รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 405

“คนใช้ในบ้านพวกคุณเยอะมาก ขอเพียงแค่คุณเอ่ยปาก มีคนป้อนคุณเยอะแยะ”

กนกอรพยายามดึงขาทั้งสองข้างบนเอวของเธอออก

แถมยังบอกว่าปวดแผลจนกระทั่งหยิบตะเกียบมีดส้อมไม่นิ่ง ตอนที่โอบกอดเธอ แรงเยอะขนาดนั้น เธอดึงก็ดึงไม่ออก

เห็นได้ชัดว่านี่คือโกหก หลอกเธอ！

อดีตแม่สามีไม่ต่อรับเธอเช่นนั้น โทษเรื่องที่นฤเบศวร์บาดเจ็บลงบนหัวเธอ บอกว่าเธอเป็นตัวซวย ดวงกินผัว เธออยู่ต่อ เผชิญหน้ากับอดีตแม่สามี มีเพียงต่างก็เกลียดกัน

เห็นว่าเป็นแม่แท้ๆของเขา เธอระงับอารมณ์ไว้ไม่ได้ระเบิดออกมาตรงนั้น

แต่ เธอไม่อยากอยู่ต่อจริงๆ

ต่างก็บอกว่าการแต่งงานเป็นการรวมกันของสองครอบครัว หลังจากแต่งงานก็เกิดความขัดแย้งได้ง่าย นี่ อาจจะเป็นสาเหตุที่คนในครอบครัวไม่อนุมัติให้เธออยู่กับนฤเบศวร์สินะ

กนกอรก็ไม่กล้าทุ่มเทออกไปอย่างง่ายดาย

ขอเพียงแค่เธอตัดสัมพันธ์รักในตอนนี้ ก็ยังทัน ก็สามารถระงับความเจ็บปวดในอนาคต

ตอนที่เดินตามลุงเซนเข้ามาแล้วได้ยินคำพูดเหล่านั้น กนกอรก็ตัดสินใจที่จะอยู่ให้ห่างจากนฤเบศวร์

“ผมไม่ต้องการให้พวกเขาป้อน ต้องการแค่คุณป้อน คุณยอมแข็งใจมองดูผมหิวได้เหรอ？”

ไหนก็ไม่มียางอายตั้งนานแล้ว ก็ไม่สนใจที่จะยิ่งเล่นแง่โอบกอดกนกอรไม่ปล่อยมือ บอกว่าเป็นคนที่น่าสงสาร คนเหล่านั้นที่เดินตามมาด้วย ได้ยินต่างก็มีหน้าที่ผิดแปลกไป

คริษฐ์มองออกว่าพี่ใหญ่ตกหลุมรักกนกอรจริงๆ

ถอนหายใจในใจ : หลังจากที่พี่ใหญ่หยุดคิดถึงเปรมา ไม่นานกลับว่าทุ่มเทใจในกนกอรแล้ว

น่าจะพูดว่าพี่ใหญ่หมดใจกับเปรมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่ดื้อดึงมาสิบกว่าปี ไม่สามารถตัดขาดได้จริงๆ

หลังจากที่มีกนกอรแล้ว พี่ใหญ่ก็ค่อยๆเอาความสำคัญและความรู้สึกเบี่ยงเบนไปยังกนกอร ถึงได้ปล่อยเปรมาไปได้จริงๆ

ค่อนข้างเสียใจเลยทีเดียว เขายังเห็นด้วยที่พี่ใหญ่กับหากับเปรมา เพราะว่าคุณปู่ไม่ชอบเปรมา ขอเพียงแค่พี่ใหญ่ยืนกรานที่จะอยู่กับเปรมา ก็จะทำให้คุณปู่ผิดหวัง เขาก็มีโอกาสได้ครองตำแหน่งสูง

น่าเสียดาย พี่ใหญ่สำนึกตัวแล้ว ปล่อยวางเปรมาที่ยืนกรานมาสิบกว่าปีได้

บัณฑิตาคิดอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ถูกพ่อตาจ้องมองอยู่ ทำได้เพียงอดกลั้นไว้ ไม่กล้าพูดอะไรทั้งนั้น

เห็นทุกคนตามออกมาดู นฤเบศวร์ต้องปล่อยกนกอรออกแล้ว

เมื่อเขาคลายมือออก กนกอรก็เดินไปยังข้างนอก

“กนกอร”

นฤเบศวร์อย่างกับพวกที่เดินตามก้น ตามไปติดๆไม่ยอมปล่อยกนกอรไป

“คุณชายเบศวร์ไม่ต้องไปส่งแล้ว ฉันออกไปเองก็ได้”

“กนกอร”

นฤเบศวร์หน้าหงิกหน้างอ มองกนกอรอย่างเจ็บปวด พูดเลยว่าน่าสงสารอย่างมาก

“แม่ผมพูดไม่คิด คุณอย่าเก็บมาใส่ใจ”

กนกอรจะต้องได้ยินคำพูดหยาบคายเหล่านั้นที่แม่ของเขาพูดแน่นอน

นฤเบศวร์คิดอยากจะตายแล้วจริงๆ

ทำไมเขาถึงมีแม่ที่ถ่วงความเจริญของเขาโดยเฉพาะ！

เขาอายุจะสามสิบปีแล้ว หรือว่าแม้แต่อิสระที่เขาจะชอบใครก็ไม่มีเลยงั้นเหรอ？

“ฉันไม่เก็บมาใส่ใจ ฉันจำไว้ในสมอง คิดอยากจะลืมก็ลืมแล้ว คุณชายเบศวร์ ฉันเป็นตัวซวย ฉันจะกินผัว คุณอยู่ให้ไกลจากฉันหน่อยดีกว่านะ หลีกเลี่ยงไม่ให้คนมีอันเป็นไปก่อนวัยอันควรเพราะฉัน”

ถูกด่าว่าเป็นตัวซวย มีดวงกินผัว พูดว่าไม่โกรธ งั้นก็เป็นเรื่องโกหก

ถ้าหากอีกฝ่ายไม่ใช่แม่ของนฤเบศวร์ กนกอรยังจะเข้าไปสั่งสอนสักยก

แม้ว่านฤเบศวร์และชายชราต่างก็โต้แย้งคำพูดของบัณฑิตา แต่กนกอรยังคงถือสาอย่างมาก