รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 417

สังเกตดีๆพลอยไพลินเป็นหญิงสาวที่สวยมาก ได้ยินพี่ชายของตนเองบอกว่าผู้หญิงคนนี้แก่กว่าเธอสองปี

หญิงสาวอายุยี่สิบหกปีแต่งกับชายแก่อายุห้าสิบปี ไม่รู้จริงๆว่าพลอยไพลินวางแผนอะไรเข้าหาพ่อเธอ?

แต่ว่า ท่าทางของพลอยไพลินไม่ค่อยดีเลย ต่อให้เธอแต่งหน้ามาอย่างดีแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงสัมผัสได้ถึงความหน้าซีดของเธอ

คงจะเป็นเพราะถูกอาสามทรมานมาล่ะมั้ง

เทวิกายิ้มเยาะในใจ：สมน้ำหน้า!

ไม่เคยเห็นตระกูลร่ำรวยแบบนี้ รีบแต่งกับชายแก่ ชายแก่ไม่ได้แตะต้องเธอ แต่เธอดันวางยาน่ะสิ

“เทวิกา ฉันมาหาญาณิน แม่ของเธอ”

เทวิกาไม่เกรงใจ พลอยไพลินก็ไม่รักษาภาพพจน์แล้วเช่นกัน

ใช้คำพูดของเทวิกาล่ะก็ พวกเขาสองคนไม่ใช่เพื่อนเก่า เป็นสัมพันธ์แบบศัตรู ไม่จำเป็นต้องแสดงอะไรต่อหน้า ตรงเข้าเรื่องเลยยิ่งดี

“แม่ฉันไม่อยู่ เธอมีอะไรก็พูดกับฉันได้ ฉันจะบอกแม่ให้ทราบอีกที”

เทวิกาพอจะเดาเหตุผลที่พลอยไพลินมาที่นี่ได้

“ญาณินอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ? เธอไม่อยากเจอฉัน หรือว่าไม่กล้าเจอฉัน?”

“ฉันไม่อยากเจอเธอแล้วมันยังไง? เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ใหญ่โตมาจากไหนกัน เธออยากเจอแม่ฉัน แล้วแม่ฉันจำเป็นต้องเจอเธองั้นเหรอ?”

พลอยไพลิน：“.…..”

“เทวิกา ฉันมีเรื่องจะพูดกับแม่เธอ ทางที่ดีเธอเรียกเขาออกมาดีกว่านะ เรื่องเกี่ยวกับเขาแล้วก็ไซม่อน”

“เรื่องของพ่อแม่ฉันให้พวกเขาจัดการกันเอง ฉันที่เป็นลูกสาวยังไม่อยากก้าวก่าย เธอเป็นคนนอกมีสิทธิ์อะไรมาก้าวก่าย?”

เทวิกาไม่ยอมอ่อนข้อให้

“คุณพลอยไพลิน ฉันบอกแล้ว มีเรื่องอะไรก็พูดกับฉันนี่”

“เทวิกา ฉันเป็นแฟนของพ่อเธอนะ! ทำท่าทางกับฉันให้มันดีๆหน่อย!”

พลอยไพลินวางอำนาจจนชินแล้ว พอถูกเทวิกาตอกหน้าอย่างนี้ ธาตุแท้ก็เผยออกมาทันที

พอเธอพูดจบ เทวิกาก็ยิ้มออกมา

“แฟนของพ่อฉัน? พ่อฉันกับแม่ฉันยังไม่ทันได้หย่ากันเลยนะ ในสายตาฉันเธอก็แค่เมียน้อย เมียน้อยที่หน้าไม่อาย เมียน้อยที่ตั้งใจปีนขึ้นเตียงพ่อฉัน ตัวเธอเองเอาหนังหน้ากับการเคารพตัวเองทิ้งไปแล้ว ยังมาต้องการให้คนอื่นเคารพเธออีกงั้นเหรอ?”

“เธอเคยเห็นเวลาที่เมียน้อยมาที่บ้าน ลูกของสามีจะทำตัวสนิทสนมกับเมียน้อยไหมล่ะ? ฉันไม่ปล่อยหมาไปกัดก็เพราะฉันถูกสอนมาดี ไม่อยากจะถือสากับคนชั้นต่ำอย่างเธอ”

“พ่อเธอไม่ได้รักแม่เธอตั้งนานแล้ว ที่ไม่หย่าก็เพราะเห็นแก่สถานะสามีภรรยาเมื่อก่อน กลัวว่าหย่าแล้ว แม่บ้าๆของเธอจะไม่มีที่ไป ไม่มีคนดูแล เธอคิดว่าพ่อเธอรักแม่เธองั้นสิ? จะบอกให้นะ คนที่พ่อเธอรักคือฉัน ทางที่ดีเธอไปกล่อมแม่เธอให้จัดการหย่ากับพ่อเธอดีกว่านะ พยายามเข้าหน่อย ถ้าฉันอารมณ์ดี อาจจะโน้มน้าวให้พ่อเธอแบ่งทรัพย์สินให้แม่เธอก็ได้นะ ถ้าไม่หย่าก็คงไม่ได้หรอก”

เทวิกาโมโหอย่างมาก

เป็นเช่นนี้จริงๆ คนที่เป็นเมียน้อยต่างก็หน้าหนายิ่งกว่ากำแพง

แต่เทวิกายังคงนิ่งขรึม เธอไม่ได้เผยท่าทางออกไปว่าโมโห แบบนั้นคงเป็นไปตามที่พลอยไพลินวางไว้

รอให้พลอยไพลินพูดจบ แล้วเธอก็ค่อยพูดๆออกมา：“ใช่สิ พ่อฉันรักเธอมาก รักจนเธอต้องวางแผนที่จะขึ้นเตียงเขาอยู่หลายครั้ง สุดท้ายก็ไปนอนอยู่กับอาสามของฉัน เธอไม่ไปหาอาสามฉันให้เขารับผิดชอบเธอล่ะ วิ่งมารบกวนฉันถึงนี่แต่เช้ายังจะมีหน้ายืนอยู่ที่นี่อีกเนอะ”

“.…..”

สีหน้าของพลอยไพลินเปลี่ยนไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถึงหาคำมาแก้ต่างให้ตัวเองด้วย ：“เพราะพ่อเธอให้เกียรติฉัน ไม่อยากจะทำลายความบริสุทธิ์ของฉันก่อนวันแต่งงาน อยากจะเก็บของสวยๆงามๆไว้หลังแต่งงานต่างหาก”

“เธอหลอกตัวเอง นั่นก็เป็นเรื่องของเธอ พ่อฉันอายุปูนนี้แล้ว เธอไม่เคยคิดหรือไงว่าพ่อฉันไม่ไหวแล้วน่ะ?”

พลอยไพลิน：……

ไซม่อน：……