รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 523

“ญาณิน”

เสียงที่คุ้นหูดังมา

นั่นเป็นเสียงที่สองแม่ลูกต่างก็ไม่อยากได้ยิน

พลอยไพลินสวมชุดสีดำ ปล่อยผมยาวสยาย ใส่หน้ากากอนามัยและแว่นกันแดดสีดำ ปกปิดใบหน้าของเธอไว้อย่างมิดชิด

ทำให้ผู้คนไม่เห็นรอยฟกช้ำบนใบหน้าของเธอ

เมื่อวานที่ทะเลาะตบตีกันสองรอบ เธอที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลับมาเป็นปกติดี

เธอที่ได้ข่าวมา ก็มาทันทีเลย

เธออยากจะพูดคุยกับญาณิน

“เธอนั่งลงหน่อยได้มั้ย”

พลอยไพลินนั่งลงพลางเอ่ยถามสองแม่ลูกพลาง

ญาณินไม่พูดอะไร เทวิกาพูดว่า “คุณพลอยไพลินนั่งลงไปแล้ว ยังจะถามเพื่ออะไรคะ”

พลอยไพลินเหลือบมองเทวิกา

เห็นว่าวันนี้ญาณินยังคงสวมชุดสีขาว ช่วงที่พักฟื้นร่างกายที่เมืองแอคเซสซ์ ทำให้สีหน้าญาณินมีเลือดฝาดขึ้นมาก ไม่ขาวซีดแบบนั้นเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว เดิมญาณินก็เป็นคนที่สวยมาก บุคลิกท่าทางก็ดีมาก ผ่านทุกข์สุขในชีวิตมาอย่างโชกโชนสิ่งที่หลงเหลืออยู่บนใบหน้าของเธอก็คือวุฒิภาวะความเป็นผู้ใหญ่

ทำให้ดูแล้วเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่น่าหลงใหล

พลอยไพลินมองด้วยความอิจฉาตาร้อน

เธออายุน้อยกว่าญาณินยี่สิบกว่าปี แต่เมื่อทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันในเวลานี้ กลับเหมือนคนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน

มิน่าเล่า หลังจากที่เธอถูกชลทำลายความบริสุทธิ์แล้ว ไซม่อนก็อยากจะคืนดีกับญาณินอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ

ญาณินที่ได้สติกลับมาแล้ว ไม่ได้มีอะไรที่สู้เธอไม่ได้เลย

“เทวิกา ฉันต้องการจะพูดคุยกับแม่เธอตามลำพัง”

พลอยไพลินเอ่ยอย่างห้วนๆตรงไปตรงมา

ที่นี่คือร้านกาแฟ ก็เหมาะสมที่พวกเธอจะพูดคุยกัน

“แม่ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”

“วิกา”

ญาณินเอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “ลูกไปเดินช้อปปิ้งก่อน แม่ไม่เป็นไร”

พลอยไพลินมาหาถึงที่นี่ได้ ใครเป็นคนบอกเธอ ญาณินมีคำตอบอยู่ในใจ ในเมื่อพลอยไพลินอยากจะพูดคุยกับภรรยาคนแรกอย่างเธอ งั้นก็คุยเลยสิ

“แม่คะ ถ้ามีเรื่องอะไรโทรหาหนูนะคะ”

ในเมื่อแม่ยอมที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทายของพลอยไพลิน เทวิกาจะพูดอะไรอีกก็ไม่ได้ เธอจึงลุกขึ้น เดินออกไปจากร้านกาแฟ

พอออกมาจากร้านกาแฟ เธอก็โทรศัพท์หาพ่อ

“วิกา ทำไมเหรอ แม่ลูกไม่เป็นอะไรนะ”

พอไซม่อนรับสาย ก็ถามถึงภรรยาเลย

เทวิกา “……แม่ ทำไมพ่อไม่ถามว่าหนูเป็นอะไรหรือเปล่าล่ะคะ”

“ลูกจะเป็นอะไรได้ ถ้าลูกมีเรื่องอะไร ก็คงไม่โทรมาหาพ่อ คงโทรไปหายศพัฒน์ วิกา แล้วแม่ล่ะ พวกเธอสองคนไปช้อปปิ้ง ซื้ออะไรมาบ้าง วิกาลูก ช่วงนี้พ่ออ้วนขึ้น เสื้อผ้าใส่ไม่ได้แล้ว ลูกดูสิจะทำยังไง”

บางครั้งลูกสาวก็เกรี้ยวกราดมาก แต่บางครั้งก็น่ารักเอาใจใส่มาก

เทวิกาเอ่ยพลางหัวเราะ “พ่อคะ ทำไมหนูรู้สึกว่าช่วงนี้พ่อซูบผอมลงไปเยอะ”

“ซูบผอมลง งั้นเสื้อผ้าของพ่อก็ใส่ไม่ได้อยู่ดี”

สรุปว่า ไม่ว่าเขาจะอ้วนหรือผอม เสื้อผ้าก็ใส่ไม่ได้ทั้งนั้น ให้ลูกสาวคิดหาวิธีดูเอา

“พ่อคะ พลอยไพลินมาหาแม่แล้ว”

ไซม่อนหน้าบึ้งทันที ถามด้วยเสียงเย็นยะเยือกว่า “เขาไปหาแม่ลูกทำไม ตอนนี้พวกเธออยู่ที่ไหน ส่งโลเคชั่นมาให้พ่อ พ่อจะไปเดี๋ยวนี้”

“ได้ค่ะ หนูจะส่งโลเคชั่นให้พ่อเดี๋ยวนี้ นี่คือผู้หญิงสำส่อนที่พ่อไปเอามา พ่อก็ควรจะมาจัดการเอง อย่าให้แม่ต้องหงุดหงิดรำคาญใจ”