รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 524

“ขอแค่คุณหย่ากับไซม่อน”

พลอยไพลินพูดด้วยความมั่นใจในตัวเองว่า “ไซม่อนก็ต้องตกลงปลงใจกับฉันแน่”

“หลายปีมานี้ ความจริงไซม่อนก็ไม่ได้รักคุณแล้ว เมื่อก่อนที่คุณเสียสติ ไซม่อนไม่ได้หย่ากับคุณ

เพราะคำนึงถึงครอบครัวของแม่คุณจะไม่มีที่พึ่ง ลูกชายคุณก็ยังเด็ก เขาเห็นแก่ความเป็นสามีภรรยากัน

จึงเก็บคุณไว้ก็เท่านั้น”

“เพราะเลี้ยงดูคุณก็แค่หาข้าวหาน้ำให้กินเท่านั้น ประหยัดเงินมากกว่าจ้างคนรับใช้สักคนอีก คนรับใช้ต้องจ่ายเงินเดือนให้ทุกเดือนนะ”

พลอยไพลินยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกว่าจอแค่ไซม่อนหย่ากับญาณิน เธอก็ต้องได้แต่งงานกับไซม่อนแน่นอน

ใช่ เธอเคยมีความสัมพันธ์กับชล แล้วทำไม

ในยุคสมัยที่เปิดกว้างแบบนี้ จะมีสักกี่คนที่รักษาพรหมจรรย์มาถึงวันแต่งงานบ้าง

ขอแค่เธอไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับชลอีก ไซม่อนก็จะให้อภัยเธอ อย่างช้าๆ รอจนเธอแต่งเข้ามาอยู่ในตระกูลสาระทา

แล้วค่อยไล่คุณนายสองคุณนายสามออกจากบ้านไป เมื่อไม่เห็นก็จะไม่เกิดความยุ่งยาก ไซม่อนก็จะรักใคร่หลงใหลเธอเหมือนเมื่อก่อน

ญาณินได้ฟังคำพูดที่มั่นใจในตัวเองของพลินไพลินแล้ว ก็โกรธเล็กน้อย แต่ที่มากกว่านั้นคือสมเพช

เมื่อก่อนไซม่อนคิดยังไง เธอก็ไม่รู้ แต่หลังจากที่เธอได้สติกลับมาแล้ว

ก็รู้ว่าไซม่อนไม่เคยแตะต้องพลอยไพลินเลยในช่วงหลายปีมานี้ แม้แต่จูบก็ยังไม่เคย

จึงเดาว่าไซม่อนกับพลอยไพลินแค่แสดงละครเท่านั้น เป็นแผนการของเขา

ส่วนพลอยไพลินก็แค่หมากตัวหนึ่งในกระดานของเขาเท่านั้น

แต่พลอยไพลินกลับรักไซม่อนจริงๆ รักหมดหัวใจ ไม่สนใจว่าทั้งสองคนมีอายุที่แตกต่างกันมากแค่ไหน

ไซม่อนนี่ช่าง……

เมื่อนึกถึงสิ่งที่ไซม่อนทำเหล่านี้ เป็นไปได้มากว่าจะเป็นกำจัดอุปสรรคปูทางในอนาคตให้ลูกชาย

ญาณินอยากจะสบถด่าออกมาว่าไซม่อนเป็นผู้ชายห่วยแตก แต่ก็กลืนลงคอไปไม่ได้พูดออกมา

คนในแวดวงของพวกเขา ทุกคนล้วนใส่หน้ากากไม่มีใครกล้าเชื่อมั่นในตัวใครสักคนอย่างจริงใจ

พอคิดบัญชีกันขึ้นมาก็โหดเหี้ยมไร้ความปรานี ถ้าแกไม่ตายฉันก็ต้องตาย

“ฉันได้ข่าวมาแล้วว่าคุณอยากจะหย่ากับไซม่อน ใช่มั้ย ตอนนี้ลูกสาวคุณก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

หลานชายของคุณเองก็ค่อนข้างมีความสามารถ ถ้าคุณหย่า จะกลับบ้านแม่คุณก็ได้ หรือว่าจะตามลูกสาวไปอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ก็ได้ ล้วนเป็นทางเลือกที่ดีมากทั้งนั้น ไซม่อนต้องเห็นด้วย ขอเพียงแค่คุณเสนอออกมา”

พลอยไพลินเอ่ยพลาง หยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าตัวเองพลาง

เธอเอาบัตรใบนั้นวางตรงหน้าของญาณิน พูดว่า “ฉันระกไซม่อนมากจริงๆ

ชีวิตนี้ถ้าไม่ใช่เขาฉันก็จะไม่แต่งงาน ช่วยให้พวกเราสมหวังด้วย นี่คือสิ่งที่ฉันจะขอชดเชยให้คุณบ้าง”

“เงินในบัตรนี้ มากพอที่คุณจะใช้เลี้ยงครึ่งชีวิตที่เหลือของคุณเองได้อย่างไม่ต้องกังวล

ตอนที่พวกคุณหย่ากัน เชื่อว่าไซม่อนก็ต้องชดเชยให้คุณบ้างเช่นกัน แต่คุณจะละโมบโลภมาก

เรียกร้องมากเกินไปไม่ได้”

ทรัพย์สินส่วนตัวของไซม่อนสูงมากถึงแสนล้าน

พลอยไพลินยังคาดหวังว่าหลังจากที่ตนเองแต่งงานกับไซม่อนแล้วจะมีลูกชายลูกสาว

ออกมาแบ่งทรัพย์สมบัติส่วนตัวไซม่อนบ้าง จะปล่อยให้ประยสย์สองคนพี่น้องเอาไปแบ่งกันหมดไม่ได้

และจะไม่ให้ญาณินได้ส่วนแบ่งมากเกินไปสองพี่น้องแบ่งกันจนหมด

“คุณพลอยไพลินพูดจบแล้วใช่มั้ยคะ”

ญาณินก็ไม่รู้ว่าพลอยไพลินไปเอาความมั่นใจในตัวเองนี้มาจากไหน

“หลักๆถือว่าพูดจบแล้ว”

ที่พลอยไพลินมาหาญาณิน เพราะคิดจะมาเกลี้ยกล่อมให้ญาณินหย่ากับไซม่อนอย่างละมุนละม่อมก่อน

ถ้าญาณินไม่สนใจคำพูดของเธอ ก็อย่าหาว่าเธอไม่เกรงใจไม่ได้

ที่นี่คือเมืองซูเพร่าไม่ใช่เมืองแอคเซสซ์ ไม่มีอะไรที่เธอพลอยไพลินไม่กล้าทำ

สิ่งที่ญาณินให้ความสำคัญที่สุดก็คือลูกชายและลูกสาวทั้งสองคน เธอไม่ทำอะไรญาณิน แค่เอาสองคนพี่น้องมาข่มขู่ บีบบังคับให้ญาณินหย่ากับไซม่อน

ประยสย์ไอ้หมอนั่นก็มีความสามารถอยู่บ้าง แต่เทวิกากลับจัดการง่าย เทวิกาเองก็แค่ปากดี

ไม่ได้เคยเรียนศิลปะป้องกันตัวอะไรมา ขนาดจะปกป้องตัวเองยังไม่ได้เลย

ตอนที่อยู่เมืองแอคเซสซ์ มีตระกูลอริยชัยกุลเป็นผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง