รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 55

เนคไทเส้นหนึ่งยื่นมาตรงหน้าเธอ

เทวิการู้ตัวทันที

แล้วยื่นมือไปรับเนกไทมา ก็ช่วยเขาผูกเนกไทเลย ปากก็พูดไปว่า “ยังดีนะคะที่บางครั้งพี่ชายฉันจะขอให้ฉันช่วยเขาผูกเนกไทบ้าง ไม่งั้นฉันก็คงจะผูกเนกไทไม่เป็นหรอกค่ะ”

พอได้ยินแบบนี้ สายตาของยศพัฒน์ก็เคร่งขรึมลงเล็กน้อย ปฏิกิริยาบนใบหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมา แล้วยื่นข้อเสนอไปให้กับเทวิกาขึ้นว่า “วิกา ต่อไปนี้คุณจะต้องช่วยผูกเนกไทให้ผมได้คนเดียว”

“นั่นมันพี่ชายฉันนะคะ คุณจะมาหึงไม่เข้าเรื่องทำไม”

“เป็นพี่ชายของคุณ ผมก็หึงเหมือนกัน ในอนาคตถ้าพวกเรามีลูกกันแล้ว ถ้าคุณดีกับลูกมากกว่าผม ผมก็จะหึงเหมือนกัน ผมอยากให้คุณเอาผมไปอยู่อันดับหนึ่งในใจเสมอ”

เทวิกา “……ฉันสามารถพูดความจริงได้ไหมคะ?”

ยศพัฒน์มีท่าทางเหมือนกับได้เตรียมหูไว้รอฟังแล้ว

“ตอนนี้ในใจฉัน คนในครอบครัวฉันจัดอยู่อันดับต้น ๆ เลยค่ะ ครอบครัวฉันมีพ่อกับแม่ ปู่ย่า แล้วก็พี่ชาย ทั้งหมดก็ห้าคนแล้ว คุณได้จัดอยู่อันดับที่เจ็ดค่ะ”

คุณชายบางท่านหน้าดำคร่ำเครียด

“ทำไมผมถึงไปอยู่อันดับเจ็ดได้ล่ะ ถึงผมจะจัดอยู่หลังคนในครอบครัว ก็น่าจะเป็นอันดับที่หกซิ อันดับที่หกคือใคร?”

มาแย่งตำแหน่งของยศพัฒน์อย่างเขา!

รายงานชื่อออกมา เขารับรองว่าจะทำให้อีกฝ่ายไสหัวออกมาจากใจของภรรยาเขาแน่ ไม่ให้ติดสักอันดับด้วยซ้ำ!

“ก็กนกอรไงคะ กนกอรเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เป็นเพื่อนรักของฉัน แล้วก็เป็นหุ้นส่วนด้วย”

คุณชายบางท่าน “……”

โชคยังดีที่เป็นผู้หญิง!

“เทวิกา”

มือทั้งสองข้างของยศพัฒน์รวบกอดเข้ามา กอดมือของเธอที่ช่วยเขาผูกเนกไททั้งคู่เอาไว้

นิ้วมือของเธอเรียวยาวและอ่อนนุ่ม เขากอดไว้แล้วก็ไม่อยากคลายออก แล้วดึงให้สูงขึ้น มาชิดอยู่ข้างริมฝีปากเขา ดวงตาดำสนิทของเขาจ้องมองเธอเอาไว้ เรียวปากที่ร้อนผ่าวค่อย ๆ จูบลงบนหลังมือของเธอ

เทวิกาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

ผู้ชายคนนี้ดึงดูดเธอเก่งมาก

“พี่พัฒน์ ……”

“เรียกผมว่าสามี เราเป็นสามีภรรยากัน สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ผมชอบให้คุณเรียกว่าสามี มาเร็ว วิกา เรียกสามีให้ผมฟังซะสองคำเร็ว”

เทวิกาใช้แรงชักมือตัวเองกลับมา และไม่ให้เขาเอาน้ำลายมาเปื้อนบนหลังมือตัวเองอีก

แถมเธอยังเหมือนกับระบายอารมณ์เอาหลังมือไปเช็ดถูลงบนเสื้อเขา ปากก็ตั้งใจพูดรังเกียจเขาไปว่า “ทำให้หลังมือฉันเปื้อนน้ำลายเต็มไปหมดแล้วนะคะ”

ยศพัฒน์หัวเราะเสียงต่ำขึ้น ชอบมองท่าทางที่เขินอายแล้วแกล้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรของเธอจัง น่ารักมาก

“เมื่อกี้คุณอยากพูดอะไรคะ?”

เทวิกาถามเขา

“ที่ผมอยากพูดคือ คุณจะปรับเปลี่ยนตำแหน่งของผมกับกนกอรหน่อยได้ไหม? พวกเรารู้จักกันมานานกว่านะ?”

คนในครอบครัวเธอจัดอยู่ข้างหน้า ตอนนี้เขาก็ยอมรับแล้ว

เพราะว่าเขาเพิ่งจะดึงเธอเข้ามาในโลกเขาได้ไม่นาน ระยะเวลามันสั้นไป เธอยังไม่ได้ตกหลุมรักเขาเลย ก็จะมาเบียดคนในครอบครัวเธอไปข้างหลังแล้ว นั่นมันดูไม่ค่อยจะเป็นไปได้นะ

ดังนั้น เขาจึงยอมแพ้ที่จะไปแข่งกับคนในครอบครัวเธอ แล้วมาแข่งกับกนกอร

“รู้จักฉันมาสิบเอ็ดปีแล้วมันมีประโยชน์อะไร? คุณมีสถานะยังไง ฉันก็ยังไม่รู้เลย”

ยศพัฒน์หมดคำพูด

เขารู้ ที่เขาปิดบังสถานะมาตลอด เป็นความผิดของเขา

ก็เขากลัวนี่ กลัวว่าถ้าบอกสถานะไปตั้งแต่เนิ่น ๆ เธอก็จะจากเขาไป แม้แต่ชเนนทร์ก็คงจะไม่มีทางยอมเป็นเพื่อนและกลับบ้านกับเขา

คนบ้านตระกูลวาชัยยุง เป็นคนซื่อสัตย์กันทั้งนั้น ไม่ชอบเกาะใครให้สูงส่งขึ้น แค่ชอบพึ่งความสามารถของตัวเองปีนขึ้นที่สูงเท่านั้น

“คุณเข้างานช่วงสายกี่โมงคะ?”

“ปกติแล้วก็ไปให้ถึงบริษัทก่อนแปดโมงถึงสิบโมง ถ้ามีธุระ ก็อาจจะสายหน่อยก็ได้ หรืออาจจะไม่กลับไปบริษัทเลยก็ได้ บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปก่อตั้งขึ้นมาเป็นสิบปีแล้ว ทีมผู้บริหารเป็นผู้ใหญ่กันมาก ล้วนเป็นขุนพลเก่าของบริษัทกันหมด ถึงผมจะเป็นแค่เจ้านายที่อยู่เฉย ๆ คนหนึ่ง บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปก็ยังสามารถดำเนินงานไปตามปกติได้อยู่ดี”

บี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ปเข้าไปเกี่ยวข้องกับสายงานต่าง ๆ มากมาย ผู้ดูแลสายงานใหญ่ต่าง ๆ ล้วนเป็นพวกน้อง ๆ ของเขาทั้งนั้น