รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 519

กนกอรพิงอยู่ในอ้อมอกเขา “คิดถึงวิกาอยู่เหมือนกัน ฉันกับเธอรู้จักกันมาตั้งหลายปี เรียนมหาลัยมาด้วยกัน เปิดร้านด้วยกัน พอตอนนี้เธอกลับไปเมืองซูเพร่าแล้ว แค่ไม่เจอกันสองวันเอง ฉันก็รู้สึกเหมือนผ่านไปนานมากแล้ว”

“คุณอยากเห็นหิมะไหม?”

“อยากค่ะ”

กนกอรไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ นฤเบศวร์ก็ถามคำถามนี้ขึ้นมา เธอตอบเขาไปตามสัญชาตญาณ “ปกติดูทีวี เห็นหิมะปลิวว่อน ถึงแม้ว่าจะหนาวมาก แต่ฉันกลับรู้สึกว่าสวยงามมาก ฉันเคยพูดกับวิกาไว้ว่า รอให้เราสองคนมีเงิน ก็จะไปเที่ยงตอนเหนือช่วงฤดูหนาว ไปดูหิมะ”

“หิมะขาวโพลนกับดอกเหมยสีแดง จะต้องสวยมาก ๆ แน่”

นฤเบศวร์พูดขึ้นมาอย่างหึงหวง “ว่าแล้วไงว่าคุณต้องคิดถึงเทวิกา ยังดีนะที่เธอเป็นผู้หญิง ถ้าเป็นผู้ชายละก็ ขอแค่เธอยังมีชีวิตอยู่ ผมก็คงกล้ำกลืนอาหารได้ยากลำบากแน่”

“ฤดูหนาวของเมืองซูเพร่าจะมีหิมะตกหนัก รอให้ทางพวกเขาหิมะตกรอบแรกแล้ว เดี๋ยวผมจะพาคุณไปเที่ยวที่เมืองซูเพร่า ไปดูหิมะ ไปชมดอกเหมยสีแดง แล้วก็ไปเยี่ยมเทวิกาเพื่อนเก่าของคุณด้วย”

“จริงเหรอคะ?”

“ผมเคยโกหกคุณเมื่อไหร่กัน”

“คุณโกหกฉันบ่อยจะตายไป”

นฤเบศวร์ : “……”

“กลัวคุณจะหิว ก็เลยเอาขนมมาให้สักหน่อย เพิ่งออกจากเตามาใหม่ ๆ เลยนะ รีบกินเร็ว เดี๋ยวเย็นไปก็ไม่อร่อยแล้ว กาแฟก็ยังร้อน ๆ อยู่เหมือนกัน”

กนกอรหยิบขนมออกมากล่องหนึ่ง แล้วเปิดฝากล่องขนมออก แล้วยื่นไปตรงหน้านฤเบศวร์

พอเห็นนฤเบศวร์ไม่ขยับเขยื้อน เธอก็เลยหยิบขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วป้อนใส่ปากเขา เขาถึงจะกิน

“กันตภณมาค่ะ”

นฤเบศวร์ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “เขามาทำไม? ยังไม่ยอมตายใจจากคุณอีกเหรอ?”

“คุณรู้ว่าเขาเป็นเกย์แล้ว ยังจะคิดว่าเขาศัตรูอีก คุณไม่รู้สึกเหนื่อยเหรอ ที่จริง ฉันควรเป็นฝ่ายกังวลมากกว่า ถ้าเกิดเขาเกิดชอบคุณขึ้นมา แล้วมาเกาะเกี่ยวและหนีไปกับคุณ ฉันจะทำยังไง?”

นฤเบศวร์หัวเราะแหะ ๆ ขึ้นมา “วางใจเถอะ ผมชอบแต่ผู้หญิง ไม่รู้สึกสนใจผู้ชาย ถ้าผมรู้สึกสนใจผู้ชายจริง ๆ ผมไปเกาะเกี่ยวยศพัฒน์ไม่ดีกว่าเหรอ ยศพัฒน์มีเสน่ห์กว่ากันตภณตั้งเยอะ”

ยศพัฒน์ : ……ขอบคุณบุญคุณที่คุณไม่รู้สึกรักมาตลอดหลายปีนี้

“เขาไปจากเมืองแอคเซสซ์แล้วค่ะ”

นฤเบศวร์ยกกาแฟแก้วนั้นขึ้นมา แล้วดื่มไปสองคำ ก็ถามขึ้นมาว่า “กาแฟแก้วนี้คุณไม่ได้เป็นคนต้ม?”

“เด็กที่ร้านเป็นคนต้มค่ะ แบบนี้คุณยังแยกออกด้วยเหรอคะ ประสาทสัมผัสคุณนี่ดีมากจริง ๆ!”

นฤเบศวร์วางแก้วลง

ยังไงเขาก็ชอบกาแฟที่กนกอรต้มให้เขา

“เจ้าวัวนั่นไปจากเมืองแอคเซสซ์แล้วเหรอ? นิรุตต์ไม่เอาเขาแล้วเหรอ? ผมฟังคำพูดของคุณ ได้ช่วยเจ้าวัวนั่นไปทีหนึ่ง นิรุตต์นี่ไม่ได้เรื่องจริง ๆ หลอกใช้เขาเสร็จก็ทอดทิ้งเขาไปเลย”

ถึงจะเป็นเกย์ แต่ไม่ซื่อสัตย์กับความรัก ยังไงนฤเบศวร์ก็รู้สึกดูถูกนิรุตต์

“เขาไม่ได้ไม่เอากันตภณค่ะ แต่ว่าผู้อาวุโสของทั้งสองครอบครัวต่างก็มาร้องห่มร้องไห้ให้กับกันตภณ พอกันตภณทนไม่ไหว ก็เลยตัดสินใจปล่อยมือ แล้วไปจากนิรุตต์ หวังว่าเขากับนิรุตต์จะสามารถมีชีวิตใหม่ได้นะคะ”

นฤเบศวร์ตอบอืมไปคำหนึ่ง “แบบนั้นก็เป็นเรื่องปกติมาก พูดตามตรงนะ ถ้าผมมีลูกชายแล้วลูกไปชอบผู้ชายไม่ชอบผู้หญิง ผมจะไม่ร้อนใจเลย จะไม่โกรธ แต่จะคิดหาทุกวิถีทางมาทำให้ลูกชายที่เป็นเกย์เปลี่ยนกลับมาเป็นคนปกติให้ได้”

“อร อนาคตถ้าเรามีลูกสาวกันสักคนก็ให้เติบโตไปกับลูกของตระกูลอริยชัยกุล ถ้ามีลูกชาย แล้วตระกูลอริยชัยกุลมีลูกสาว ก็จะส่งไปบ้านตระกูลอริยชัยกุลเหมือนกัน จับคู่กันไปตั้งแต่เด็ก รับรองว่าไม่มีทางเดินทางผิดแน่”

กนกอร : “……นี่คุณสู้ตระกูลอริยชัยกุลไม่ได้ ก็กะว่าจะหลอมรวมเลยใช่ไหม”

“ผมไม่ได้มีความคิดอย่างอื่น แค่รู้สึกว่าสไตล์การอบรมของตระกูลอริยชัยกุลดีเฉย ๆ อนาคตถ้าลูกของเราเติบโตไปพร้อมกับลูกของระกูลอริยชัยกุล จะต้องไม่มีทางเดินทางผิดแน่”

กนกอรยิ้ม : “ถ้าวิกาจะใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองซูเพร่าตลอด แล้วลูกของเราจะมีโอกาสเติบโตไปพร้อมกับลูกของตระกูลอริยชัยกุลได้ยังไง?”

“เมืองแอคเซสซ์เป็นรากฐานของยศพัฒน์ แล้วก็เป็นที่ที่เทวิกาเติบโตมา พวกเขาสองคนจะต้องกลับมาแน่ รอให้เทวิกาได้สืบทอดมรดกของพ่อเธออย่างราบรื่นแล้ว ผมกล้าพูดได้เลย พวกเขาสองผัวเมียจะต้องกลับมาใช้ชีวิตที่เมืองแอคเซสซ์อย่างรวดเร็วแน่นอน”

นฤเบศวร์ยังพอมีความมั่นใจกับเรื่องนี้อยู่

“แล้วอีกอย่าง คุณกับยัยผู้หญิงห้าวมิลินท์นั่นก็สนิทกันมากไม่ใช่เหรอ? ให้ลูกของเราโตไปพร้อมกับลูกของมิลินท์ก็ไม่เลว แต่ว่า อย่าไปเลียนแบบทักษะการแต่งหน้าแบบนั้นของมิลินท์ก็พอ”

กนกอรถูกคำพูดของนฤเบศวร์ทำให้หัวเราะไม่หยุด เธอว่าเขาขึ้นมา “พวกเรายังไม่แต่งงานกันเลยนะคะ ก็คิดถึงเรื่องลูกกันแล้ว”