รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 446

“อร เบาหน่อย เบาหน่อย”

นฤเบศวร์ที่ถูกกนกอรดึงหูทั้งสองข้างร้องคร่ำครวญออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่มือกลับไม่ได้เคลื่อนไหวหรือทำอะไร

ถ้าอยากจะรักษาหูของตัวเองเอาไว้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับเขา

เขารู้ว่ากนกอรกำลังโกรธและอยากจะระบายเพราะแบบนั้นเขาถึงยอมทน

เพราะไม่ว่ายังไง ไม่ว่าเธอจะออกแรงดึงแค่ไหนก็ไม่มีทางดึงหูของเขาจนหลุดติดมือออกมาได้อยู่แล้ว

กนกอรปล่อยมือออก

“ต่อไปถ้าหยิกแก้มฉันแล้วก็โกงฉันอีก ฉันจะดึงหูคุณ”

นฤเบศวร์ลูบใบหูของตัวเองพลางมองเธอด้วยสีหน้าขมขื่น แล้วพูดว่า “อร ผมหยิกแก้มคุณเบา ๆ เองนะ มีครั้งไหนที่ผมหยิกแก้มคุณจนคุณเจ็บบ้าง อีกอย่างก็เพราะผิวสัมผัสแก้มคุณมันรู้สึกดีมาก แล้วผมก็หยิกจนติดนิสัยไปแล้ว เลยอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มคุณเล่นสักหน่อย”

“ผมไม่ได้โกงคุณนะ ผมแค่ทำไปตามความเคยชิน”

นฤเบศวร์ไม่ยอมรับว่าตัวเองโกงกนกอร

เพราะเขาทำไปตามความเคยชินจริง ๆ

ในความไม่แน่นอนของโลกธุรกิจ วัน ๆ ก็เอาแต่วางแผนว่าจะทำยังไงให้บริษัทของคนอื่นกลายมาเป็นบริษัทของตัวเอง

“โกงคนอื่นจนชินเลยใช่ไหม”

นฤเบศวร์ “…ต่อให้ผมหลอกโกงคุณจริง ก็คงมีแค่อยากจะหลอกให้คุณมาเป็นภรรยาของผม แล้วก็รักคุณไปตลอดชีวิต”

กนกอรพูดไม่ออก

เพราะประทับใจกับคำสารภาพความรู้สึกที่แท้จริงของเขาที่สารภาพออกมาอย่างคาดไม่ถึง

“ไหนว่าจะไปทานข้าวที่บ้านไง ยังไม่ขับรถอีก”

กนกอรได้แต่เร่งให้เขารีบขับรถ

ขณะเดียวกันเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเทวิกา และบอกกับเพื่อนรักว่าเย็นนี้เธอไม่อยู่ที่ร้าน และที่ร้านยังมีบอดี้การ์ดหลายคนจากตระกูลเดชอุปคอยช่วยอยู่ และให้วิกาไปจัดการเรื่องอื่น ๆ ก่อน ไม่ต้องรีบร้อนกลับไปที่ร้าน

จากนั้นก็โทรศัพท์ไปบอกแม่ว่าเธอจะไปทานข้าวที่บ้านตระกูลเดชอุป

หลังจากทักษอรได้ยินก็รีบพูดเตือนเธอว่า “ตอนนี้ลูกไม่ใช่สะใภ้ของตระกูลเดชอุปแล้ว ไปเยี่ยมผู้หลักผู้ใหญ่ถึงที่บ้านอย่างไปมือเปล่า”

“หนูรู้แล้วค่ะแม่”

“แล้วก็รีบกลับด้วย อย่าเอาแต่ไปค้างคืนกับนฤบ่อย ๆ ตอนนี้พวกลูกไม่ใช่สามีภรรยากันแล้ว เรื่องค้างคืนเอาไว้ให้เป็นสามีภรรยากันก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

ผู้หญิงต้องรู้จักเคารพตัวเองก่อน ถึงจะได้รับการเคารพจากคนอื่น ๆ

ตระกูลภูสิทธ์อุดมกับตระกูลเดชอุปเดิมทีก็แตกต่างกันมากอยู่แล้ว ถ้าหากกนกอรไม่รู้จักเคารพศักดิ์ศรีของตัวเอง ก็จะยิ่งถูกคุณบัณฑิตารังเกียจเอา

ที่ทักษอรตักเตือนลูกสาวของเธอแบบนี้ก็เพื่อให้ลูกสาวของเธอเก็บไปพิจารณาในอนาคต

และเพื่อให้นฤเบศวร์รู้จักหวงแหนทะนุถนอมกนกอรมากขึ้น

ทุกคนล้วนมีรากเหง้าที่ไม่ดี ยิ่งได้มาง่ายก็ยิ่งไม่รู้จักหวงแหน ยิ่งได้มายากก็จะยิ่งล้ำค่า

“แม่คะ แล้วหนูจะรีบกลับค่ะ”

ทักษอรตอบอืมขานรับเบา ๆ แล้ววางสายไป

ตามด้วยถอนหายใจยาว

ลูกสาวโตแล้วรั้งไม่อยู่แล้ว