทนมองดูเจ้านายเป็นเช่นนี้เหรอ？แม้ว่าจะให้เจ้านายดื่มน้ำเยอะๆ อาบน้ำเย็น และก็ให้เจ้านายทานยาแล้ว แต่ก็แค่รักษาตามอาการไม่ได้รักษาที่ต้นตอ นานเข้า ร่างกายของเจ้านายก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ”

“นายน้อย คุณลองโทรหาคุณผู้หญิงอีกครั้ง พูดดีๆ ต่อให้คุณผู้หญิงจะเกลียดเจ้านายแค่ไหน เห็นแก่ที่เจ้านายเป็นพ่อแท้ๆของคุณและคุณหนู ก็น่าจะยื่นมือออกมาช่วยเหลือ ว่ากันว่าเมื่อแต่งงานเป็นสามีภรรยากันแม้ว่าเพียงหนึ่งวันก็มีความรู้สึกที่ผูพันทางจิต ไม่เช่นนั้น ก็ให้คุณหนูพูดโน้มน้าวคุณผู้หญิงดูนะ ”

เพื่อช่วยเจ้านาย หมอฌานพูดโกหกอย่างหน้าตาเฉยไม่กระหืดกระหอบ ไซม่อนที่ไม่ได้ร่วมหลับนอนกับภรรยา ก็จะต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย

หลังจากที่ประยสย์เงียบขรึมไปครู่หนึ่ง พูดว่า : “ฉันติดต่อวิกา ให้วิกาไปติดต่อแม่ของฉัน”

เขาพูดเสริมอีกประโยคว่า : “ลุงฌานคุณคงไม่ได้ช่วยพ่อหลอกพวกเราหรอกนะ？”

“นายน้อย คุณเพิ่งรู้จักลุงฌานวันนี้เหรอ？ลุงฌานเป็นคนที่ซื่อสัตย์ที่สุดแล้ว ความจริงเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น ผมจะเอาเรื่องสุขภาพของเจ้านายมาล้อเล่นไม่ได้หรอกนะ เจ้านายเป็นคนช่วยชีวิตของผม ชีวิตคนในครอบครัวของผมไว้ ผมเห็นความสำคัญของชีวิตเจ้านายมากกว่าชีวิตของตัวเองเสียอีก”

เขาภักดีต่อไซม่อน ไม่เพียงแค่ไซม่อนวางใจเขามาก ทำให้เขาได้แสดงฝีมือทางการแพทย์อย่างเต็มที่ ยิ่งไปกว่านั้นเพราะว่าไซม่อนเคยช่วยคนในครอบครัวของเขาไว้ในเมื่อก่อน เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของคนในครอบครัวเขา

พ่อบอกเขาว่า บุญคุณแม้เพียงน้ำหยด ก็ควรตอบแทนให้ได้ดั่งสายธาร ยิ่งไปกว่านั้นเป็นบุญคุณที่ช่วยชีวิตของครอบครัวไว้ ทำให้เขาไม่สามารถทำเรื่องที่ไม่ดีต่อไซม่อนได้

หลังจากที่ประยสย์เงียบขรึมก็พูดว่า : “ฉันรู้ว่าลุงฌานเป็นคนซื่อสัตย์มาก แต่ว่าลุงฌานเป็นคนสนิทของพ่อฉัน”

เขาเน้นย้ำ ประโยคที่ว่า “คนสนิทของพ่อฉัน”ครู่หนึ่ง

“นายน้อย ถ้าหากคุณไม่เชื่อลุงฌาน คุณลองพาเจ้านายไปส่งโรงพยาบาลอื่นดูได้”

ประยสย์ : “……ฉันโทรหาวิกาแล้วกัน”

เขาโทรศัพท์หาเทวิกาตอนหน้าหมอฌาน แต่ว่าคนที่รับสายคือยศพัฒน์

“พี่ มีอะไรเหรอ？”

ยศพัฒน์พูดเสียงทุ้มต่ำในสายโทรศัพท์ กลัวเสียงดังทำให้เทวิกาตื่น เขาจัดชุดใหญ่ ทำให้วิกาเหนื่อยแล้ว ให้เธอนอนหลับดีๆสักหน่อย อย่ารบกวนเธอ

“วิกานอนแล้วเหรอ？”

“อืม”

“พี่โทรมาหาวิกามีธุระอะไรเหรอครับ พูดกับผมก็ได้ ฟ้าสางแล้ว ผมจะบอกวิกาให้”

ยศพัฒน์ถามอย่างเป็นห่วง : “เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วหรือเปล่า”

“เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ไม่ใช่พี่ นายไม่ต้องเป็นกังวล พ่อถูกวางแผนทำร้ายแล้ว อยากให้แม่……แม่ไม่ยอม พี่คิดว่า จะให้วิกาไปพูดโน้มน้าวแม่ดีไหม”

ประยสย์พูดไม่ค่อยชัดเจนมากเท่าไหร่ แต่ในฐานะผู้ที่ผ่านมาก่อน สำหรับยศพัฒน์ที่ก่อนนอนก็จัดภรรยาไปสองยกแล้ว เขาเข้าใจในทันที

“พี่ พี่พาพ่อไปส่งโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ยาแบบนี้จัดการได้ง่ายมาก ถ้าไม่ไปโรงพยาบาล ก็ดื่มน้ำเยอะๆ ขจัดยาเหล่านั้นออกมา แล้วค่อยอาบน้ำเย็น รอยาออกฤทธิ์ก็ได้แล้ว”

“ถ้าหากฤทธิ์ของยารุนแรงเกิน ก็จะต้องไปโรงพยาบาล หลีกเลี่ยงไม่ให้อันตรายถึงแก่ชีวิต”

ประยสย์ : “……เหมือนว่านาย จะมีประสบการณ์มาก”

ยศพัฒน์สำลัก