รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 704

ดูเหมือนด้านนอกมีอะไรเคลื่อนไหว

คุณนายรองลุกขึ้นเดินออกไปจาห้องหนังสือ ลงไปชั้นล่าง เดินไปที่ประตูบ้าน มองไปทางประตูใหญ่ของบ้าน ด้วยระยะทางที่ไกล เธอจึงมองไม่เห็นอะไร

“ไปดูสิว่ามีเรื่องอะไร”

คุณนายรองสั่งคนรับใช้ที่ออกมาดูพร้อมกับเธอคนหนึ่ง

คนรับใช้รับคำสั่งอย่างนอบน้อม

คุณนายรองหมุนตัวกลับเข้าไปในบ้าน มองเห็นสามีพาลูกชายลูกสาวลงมาชั้นล่างแล้ว เธอก็ถอนหายใจ พูดกับคนในครอบครัวว่า “ฉันให้คนไปดูแล้วมีว่ามีเรื่องอะไร อีกเดี๋ยวก็รู้แล้ว”

เธอเดินไป ช่วยสามีจัดเสื้อเชิ้ตเล็กน้อย ถามเบาๆว่า “ที่รัก ตอนนี้พวกเราก็ไปหาพ่อแม่หรือว่าไปหาน้องสามก่อนดี”

หลังจากยศกรคิดใคร่ครวญแล้ว ก็ตอบว่า：“ตรงไปหาพ่อกับแม่เลยดีกว่า”

พี่ใหญ่ไม่มีบาดแผล ตอนนี้ฟื้นมาแล้ว อย่างช้าสุดพรุ่งนี้ก็คงได้ออกจากโรงพยาบาลกลับบ้าน พวกเขามีเวลาไม่มากแล้ว

คุณนายรองนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ส่งเสียงตอบรับออกมา

เธอถอดเครื่องเพชรที่ตนเองใส่อยู่ออกมา แม้แต่กิ๊บติดผมก็ยังแกะออก ปล่อยผมสยายออก แบบนี้ร้องไห้ จะได้ทำให้คนเห็นว่าเธอดูหมดสภาพ

พวกเขายิ่งร้องไห้อย่างเศร้าเสียใจ ก็ยิ่งดูไม่ได้ พ่อแม่สามีถึงจะใจอ่อน สงสารพวกเขา

ด้วยคำพูดของสามี ตอนนี้ทางเดียวที่ทำให้พี่ใหญ่ปล่อยพวกเขา ไม่ถือสาเรื่องที่ผ่านมา ก็คือให้พ่อแม่สามีออกหน้า

ขณะที่คนในบ้านกำลังเตรียมไปที่ห้องโถงหลักของบ้านนั้น คนรับใช้ที่ถูกคุณนายรองสั่งให้ไปสืบข่าวก็กลับมา

“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง นายน้อยพาคุณชลกลับมาแล้วค่ะ”

คนรับใช้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม เอ่ยว่า “คุณชล หายสาบสูญไปนานขนาดนั้น ไม่เห็นหน้าค่าตา ตายก็ไม่เห็นศพ คุณท่านกับคุณนายสามไม่รู้ว่าจะร้องไห้กี่รอบแล้ว ตอนนี้นายน้อยพาตัวคุณชลกลับมาแล้ว คุณท่านน่าจะสบายใจแล้ว มีคนไปแจ้งข่าวพวกคุณนายสามแล้วค่ะ”

ได้ยินดังนั้น ยศกรสองสามีภรรยาก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

คนรับใช้เห็นว่าสีหน้าของสองสามีภรรยาไม่สู้ดีนัก รอยยิ้มบนใบหน้าก็จางหายไป ไม่กล้าพูดอะไรอีก ค่อยๆถอยออกไปอย่างเงียบๆ

พักใหญ่ ธนภรณ์ก็ทำลายความเงียบลง เธอเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “อาสามอาจจะได้รับการดูแลอย่างดีจากคุณลุงก็ได้”

เธอรู้ว่าพ่อแม่ตัวเองชอบหลบอยู่เบื้องหลังอาสามและอาสะใภ้สามทำเรื่องที่ผิดต่อคุณลุง หลังจากที่อาสามกับพลอยไพลินมีอะไรกันแล้ว ก็ติดต่อไปมาหาสู่กับตระกูลเลิศธนโยธาอย่างเปิดเผย ภายในบ้านมีความเคลื่อไหวอะไรอาสามก็จะบอกพลอยไพลินจนหมด

จำได้ว่าอาสามจู่ๆก็หายสาบสูญไป ก่อนหน้าที่ตระกูลเลิศธนโยธาจะเกิดเรื่อง

นั่นก็คือคุณลุงต้องการแตกหักกับตระกูลเลิศธนโยธา อาสามมักจะชอบส่งข่าวให้ตระกูลเลิศธนโยธา แน่นอนว่าคุณลุงต้องควบคุมอาสามก่อน ทำให้อาสามไม่สามารถส่งข่าวให้ตระกูลเลิศธนโยธาได้อีกต่อไป

หลังจากนั้น อาสามก็ขาดการติดต่อไปเลย

ตอนที่คุณลุงสลบไม่ได้สติ อาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรานั้น ธนภรณ์ยังคิดว่าอาสามของเธอคงไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้พี่ชายจะพาอาสามกลับมาจนได้ มิน่าเล่าพ่อแม่ถึงได้วิตกกังวล ว่าคุณลุงจะมาคิดบัญชี

ธนภรณ์ถอนหายใจในใจ เธอยังอายุน้อย ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ไม่สามารถไปขัดขวางการกระทำของพ่อแม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เธอยังไม่เกิดนั้น พ่อแม่ก็ทำเรื่องที่ผิดต่อครอบครัวของคุณลุงแล้ว

ยศกรหันไปมองลูกสาว

เห็นลูกสาวยังทำท่าทางไม่สนใจเรื่องของคนอื่น เขาเตรียมออกปากว่า คิดไปคิดมาลูกสาวเพิ่งอายุสิบเจ็ด สุดท้ายจึงไม่ได้เอ่ยปากว่าอะไร ได้แค่พูดว่า “ภรณ์ อาทิตย์หน้าลูกก็กลับไปเรียนได้แล้ว เรื่องที่บ้าน พวกลูกไม่รู้เรื่อง ไม่ต้องสนใจ”

พี่ชายใหใย่จะคิดบัญชีอย่างไร ก็ไม่เดือนร้อนไปถึงลูกที่เป็นผู้บริสุทธิ์

ลูกสาวของเขาแม้จะเป็นคนจิตใจเยือกเย็น แต่กลับไม่เคยทำเรื่องที่ทำให้ใครเดือดร้อนจริงๆ

เชื่อว่าพี่ชายจะไม่มีทางทำอะไรลูกสาว

อย่างเลวร้ายที่สุด ก็แค่ลูกสาวถูกไล่ออกจากตระกูลสาระทา พวกเขาเองก็พอจะมีอสังหาริมทรัพย์ส่วนตัวอยู่บ้าง

พอนึกถึงอสังหาริมทรัพย์ส่วนตัว จู่ๆยศกรก็พูดขึ้นมาว่า “ที่รัก พวกเรายังไม่ต้องไป คุณจัดการเรื่องทรัพย์สินของพวกเราก่อน แบ่งให้พวกเขาสองคนพี่น้อง ดูสิว่าเอาอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นชื่อของพวกเราโอนเป็นชื่อของลูกทันมั้ย”