รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 747

“พวกคุณทานข้าวมาหรือยังคะ?”

ณัชชาถามอย่างใส่ใจ “ถ้ายังไม่ได้ทาน เดี๋ยวฉันจะไปเอาของกินมาให้ค่ะ”

“ยังไม่ได้ทานเลยค่ะ”

สองสามีภรรยาออกมาจากบ้าน ตอนอยู่บนเครื่องก็หลับ จึงยังไม่ได้กินอะไร

ณัชชากำลังจะเข้าไปเตรียมของกินในครัวให้ครอบครัวของเทวิกา

“แม่คะ หนูไปเองดีกว่าค่ะ”

เทวิการีบดึงแม่สามีเอาไว้ เธอจะเป็นคนไปเตรียมอาหารเช้าให้พ่อแม่ของตนเอง รวมถึงบรรดาบอดี้การ์ดด้วย

ยังมีแขกมากันอย่างต่อเนื่อง จึงให้ทุกคนกินด้วยกันไปเลย

ตระกูลบุญเยี่ยมเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาๆ แต่ช่วยไม่ได้ที่ลูกสาวของพวกเขาได้แต่งเข้าตระกูลที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งของเมืองแอคเซสซ์มีสถานะเป็นถึงคุณนายน้อย ส่วนธุรกิจของ ชเนนทร์เองก็ไม่เลว ไหนจะกิติยาที่เป็นประธานของเอ็มอาร์ กรุ๊ปอีก ผู้มีอิทธิพลในวงการธุรกิจพวกนั้น ถ้ามาได้ ต่างก็มาร่วมดื่มเหล้ามงคล ถ้าไม่ว่างมา ก็จะส่งคนนำของขวัญแสดงความยินดีมามอบให้

ดีที่สถานที่ของบ้านตระกูลบุญเยี่ยมใหญ่โตพอ ไม่งั้นแขกเหรื่อที่มากันมากมายขนาดนี้ คงไม่มีที่นั่ง

คนในหมู่บ้านที่มีสัมพันธไมตรีกับบ้านตระกูลบุญเยี่ยม คุณผู้หญิงของแต่ละครอบครัวต่างพากันมาช่วยเหลือ

เดิมที ชเนนทร์คิดจะจัดงานที่โรงแรม แต่กิติยามองออกว่าพวกผู้ใหญ่อยากกินเลี้ยงกันที่บ้าน จะได้สนุกสนานครื้นเครงกันมากกว่า

เธอจึงปฏิเสธแผนการของชเนนทร์ ตัดสินใจกินเลี้ยงกันที่บ้าน ทุกคนจะได้สนุกสนานกันเต็มที่ ทั้งยังชวนพวกชาวบ้านมาดื่มเหล้ามงคลได้ด้วย

คนในหมู่บ้าน แต่ไหนแต่ไรก็เป็นญาติๆเพื่อนๆกันทั้งนั้น งานแต่งเป็นงานมงคล ตามปกติมักจะเชิญคนในหมู่บ้านมากินข้าวกัน

งานเลี้ยงช่วงกลางวันเชิญเพื่อนฝูงญาติมิตร ส่วนงานเลี้ยงตอนเย็นค่อยเชิญพวกชาวบ้านมากินข้าวอีกที แบ่งเป็นสองกลุ่ม เช่นนี้จะได้ไม่แออัดจนเกินไป

“พ่อ แม่ มาถึงกันตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”

ประยสย์ที่เลือกชุดเพื่อนเจ้าบ่าวอยู่ในห้อง เพิ่งลงมา ก็เห็นพ่อแม่ที่กินข้าวกันจนอิ่มแล้ว จึงแปลกใจมาก

“ถึงแต่เช้าแล้ว เพิ่งกินข้าวเช้าเสร็จ ลูกยังไม่ได้กินสินะ ถือโอกาสตอนที่ยังไม่เก็บ ลูกรีบไปกินหน่อย อย่าทำให้ฤกษ์ออกจากบ้านของชเนนทร์ต้องล่าช้าล่ะ” ญาณินจูงลูกชาย แล้วดันลูกชายไปทางห้องอาหารเล็กๆ เร่งให้ลูกชายรีบกินอะไรรองท้องนิดๆหน่อยๆ

ประยสย์เพิ่งจะเติมก๋วยเตี๋ยวเนื้อใส่ท้องของตนเอง คนข้างนอกก็ตะโกนขึ้นมา: “ฤกษ์ที่จะออกไปรับตัวเจ้าสาวมาถึงแล้ว ทุกคนเตรียมพร้อมหรือยัง? เพื่อนเจ้าบ่าวล่ะ เพื่อนเจ้าบ่าวล่ะ หนึ่งสองสามสี่ห้าหก......ขาดเพื่อนเจ้าบ่าวไปคนหนึ่งนี่นา”

คนที่มีคุณธรรมและบารมีสูงส่งที่สุดในวงศ์ตระกูลของวาชัยยุง กรุ๊ป ก็คือสำราญลุงแท้ๆของ ชเนนทร์ เร่งให้ทุกคนออกไปรับตัวเจ้าสาว แต่นับจำนวนเพื่อนเจ้าบ่าวแล้ว พบว่ายังขาดไปหนึ่งคน

ประยสย์เดาได้แล้วว่าขาดตนเอง จึงรีบใช้ตะเกียบโกยก๋วยเตี๋ยวชามนั้นเข้าปากด้วยความเร็วที่เร็วสุดๆ จนเขาคิดว่าในชีวิตนี้เขาไม่เคยกินเร็วขนาดนี้มาก่อน ช่างเหมือนพายุที่พัดก้อนเมฆให้สลายหายไปจริงๆ

“คุณลุงครับ คุณลุง ยังมีผมอีกคน กลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าวยังมีผมด้วย รอผมก่อนครับ”

ประยสย์วิ่งไปด้วยตะโกนไปด้วย

ลุงพูดกับเขา: “เมื่อกี้นายไปอยู่ไหนมา รีบขึ้นรถเร็ว”

ประยสย์รีบขึ้นรถ

เมื่อแน่ใจว่าไม่มีปัญหาใดๆแล้ว สำราญจึงตะโกนขึ้นมา: “จุดประทัด”

เขตตัวเมืองของเมืองแอคเซสซ์ห้ามสูบบุหรี่ห้ามจุดประทัดหรือจุดพลุ แต่ในเขตชนบทยังสามารถจุดประทัดได้

เตรียมประทัดสำหรับจุดไว้เรียบร้อยแล้ว

ขบวนรับตัวเจ้าสาวแล่นออกไปจากบ้านตระกูลบุญเยี่ยมท่ามกลางเสียงประทัด มุ่งหน้าไปรับตัวเจ้าสาวที่คฤหัสน์นนท์สัจทัศน์ซึ่งอยู่ในตัวเมือง

เทวิกากำลังตั้งท้อง เธอจึงไม่ได้ไปกับขบวนรับตัวเจ้าสาวด้วย แต่อยู่เป็นเพื่อนพ่อแม่แทน เห็นขบวนรับตัวเจ้าสาวของพี่ชายไกลออกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมองไม่เห็น ไม่รู้เธอกำลังคิดอะไร หัวเราะๆอยู่ก็รู้สึกดวงตาชุ่มชื้นขึ้นมา

งานมงคลของพี่ชายทั้งที เธอไม่อยากร้องไห้ จึงรีบเช็ดๆหางตา

“ตอนนี้ถือว่าแม่สบายใจได้แล้วจริงๆ”

ถึงวันนี้พิชญ์สินีจะยิ้มจนเมื่อยปาก แต่ยังคงยิ้มอย่างเบิกบาน