รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 512

เทวิกากำลังจะพูดอะไรสักหน่อย อยู่ ๆ ก็ได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของมารดาถามขึ้นมาว่า “คุณมาทำอะไรอยู่ตรงนี้?”

สองสามีภรรยามองสบตากันครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินย่องเบาขึ้นมาทันที และเดินย่องเบา ๆ ไปใกล้ ๆ ห้องนอนของญาณิน

ญาณินเดินออกมาจากห้องก็เห็นไซม่อนนั่งพินกำแพงอยู่เยื้อง ๆ ไปทางฝั่งตรงข้ามห้อง พอเห็นเธอออกมา เขาก็ยังมีสภาพเหมือนเพิ่งตื่นนอน

“ณิน ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”

ไซม่อนมีความสงสัยอยู่เต็มหน้า

“นี่ผมเดินละเมอมาเหรอ?”

ญาณิน : ……

เชื่อเขา ผีก็คงมีจริงแล้ว!

ญาณินไม่อยากสนใจเขาอีกต่อไป และเดินผ่านหน้าเขาไปเลย

“ณิน”

ไซม่อนร้องเรียกเธอเสียงต่ำเอาไว้

ญาณินหยุดฝีเท้าลง แต่ก็ไม่ได้หมุนตัวไปมองเขา น้ำเสียงยังคงเย็นชา “มีเรื่องอะไรก็ว่ามา”

ไซม่อนอ้าปากเล็กน้อย อยากจะพูดอะไร แต่ก็พูดไม่ออก สุดท้าย จึงได้แต่พูดว่า “ไม่มีอะไร”

ญาณินหันหน้าไปถลึงตาใส่เขาสองที่ แล้วก็ทิ้งเขาไว้อีกครั้ง แล้วเดินจากไปเลย

ไซม่อนจ้องมองดูเธอ จนกระทั่งแผ่นหลังของเธอหายวับไปที่หัวมุมบันได เขาถึงจะหันไปอีกทาง แล้วพูดเรียบ ๆ ขึ้นว่า “ออกมาเถอะ”

เทวิกาลากสามีเดินออกไป เธอยิ้มทักทายขึ้นราวกับไม่มีเรื่องอะไร “อรุณสวัสดิ์ค่ะ พ่อ”

“อรุณสวัสดิ์ครับ พ่อ”

เทวิกายังสามารถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ ยศพัฒน์ก็ยิ่งแสดงออกได้ดีมากกว่า ทำอย่างกับว่าไม่เคยเห็นภาพเมื่อกี้มาก่อนเลย

“อืม”

ไซม่อนอืมออกไปคำหนึ่ง พอเม้มปากไปเล็กน้อยแล้ว เขาก็อธิบายขึ้นว่า “วิกา พ่ออาจจะเดินละเมอนะ ไม่ได้อยากมาดักรอแม่แกตรงนี้ ฉันกับแม่แกเป็นสามีภรรยากัน อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน อยู่ตรงไหนก็ต้องเจอหน้ากัน ไม่จำเป็นต้องมาดักอยู่หน้าประตูหล่อนหรอก”

เทวิกาพยักหน้าให้อย่างจริงจัง “หนูรู้ค่ะว่าพ่อไม่ได้ตั้งใจมาดักรอแม่ที่หน้าประตู อาจจะเดินละเมอมาจริง ๆ ก็ได้ พ่อคะ อาการแบบนี้มันไม่ดีนะคะ ควรไปหาหมอสักหน่อย หมอประจำบ้านของเราคงจะมีเบอร์ติดต่ออยู่ เดี๋ยวหนูไปช่วยพ่อติดต่อสักหน่อย จะได้ให้เขามาตรวจดูให้พ่อสักหน่อย”

ไซม่อน: “……”

พอเห็นท่าทางจริงจังของลูกสาว ในที่สุดไซม่อนก็ทนไม่ไหวอีกต่อ แล้วยื่นมือไปเคาะหัวเทวิกาเบา ๆ ทีหนึ่ง แล้วพูดกับเธอขึ้นว่า “รู้จักแต่พูดหยอกล้อพ่อ”

“หนูเปล่านะคะ ก็พ่อบอกว่านอนละเมอ หนูก็เชื่อซิคะ”

ไซม่อนถลึงตาใส่เธอ

เทวิกาหัวเราะแหะ ๆ แล้วก็ไปหลบอยู่หลังยศพัฒน์

ยศพัฒน์ปกป้องภรรยารักไว้อย่างมิดชิด และยอมไม่ให้พ่อตามาเคาะหัวเทวิกาอีก

ความเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของสองสามีภรรยาตกไปอยู่ในสายตาไซม่อน เขาพอใจกับการกระทำของลูกเขยมาก แล้วก็รู้สึกอิจฉาความสุขของลูกสาวกับลูกเขย

ครั้งหนึ่ง เขากับณินก็เคยเป็นสามีภรรยาที่มีความสุขและหวานชื่นมาก่อนเหมือนกัน และพวกเขายังมีลูกฝาแฝดชายหญิงน่ารักอีกคู่หนึ่งด้วย แต่ว่า สุดท้ายเขากลับทำภรรยาที่เขารักมากหายไป จนถึงทุกวันนี้ก็ยังหาไม่เจอเลย

ตอนนี้สองสามีภรรยาอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม แต่กลับดูห่างกันราวกับอยู่คนละขั้วโลก

หัวใจของญาณินไม่ได้อยู่ที่ตัวเขาอีกแล้ว

เขารั้งตัวเธอไว้ได้ แต่รั้งหัวใจเธอไว้ไม่ได้ ก็เท่ากับว่าทำเธอหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ

“ช่วงเวลาอย่างเดือนนี้ ตอนเช้ากับตอนเย็นของเมืองซูเพร่าอากาศหนาวมากแล้ว พวกแกเพิ่งกลับมาจากเมืองแอคเซสซ์ จะรู้สึกคุ้นเคยได้เหรอ? ทำไมไม่นอนให้นานหน่อยล่ะ”

มาเป็นก้างขวางคอตั้งแต่เช้าขนาดนี้เลย

ในใจไซม่อนแอบบ่นลูกสาวและลูกเขย

“ก็ยังโอเคค่ะ ไม่นอนแล้ว ลูกเขยพ่อชอบตื่นเช้าออกไปวิ่ง ตอนที่อยู่บ้าน บางครั้งเขาก็ทำอาหารเช้าด้วยความรักให้ลูกสาวพ่อด้วย พ่อคะ พ่อดูซิ หนูถูกลูกเขยพ่อเลี้ยงดูจนมีน้ำมีนวลขึ้นมาตั้งเยอะ”

ไซม่อน : ……มีลูกเขยที่มีวินัยในตัวเองในการใช้ชีวิตมาก ๆ บางครั้งก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีเหมือนกัน

“ถ้าเขาเลี้ยงดูแกจนผอมไป พ่อจะไปคิดบัญชีกับเขา”

ยศพัฒน์ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “วิกา คุณได้ยินแล้วใช่ไหม เพื่อไม่ให้พ่อคุณมาคิดบัญชีกับผม ต่อไปคุณต้องกินให้เยอะ ๆ นะ จะมาพร่ำบ่นว่าจะลดน้ำหนักอะไรไม่ได้แล้วนะ คุณไม่ได้อ้วน ไม่ต้องลดหรอก”