รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 622

คุณหญิงย่าแอบถอนหายใจ ปล่อยให้เป็นแบบนี้ก่อนดีกว่า รอให้เธอตายก่อน เมื่อถึงตอนนั้นลูกชายคนโตจะจัดการใครก็แล้วแต่เขา เพราะเธอก็มองไม่เห็นแล้ว เมื่อมองไม่เห็นก็จะไม่รู้สึกเสียใจ

“คุณย่า หนูทราบแล้วค่ะ”

เมื่อโดนคุณหญิงย่าพูดแบบนี้ ลินน์ต้องก้มหน้าลง ทำปากจู๋ไม่พอใจ เพราะไม่ว่ายังไงเธอก็ยังเป็นเด็กอยู่ ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้เหมือนผู้ใหญ่

“ตอนนี้ย่าจะไปเยี่ยมพ่อของหนูหน่อย หนูจะไปพร้อมย่าไหม？”

ลินน์รีบพยักหน้าออกมาทันที

เธอคิดถึงพ่อกับแม่แล้ว

และคิดถึงพี่ชายทั้งสองคนด้วย

หลังจากที่คุณหญิงย่าพาลินน์ออกไปแล้ว เทวิกาก็กินอิ่มแล้วเช่นเดียวกัน เธอเองก็ไปหาพี่ชายเหมือนกัน

หลังจากเมื่อคืนที่ประยสย์ได้รับข่าวกรองจากน้องเขยแล้ว ก็ไปหารือกับพ่อในคืนนั้นเลย ฉะนั้นเมื่อคืนเขานอนดึกกว่ายศพัฒน์เสียอีก

เสียงเคาะประตูของเทวิกาปลุกให้เขาตื่น

เมื่อเปิดประตู เห็นเป็นน้องสาว ประยสย์หันหน้าแล้วเดินกลับเข้าไป และในขณะเดียวกันก็หาวออกมาด้วยแล้วพูดขึ้นว่า： “วิกา เธอไม่ได้ไปดูร้านกับแม่เหรอ？”

“วันนี้อากาศไม่ค่อยดี จึงไม่ได้ไป”

ข้างนอกฝนเริ่มตกฝนตกปรอยๆ

พ่อกับแม่ยังไม่กลับมา น่าจะไปหลบที่คฤหาสน์เล็กของตระกูลสาระทาแล้ว

มีพิรัตน์ก้างขวางคอน้อยอยู่ พ่อกับแม่จะได้มีเรื่องคุย ถึงแม้จะเป็นการต่อปากต่อคำกัน แต่สำหรับพ่อถือมาดีมากแล้ว ดีกว่าที่แม่ของเธอไม่สนใจเขาเลย

เทวิกาเดินเข้าไปในห้องของพี่ชาย ห้องนอนพี่ชายตกแต่งเรียบง่ายแต่ดูภมิฐาน เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นถูกจัดวางกินพื้นที่ใหญ่มาก ทำให้ ทำให้มีพื้นที่มากขึ้นและไม่ง่ายที่จะซ่อนผู้คน เพราะคุณสามารถมองเห็นด้านหลังของเฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้นได้อย่างรวดเร็ว

“อยากกินอะไรดื่มอะไร หยิบเอง เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

ประยสย์พูดกับน้องสาวและน้องเขยสองสามคำ ก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง

เทวิกาเองก็ไม่เกรงใจ เข้าไปค้นหาขนมเอง และค้นพบว่าห้องพี่ชายได้เพิ่มเติมขนมหลากหลายที่เพิ่งผลิตใหม่ๆ หลายอย่าง ล้วนเป็นขนมที่ผู้หญิงชอบกินทั้งนั้น

เธอรู้ดีแก่ใจว่ามันเพราะอะไร แต่เทวิกาก็ไม่ได้เปิดโปงออกมา

“วิกา ทำอะไรให้พี่กินหน่อย”

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ประยสย์ยื่นหัวโผล่ออกมาจากห้องนอน ถ้าไม่ใช่กินข้าวพร้อมกันทุกคนในครอบครัว เวลาส่วนใหญ่เขาจะทำอะไรกินเองในห้อง เพราะมันปลอดภัยกว่า

“ได้ค่ะ”

เทวิการู้สึกสงสารพี่ชาย ลุกขึ้นแล้วไปทำของกินให้พี่ชายทันที

หลังจากที่ประยสย์ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ได้โกนหนวดด้วย เมื่อมองดูตัวเองในกระจกยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิม เขาถึงยอมเดินออกมาจากห้องนอนอย่างพึงพอใจ

เมื่อเห็นน้องสาวกับน้องเขยทำอาหารให้เขากิน เขาพูดออกมาด้วยความอิจฉาเล็กน้อยว่า： “ทุกครั้งที่เห็นพวกเธอสองคน ฉันก็รู้สึกอิจฉามากในเวลาเดียวกัน”

และเป็นเพราะเห็นความรักของน้องสาวกับน้องเขย ถึงทำให้ประยสย์มีความหวังในเรื่องความรัก และเรื่องการแต่งงานขึ้นเล็กน้อย

เทวิกายกกับข้าวสองสามอย่างที่ทำเสร็จแล้วออกมา วางไว้บนโต๊ะ จากนั้นพูดกับพี่ชายว่า： “พี่ ตอนนี้กับข้าวยังร้อนอยู่ รีบ

กินเร็วเข้า”

ประยสย์นั่งลงกินกับข้าวฝีมือน้องสาวอย่างไม่เกรงใจ

“มาหาพี่ มีเรื่องอะไรเหรอ？”

“ดูพี่พูดเข้าสิ ไม่มีธุระมาหาพี่พูดคุยกับพี่ไม่ได้เหรอ？”

“เด็กน้อยไปไหนแล้ว？”