“ไม่ ไม่มี”
“ไม่มีจริงๆ?”
“คนที่เปิดตัวว่าตามจีบฉันนั้นไม่มีจริงๆ แต่ช่วงนี้มักจะมีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งชอบรอเลิกงานพร้อมฉัน ตอนกินข้าวก็นั่งกับฉัน”
โกหกสามีในถิ่นของเขา เทวิการู้ว่าจะเกิดผลลัพธ์อะไรหลังจากนั้น
เธอจึงเอ่ยอย่างซื่อตรง
“พัฒน์ เขายังไม่ได้สารภาพรักกับฉัน และยังไม่ได้เริ่มตามจีบฉันจริงๆ คุณอย่า…ยังไงอีกไม่กี่วันฉันก็จะกลับเมืองซูเพร่าแล้ว”
เทวิการู้ดีแก่ใจว่าสามีจอมเอาแต่ใจจะทำให้เพื่อนร่วมงานหนุ่มลำบากใจ คิดได้ว่าไม่ได้เป็นความผิดของฝ่ายตรงข้าม เธอจึงเอ่ยร้องขอความเมตตาแทนอีกฝ่ายเล็กน้อย ตอนนี้จะหางานที่เหมาะสม เงินเดือนและโบนัสดีนั้นยากเกินไป
“เป็นฉันที่ปิดบังฐานะ ถ้าเขารู้ฐานะของฉัน ให้ความกล้าหาญกับเขา เขาก็ไม่กล้ามีความคิดอะไรกับฉัน”
ยศพัฒน์เอ่ยโดยหน้าไม่เปลี่ยนสีว่า “ผมยังไม่ได้พูดเลยว่าจะทำอะไรเขา คุณก็รีบร้องขอความเมตตาแทนเขาแล้ว”
“ก็เพราะฉันกลัวว่าจะทำร้ายให้คนอื่นตกงานน่ะสิ”
เทวิกาวางตะเกียบ เขยิบเข้ามา ประคองใบหน้าของพัฒน์เอาไว้ ยิ้มตาหยี ขณะเขยิบเข้ามาใกล้ แล้วจูบลงบนริมฝีปากเขา พลางเอ่ยยิ้มๆ “สามี สาตาคุณดีจริงๆ คุณเห็นฉันแต่งหน้าน่าเกลียดขนาดนั้น ก็ยังมีคนสนใจฉันอีก อธิบายได้ว่าฉันยอดเยี่ยมมาก คุณแต่งฉันเป็นภรรยา ก็เพราะคุณสายตาดีมาก”
ยศพัฒน์ยิ้ม “ชมตัวเอง แถมยังชมซะสร้างสรรค์ไม่เหมือนใคร ก็มีแค่ภรรยาผมนี่แหละ”
“สายตาของฉันดีมากเสมอ”
เขาคีบอาหารวิกาอีกครั้ง “โอเค ผมรับประกันเลยว่าจะไม่ทำอะไรกับคนที่มีสายตาเหมือนผม แต่คุณก็ต้องรับประกันกับผมว่า ไม่ว่าใครตามจีบคุณ คุณก็ไม่สามารถตอบรับได้ จำเอาไว้ว่า คุณเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว!”
“มีอัญมณีล้ำค่าอย่างคุณอยู่ตรงหน้า ฉันยังจะชอบใครได้อีก”
ยศพัฒน์ค่อนข้างภาคภูมิใจ “ก็ถูก มีสามีที่เก่งกาจขนาดนี้แบบผม ยังจะมีใครเหนือกว่าผมอีกหรอ อีกอย่าง กระทั่งผม คุณก็ยังทำให้อิ่มไม่ได้ จะคิดมีชู้ได้หรอ”
เทวิกา : “…”
ระยะนี้เธอก็ไม่ได้ให้เขาอดนะ
ทำไมถึงลากไปเรื่องในห้องหอได้กัน
“กินข้าวๆ สามี มา กินอาหาร คุณชอบกิน ฉันจะคีบให้คุณ”
เทวิการีบช่วยสามีคีบอาหาร “ฉันรับปากว่าจะป้อนคุณให้อิ่มแปล้เลย”
คุณชายบางคนเอ่ยความคิดที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจออกมา “ผมต้องการกินอิ่มในเรื่องนั้น”
เทวิกา : “….เวลาพักกลางวันมีไม่มาก”
“กลางคืนค่อยชดเชยกลับมาได้”
เทวิกาอ้าปาก แต่พูดอะไรไม่ออก
เที่ยงวันนี้ คุยกันไว้ว่าจะนอนกลางวัน สุดท้ายเธอก็ต้องป้อนหมาป่า ความหวังที่จะนอนพักกลางวันก็พังทลาย
โชคดีที่เขาไม่ได้กำเริบเสิบสานมากไป เอวของเธอยังรับไหว
คืนวันของเทวิกาก็ผ่านไปอย่างปกติมาก ไม่มีคลื่นลมอะไร
กนกอร เพื่อนสนิทของเธอ หลังจากนฤเบศวร์กลับไปถึง One Day In Coffeeเป็นเพื่อนเธอ ก็ได้รับการสอบสวนอย่างละเอียดจากทักษอรจริงๆ
รู้ว่าลูกสาวไม่ได้เสียเปรียบ ทักษอรถึงได้โล่งอก สายตาที่มองนฤเบศวร์ก็เมตตาและอ่อนโยนขึ้นมาก
ตอนที่เพิ่งจะกับถึงร้าน ตอนที่นฤเบศวร์ถูกแม่ยายในอนาคตถลึงตาใส่ ในใจเขาก็มีความรู้สึกหงอยๆหลายส่วน
โชคดีที่เขาเป็นสุภาพบุรุษอย่างแท้จริง ไม่ได้ถือโอกาสเอาเปรียบกนกอร จึงทำให้ได้รับความรู้สึกดีๆจากแม่ยายของเขา
ดูสิ ตอนนี้แม่ยายยกจานขนมหวานมาให้เขาจานหนึ่งอีกแล้ว กลัวว่าเขาจะกินอาหารเดลิเวอร์รี่ตอนกลางวันไม่อิ่ม
“ขอบคุณครับคุณป้า”
หลังจากทักษอรวางจานขนมหวาน นฤเบศวร์ก็รีบแย้มรอยยิ้ม กล่าวขอบคุณทักษอร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน