แต่ตอนนี้ดันไม่มีหลักฐานว่าเป็นการลงมือโหดเหี้ยมของตระกูลสาระทา
นับว่า รณภพได้ลิ้มลองรสชาติความอึดอัดที่ประยสย์เคยเจอมาก่อนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว รู้อยู่แท้ๆ ว่าใครเป็นคนทำ แต่ดันไม่มีหลักฐาน ไม่อาจทำอะไรเขาได้
ตอนที่รับสายของคุณพ่อ รณภพแสร้งทำเหมือนว่าไม่มีอะไร
เขากลับไปที่พักของเขา ก็สั่งคนใต้บังคับบัญชาอย่างเด็ดขาดว่า ไม่ให้พูดเรื่องที่เขาได้รับบาดเจ็บออกไป
รณภพไม่หวังและไม่อยากให้คุณพ่อระบายความโมโหแทนตัวเอง เขาโหดเหี้ยมอำมหิตยิ่งกว่าพ่อของเขา ไม่ต้องให้เขาระบายความแค้นนี้แทนเขา พ่อเขาก็อายุมากแล้ว แม้มีแรงใจ แต่ร่างกายค่อยๆ ไม่อำนวย ไม่ดุร้ายเหี้ยมโหด ชอบเอาชนะเหมือนตอนวัยรุ่นแล้ว
ดังนั้นเขาเลยไม่พูดอะไร
ยังไงเขาก็กลับบ้านน้อยอยู่แล้ว รออาการบาดเจ็บเขาหายค่อยกลับบ้าน ก็ไม่เป็นไร
ฟังวาจาที่คุณพ่อพูดในโทรศัพท์จบแล้ว รณภพก็พูดว่า “พ่อครับ ผมออกมาจากงานก่อน เรื่องที่เกิดขึ้นในภายหลังของตระกูลสาระทา แม้ว่าผมจะชอบแทงข้างหลัง แต่คืนนี้ผมไปประสมโรงด้วยเฉยๆ ดูสาวงาม ไม่ได้วางแผนทำเรื่องที่บอกใครไม่ได้อะไร”
“อืม พ่อก็คิดว่าไม่ใช่ลูกทำ ลูกคิดว่าใครเป็นคนทำ”
“ยังไงก็ไม่ใช่ผมทำ จะสนใจไปทำไมว่าใครทำ นั่นคือการต่อสู้กันภายในอย่างดุเดือดของตระกูลสาระทา พ่อครับ พวกเราดูอย่างเดียวก็พอ แล้วค่อยหาโอกาสเหมาะสมในการซ้ำเติมอีกที”
รณภพไม่มีอารมณ์อยากรู้อยากเห็นไปคิดว่าใครเป็นคนลงมือ
ใช้คำพูดของเขา นั่นคือการต่อสู้กันภายในอย่างดุเดือดของตระกูลสาระทา ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลเลิศธนโยธาของพวกเขา ในทางตรงกันข้ามกลับสร้างโอกาสให้กับตระกูลเลิศธนโยธาของพวกเขาด้วย หลังจากที่ตระกูลหนึ่งต่อสู้กันภายในอย่างดุเดือดแล้ว ก็จะเข้าสู่จุดเริ่มต้นของความตกต่ำ
“ใช่แล้ว พ่อครับ มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้องบอกพ่อสักหน่อย ตอนที่ผมออกมา ระหว่างทางเห็นลูกสาวแสนดีของพ่อ เธอมั่วอยู่กับชลบนรถ ตั้งท้องแล้ว ไม่ต้องการเด็กคนนั้น ก็รีบทำแท้งซะ ถ้าต้องการล่ะก็ให้ระวังและควบคุมหน่อย อย่าให้ชลกินยาเยอะจนมาทรมานตัวเองขนาดนั้น”
“นึกว่าทำลายชลได้แล้ว ตัวเธอจะได้ดีถึงไหน หากเกิดทรมานจนแท้งลูกขึ้นมา ยังเป็นการทำร้ายตัวเองให้ไร้หนทางมีลูกได้อีก เธอจะต้องเสียใจในภายหลัง ชีวิตนี้ของเธอจบสิ้นแน่”
คนทั้งเมืองซูเพร่าล้วนรู้เรื่องของพลอยไพลินกับไซม่อน
ตอนนี้เรื่องของเธอกับชล คนทั้งเมืองซูเพร่าก็รู้เช่นกัน หากว่าหลังจากนี้เธอไม่สามารถมีลูกได้ ตระกูลดีๆ ที่ไหนจะต้องการเธออีก
เธอก็ทำได้แค่มั่วสุมไปวันๆ กับผู้ชายน่ารังเกียจที่ละโมบในความมั่งคั่งของตระกูลเลิศธนโยธาพวกนั้น
เมื่อเขาสืบทอดตระกูลเลิศธนโยธา เขาก็คร้านจะสนใจน้องสาว ตอนที่ผู้ชายพวกนั้นหาประโยชน์จากน้องสาวไม่ได้ ก็จะจากเธอไป
สีหน้าของคุณพสธรพลันทะมึน
“พ่อรู้แล้ว”
“พ่อครับ ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมวางสายก่อนนะ ผมกินเหล้าไปไม่น้อย ง่วงแล้ว จะไปนอน”
นี่ก็รุ่งสางแล้ว
เขาพูดว่าจะพักผ่อนก็เป็นเรื่องปกติ
คุณพสธรไม่ได้สงสัยเขา รอลูกชายวางสายไป ก็ด่าใส่หน้าลูกสาวโครมๆ ไปยกหนึ่ง พลอยไพลินกลับเกลียดที่พี่ชายฟ้องเรื่องเธอ ปกติไม่ได้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่ใช่หรอ ทำไมคืนนี้ถึงได้ยุ่งเรื่องของเธอกัน?
…
คุณหญิงสามตีชลสลบแล้วกรอกยานอนหลับ จากนั้นก็พาเขาไปโรงพยาบาลเอกชนที่เธอนัดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เหล่าคุณหมอพยาบาลที่รอแต่แรกเข็นชลเข้าไปในห้องผ่าตัด แล้วทำหมันให้เขา
แม้ว่าไซม่อนจะส่งคนไปตรวจสอบอย่างรวดเร็ว แต่รอจนสองพ่อลูกไซม่อน รวมไปถึงสองพี่น้องเจนสัน พาบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งมาถึงโรงพยาบาลแห่งนั้น การผ่าตัดทำหมันของชลก็เสร็จสิ้นแล้ว
“พ่อครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน