รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 520

“แม่ ผมรู้แล้วครับ ผมจะถ่ายทอดคำสั่งลงไป ถ้าหล่อนมาที่บริษัท จะไม่มีทางให้หล่อนเข้ามาแน่”

นฤเบศวร์ไม่อยากจะสนใจคุณณัฏฐาหรอก

ตอนที่ประคบประหงมเปรมาไว้ในมือนั้น เปรมากลับเห็นว่าเขาเป็นแค่เศษฝุ่นใต้ฝ่าเท้า

พอเขาไม่อยากประคบประหงมเปรมาแล้ว เปรมาก็มาเสียใจทีหลัง อยากกลับไปดีเหมือนเดิม ขอโทษนะ เขาไสหัวออกมาไกลแล้ว กลับไปไม่ได้แล้ว

คิดว่าเขานฤเบศวร์หาเมียไม่ได้จริง ๆ เหรอ?

เขาแค่เป็นคนที่รักเดียวใจเดียวเท่านั้น

เมื่อรักผิดคนไป พอแก้ไขแล้ว ก็จะรักตราบชั่วชีวิตแล้ว

“งั้นไม่มีเรื่องอะไรแล้ว แม่วางสายแล้วนะ”

บัณฑิตากลัวจะรบกวนเวลาลูกชายทำงาน พอตักเตือนลูกชายไปประโยคหนึ่งแล้ว ก็รีบวางสายไปเลย

“คุณณัฏฐาอยากให้คุณไปเยี่ยมเปรมาเหรอคะ? งั้นคุณไปเยี่ยมเธอสักหน่อยไหมคะ?”

นฤเบศวร์เก็บโทรศัพท์ไป แล้วบีบหน้ากนกอรทีหนึ่ง “อยากผลักผู้ชายของคุณให้ผู้หญิงอื่นอีกแล้วเหรอ”

“ในเมื่อขาดกันแล้ว ก็ขาดให้มันสะอาดหน่อย จะไปเยี่ยมเธออีกทำไม? ถ้าผมไปเยี่ยมเธอ แล้วถูกคนเอาลือไปเรื่อยอีก ก็จะกลายเป็นข่าวฉาวอีกมากมาย ถึงคุณจะเชื่อผม แต่ก็เป็นการทำร้ายคุณแบบหนึ่ง”

“อร ชีวิตต่อจากนี้ไปของผมจะเป็นของคุณคนเดียว ผมไม่อยากให้คุณถูกทำร้าย ในขณะเดียวกัน ผมก็อยากให้คุณยึดครองผมไว้ให้แน่น อย่าเอาผมไปมอบให้กับผู้หญิงอื่น แล้วก็ยิ่งอย่าเอาผมไปขาย”

กนกอรอยากจะขำ แต่ก็รู้สึกว่าเขาพูดอย่างลึกซึ้งขนาดนั้น ถ้าเธอหัวเราะออกไป ก็คงจะอธิบายไม่จบแล้ว อดทนไว้เถอะ

เธอคว้าเอวเขามากอดไว้ แล้วพูดอย่างรับประกันขึ้นว่า “วางใจเถอะ ผู้ชายของฉันกนกอร ฉันจะเฝ้าไว้เอง นอกจากฉันไม่เอาคุณแล้ว ไม่งั้นก็จะไม่มีใครมาแย่งคุณไปได้แน่”

นฤเบศวร์รู้สึกสุขสมหวัง

สมแล้วที่เขารักเธออย่างบ้าคลั่ง

“อร คุณจะไม่เอาผมไม่ได้นะ พวกเราจะต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตนะ”

กนกอรยิ้มตาหยี “งั้นก็ต้องดูตามความประพฤติของคุณ ถ้าคุณประพฤติได้ไม่ดี ฉันก็จะปลดสามีทิ้งเหมือนกันนะ สามีไม่ดี จะเก็บไว้ทำไมอีก ต้องขจัดทิ้งให้ราบคาบ”

“ผมต้องเป็นสามีที่ดีทุกอย่างแน่”

นฤเบศวร์ก้มหน้าลงไปอุดปากเธอไว้อีกครั้ง เก็บเกี่ยวความหวานตามสิทธิพิเศษของคนที่เป็นสามีสักหน่อย

ด้านนี้คู่รักน้อยกำลังหวานชื่น ทางด้านเมืองซูเพร่า เทวิกากำลังจะทำให้อาสะใภ้รองกับอาสะใภ้สามอิจฉาจนเป็นบ้าแล้ว

เทวิการอให้คุณแม่คนสวยกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว ก็นัดอาสะใภ้ทั้งสองมา แล้วเธอก็พาแม่ไปด้วย คนทั้งสี่คน พาบอดี้การ์ดไปด้วยสิบกว่านาย ไปเดินซื้อของชอปปิ้งกันอย่างยิ่งใหญ่

ยศพัฒน์ไม่ได้ตามไปด้วย เทวิการู้สึกว่ามีแต่ผู้หญิง ถ้าให้ยศพัฒน์ที่เป็นชายชาตรีคนเดียวตามไปด้วย เขาคงจะอึดอัด ก็เลยให้สามีไปดูบริษัทลูกของบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปในเมืองซูเพร่าสักหน่อย

มีบอดี้การ์ดติดตามอยู่สิบกว่านาย ยศพัฒน์เองก็รู้สึกวางใจ

ญาณินเป็นคนเมืองซูเพร่าตามพื้นเพ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นบ้าไปยี่สิบกว่าปี แต่ก็ยังคุ้นเคยกับเมืองซูเพร่ามากกว่าเทวิกา แต่ในฐานะที่เธอเป็นนายหญิงใหญ่ของตระกูลสาระทา เมื่อก่อนจึงไม่ค่อยได้ออกไปซื้อของ ของที่ต้องการ แค่ออกคำสั่งไปคำเดียว ก็จะมีคนเอามาส่งให้เธอแล้ว

ส่วนคุณนายรองกับคุณนายสามไม่ได้มีอำนาจมากขนาดนั้น จึงได้ออกไปชอปปิ้งบ่อย ๆ เธอสองคนแม่ลูกปล่อยให้พวกหล่อนสองคนพาไปซื้อของตามใจชอบ

หญิงชราออกคำสั่งมาแล้ว ว่าให้พวกเธอพาเทวิกาไปร้านขายชุดราตรี ไปเลือกชุดราตรีสวย ๆ สักหน่อย เอาไว้ให้เทวิกาเอามาเปลี่ยนใส่ในงานเลี้ยง

เพราะฉะนั้น ร้านที่คนทั้งกลุ่มไปเป็นอันดับแรกจึงเป็นร้านขายชุดราตรี

อย่างน้อยก็อยู่ในฐานะคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลมาสักช่วงหนึ่งแล้ว สายตาของเทวิกาจึงเลื่อนขั้นไปไม่ใช่แค่ขั้นเดียวแล้ว เธอเอาชุดที่ดูสมส่วน เลือกเอาไว้ทั้งหมด และยังช่วยแม่เลือกชุดราตรีที่สมส่วนมาอีกมากมาย

“วิกา คุณย่าบอกว่าแค่ไม่กี่ชุดก็พอแล้วนะ”

ร้านขายชุดราตรีที่สามารถทำให้คุณนายรองและคุณนายสามแห่งตระกูลสาระทามาเป็นประจำนั้น ไม่ว่าจะเป็นคุณภาพหรือรูปแบบก็ต้องดีมาก ซึ่งแน่นอนว่าราคาก็ต้องแพงมากเหมือนกัน

ชุดราตรีที่คุณนายทั้งสองใส่ตอนปกติ ก็มีมากมายที่สั่งตัดกับแบรนด์แบบนี้โดยเฉพาะ พวกเธอรู้ดีว่าชุดราตรีในนี้ชุดหนึ่งต้องราคาเท่าไหร่

เทวิกาไม่กะพริบตาด้วยซ้ำ ก็เลือกชุดที่พอดีตัวไว้ทั้งหมดเลย แถมยังช่วยเลือกให้ญาณินอีกไม่น้อย สองแม่ลูกต่างก็มีรูปร่างที่เหมือนไม้แขวนเสื้อแบบพวกที่รักษารูปร่างได้อย่างดี พอเลือกชุดราตรีเสร็จแล้ว สินค้าในร้านนี้ก็หายไปเกือบครึ่งเลย