รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 542

เมื่อเรากลับไปถึงคฤหัสน์สาระทาก็เป็นเวลาบ่ายสามครึ่งแล้ว

ความร้อนของดวงอาทิตย์ยังคงมีอยู่ ทว่าความหนาวเย็นยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

นอกจากนี้ยังมีลมแรงอีก

หลังจากลงจากรถ เทวิกาก็หดตัวลงทันทีที่ถูกลมพัด อุณหภูมิของเมืองซูเพร่าต่ำมาก

ตอนนี้เป็นเพียงฤดูใบไม้ร่วงเท่านั้น

ในเมืองแอคเซสซ์ ช่วงอากาศอบอุ่นตอนปลายฤดูใบไม้ร่วงยังคงออกอาละวาด ซึ่งอากาศร้อนจนทนไม่ได้หากไม่มีเครื่องปรับอากาศ

ทว่าที่นี่เริ่มมีสัญญาณของฤดูหนาวแล้ว

ทันใดนั้นก็มีเสื้อโค้ทพาดที่ไหล่ของเธอ ซึ่งไม่ต้องมองเธอก็รู้ว่าเป็นยศพัฒน์

“ที่รัก ฉันไม่หนาว”

เทวิกาต้องการคืนเสื้อโค้ทให้เขา

ยศพัฒน์ยืนกรานที่จะช่วยเธอสวมเสื้อโค้ทของเขา “เธอหดตัวลงตอนลงจากรถ ฉันเห็นแล้ว”

เทวิกาพึมพำอย่างมีความสุข: “ดวงตาของนายคมเหมือนมีด”

“คุณหนู คุณยศพัฒน์ พวกคุณกลับมาแล้วหรอครับ นายหญิงกำลังรออยู่ข้างในครับ”

ป้านิ้งออกมาต้อนรับพวกเขา

ยศพัฒน์หันหลังกลับและหยิบอาหารบำรุงเหล่านั้นออกจากรถ แล้วส่งให้ป้านิ้ง และเทวิกาพูดว่า: “ป้านิ้ง นี่คืออาหารบำรุงที่ฉันซื้อให้คุณย่าคะ”

ป้านิ้งคิดในใจ: นายหญิงจะขาดอาหารบำรุงเหล่านี้หรอ ทว่าบนใบหน้าเธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “คุณหนูมีน้ำใจเหลือเกิน นายหญิงต้องดีใจแน่ค่ะ”

เทวิกาไม่พูดอะไรอีก เธออยู่ภายใต้อ้อมกอดของยศพัฒน์แล้วเดินเข้าไปในใจกลางคฤหาสน์ด้วยกัน

ป้านิ้งถืออาหารบำรุงและเดินตามหลังคู่หนุ่มสาว

เมื่อเห็นความสนิทสนมของทั้งคู่ มุมปากของป้านิ้งก็โค้งขึ้นแสดงรอยยิ้มประชดประชัน

ในบรรดาคู่รักในคฤหัสน์สาระทา มีคู่ไหนที่ตอนหนุ่มสาวไม่รักกันบ้าง

แต่แล้วตอนนี้ผลลัพธ์ของคู่นั้นๆต่างเป็นอย่างไรกันบ้างล่ะ

คุณหนูและคุณยศพัฒน์มีความสัมพันธ์ที่ดีในตอนนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะดีกันนานแค่ไหน

หญิงชราไม่ชอบยศพัฒน์หลานเขยคนนี้จากใจเลย ซึ่งเธอมีความคิดที่จะเปลี่ยนหลานเขยคนนี้ และป้านิ้นอยู่กับหญิงชรามานาน ดังนั้นเธอจึงสัมผัสได้ถึงความคิดของหญิงชรา

ไม่ต้องพูดถึงหญิงชรา เพราะในคฤหาสน์แห่งนี้และแม้แต่ตระกูลสาระทานั้น ยกเว้นท่านผู้นำ ภรรยาของท่าน และนายน้อยที่ชื่นชมคุณยศพัฒน์ ทุกคนต่างรอคอยคุณหนูหย่ากับคุณยศพัฒน์ เพราะยังไงทั้งสองยังไม่ได้จัดงานแต่งงาน

ไม่ใช่ว่าคุณยศพัฒน์ไม่ดี แต่คุณยศพัฒน์นั้นดีเกินไปจนสร้างแรงกดดันให้ผู้บังคับบัญชา

หลังจากเข้าไปในคฤหาสน์ เธอเห็นหญิงชราและลูกสะใภ้ทั้งสองคนอยู่ที่นั่น

ทว่าคุณหญิงสามแต่งหน้าหนักมาก

เทวิกาเดาว่าคุณหญิงสามร้องไห้หนักมาก จนเธอต้องแต่งหน้าหนักเพื่อปกปิดมัน

เพียงแค่คุณหญิงสามอยู่ไม่เป็นสุข เทวิกาก็รู้สึกอารมณ์ดี

“คุณย่า อาสะใภ้สองและอาสะใภ้สาม”

เทวิกาเดินเข้าไปด้วยยิ้มออกมา เธอสวยและดูเหมือนหญิงชรามาก ด้วยรอยยิ้มนี้จึงทำให้ความไม่พอใจของหญิงชราหายไป

เมื่อเผชิญหน้ากับหลานสาวของเธอที่คล้ายกับเธอมาก หญิงชรามักจะรู้สึกว่าเธอกำลังมองดูตัวเองตอนสาวๆอยู่

เธอชอบเทวิกามากยิ่งขึ้น

ถ้าไม่ใช่เพราะการมีอยู่ของญาณิน หญิงชราคิดว่าความสัมพันธ์เธอกับหลานจะต้องที่ดีที่สุดในเมืองซูเพร่าแน่นอน!

“วิกากลับมาแล้วหรอ”

หญิงชรายิ้มอย่างใจดีและโบกมือให้เทวิกา “มา มานั่งข้างย่าสิ”

คุณหญิงสามที่แต่เดิมนั่งถัดจากหญิงชรา ก็ขยับย้ายไปด้านข้างเพื่อหลีกที่ว่างให้เทวิกา