รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 695

พี่ใหญ่ยังไม่ตาย นึกว่าเขาจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราแล้วเสียอีก แต่เขาแค่หลับไปแค่อาทิตย์เดียว ก็ถูกญาณิณปลุกจนตื่นเสียแล้ว ฟื้นขึ้นมาแล้วยังไม่เป็นอะไรอีก คุณยศกรรู้ว่าพี่ใหญ่ต้องเช็กบิลทีหลังแน่ๆ

ถ้าเขาจะหนี ยังทันไหมนะ?

ในตอนที่พี่ใหญ่นอนไม่ได้สติอยู่นั้น เขายังคิดจะฉวยโอกาสครั้งนี้ ในการยึดอำนาจ ก็เลยไม่ได้หนีไป

ใครจะไปรู้ล่ะ......

ถ้าจะหนีตอนนี้ คงไม่ทันแล้วแหละ

คุณยศกรเสียใจที่ทำสิ่งนั้นลงไป

สีหน้าของคุณหญิงรองก็แย่ไม่แพ้กัน และเธอก็ความรู้สึกกลัวด้วย

เนื่องจากคุณหญิงสามสารภาพผิดกับพี่ใหญ่ไว้แต่แรกแล้ว แม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจที่ลูกชายของเธอไม่ได้กลับมาทำงานที่สำนักงานใหญ่ของโอเอ กรุ๊ป แต่เธอก็แน่วแน่มากพอ มากสุด ก็แค่โดนลากเข้าคุก

เห็นแก่ที่เธอยอมสารภาพผิดเอง แล้วก็ยังมีลูกสามคนอีก พี่ใหญ่ คงจะยอมมือให้บ้าง คงไม่ได้กะจะเล่นงานเธอจนตาย

ถึงแม้จะติดคุก ขอแค่เธอยังมีชีวิต เธอก็พอใจแล้ว ถ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็จะได้รู้ข่าวคราวจากลูกๆ บ้าง

ขอแค่อย่าถึงโทษประหารชีวิตก็พอ ถ้าเธอทำตัวประพฤติดีในนั้น พยายามได้รับการลดโทษ ไม่แน่สักวันเธออาจจะได้ออกจากคุกก็ได้

ผ่านไปสักพัก ไซม่อนบอกกับทุกคนว่า: “ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ ก็แค่จมสำลักน้ำจนสลบ แล้วนอนไปไม่กี่วันเอง ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง กลับไปกันเถอะ ประยสย์ วิกา พวกลูกอยู่ต่อก่อนนะ พ่อมีเรื่องจะคุยกับลูก”

เขาออกจากโรงพยาบาลเย็นนี้ไม่ได้ ก็ออกพรุ่งนี้แล้วกัน

ในหนึ่งอาทิตย์ที่เขานอนไม่ได้สตินั้น ใครบางคน อาจจะพยายามทำอะไรโง่ๆ ลงไปแน่นอน

“พี่ใหญ่ งั้นพี่พักผ่อนดีๆ นะ พวกเราขอตัวกลับไปก่อน”

พอทุกคนถูกออกคำสั่งให้กลับไป ก็ไม่กล้าจะอยู่ต่อ พวกเขาจึงพาคู่สามีถรรยาคุณหญิงย่า ออกจากห้องพักผู้ป่วยไปด้วย

เพียงไม่นาน ในห้องก็เหลือแค่เพียงคนในครอบครัว

ไซม่อนส่งสัญญาณให้พัฒน์ให้ส่งตัวพิรัตน์มาให้เขาอุ้ม พร้อมพูดว่า: “ปกติเห็นเจ้าอ้วนนี่ตัวติดเมียฉันเป็นตังเม ฉันไม่พอใจมากๆ อยากจะจับโยนทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด ไม่เจอกันอาทิตย์หนึ่ง ก็แอบคิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย”

น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาจะไม่ได้เป็นพ่อคนอีกครั้ง

กอดเด็กอ้วนนี่ ให้หนำใจดีกว่า

“คนนิสัยไม่ดี”

พิรัตน์เรียกไซม่อนว่าคนนิสัยไม่ดี

ไซม่อนยิ้มแล้วหยิกแก้มของเขา “ถ้าตาเป็นคนนิสัยไม่ดี หลานก็เป็นเจ้าเด็กนิสัยไม่ดี”

พิรัตน์ปัดมือของเขาออก แล้วคลานไปหาญาณิณ ให้ญาณิณอุ้มเขา ญาณิณรีบอุ้มเขาขึ้นทันที

ช่วงนี้เธอต้องดูแลไซม่อน เธอไม่มีเวลาอุ้มเจ้าเด็กนี้เลย เจ้าเด็กก็รู้เรื่องมาก ทุกครั้งที่มาเยี่ยมไซม่อนกับคู่สามีภรรยาวิกา เขาก็เป็นเด็กดีเชื่อฟังตลอด ไม่ร้องไห้ไม่งอแงด้วย

ญาณิณรู้สึกว่าพิรัตน์เลี้ยงง่ายมากๆ

เด็กที่เลี้ยงง่ายแบบนี้ ให้เลี้ยงเพิ่มอีกสองสามคนเธอก็ไม่รู้สึกว่าเยอะ

“วิกา ลูกท้องแล้วใช่ไหม?”

“ค่ะ หนูท้องแล้ว เพิ่งรู้เมื่ออาทิตย์ก่อนเลยค่ะ”