รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 784

ไซม่อนมองไปทางภรรยาของเขาด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน และพูดว่า: "โอเค คุณว่าไงผมก็ว่างั้น"

คำพูดของลูกชายทำหญิงชราโกรธจนแทบบ้า

เธอในฐานะแม่ พูดกับลูกชายไปตั้งมากมาย แต่ลูกชายก็ดูไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อฟัง

ทันทีที่ญาณินพูด ลูกชายของเขาก็เชื่อฟัง

นี่สินะที่เรียกว่ามีเมียแล้วลืมแม่

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ ไหนๆประยสย์เองก็แต่งงานแล้ว รอให้ประยสย์ตกหลุมรักกัญณิศาก่อนเถอะ ญาณินจะได้ลิ้มรสของการที่ลูกชายไม่เห็นหัวเธอ

ฮะ?

ทันใดนั้นหญิงชรารู้สึกว่าความคิดของเธอมันขัดแย้งกัน

เธอบังคับให้ประยสย์แต่งงานกับกัญณิศา เพราะเธอไม่ต้องการให้ประยสย์มีความสุข แต่เธอหวังว่าประยสย์กับกัญณิศาจะมีชีวิตที่เลวร้าย แล้วประยสย์จะตกหลุมรักกัญณิศาได้อย่างไร?

หญิงชราสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และบอกตัวเองว่า อย่าโกรธ โกรธไปก็ไม่คุ้ม

“กัญณิศา ย่าเตรียมของขวัญแต่งงานไว้ให้หนูกับประยสย์แล้ว แต่มันยังอยู่ในห้อง ช่วยประคองฉันเข้าไปเอามันหน่อยได้ไหม?"

กัญณิศารีบพูดว่า: “คุณย่าคะ เมื่อวานนี้คุณย่าให้ของขวัญแต่งงานแล้วนะคะ”

“เมื่อวานมันก็แค่อั่งเปา ไม่นับหรอกนะ”

ญาณินพูดขึ้น: “กัญณิศา อย่าปฎิเสธของจากผู้ใหญ่ คุณย่าได้เตรียมของขวัญแต่งงานไว้ให้หนูแล้ว หนูก็แค่รับไว้ มันเป็นการแสดงถึงความรักที่คุณย่ามีต่อหนูกับสามี”

ใบหน้าของหญิงชราดูเย็นชา

เมื่อเธอได้ยินคำพูดแบบนั้นของญาณิน ทำให้เธอรู้สึกว่าคำพูดของญาณินหมายถึง ถ้ากัญณิศาจะอยู่ที่นี่ก็ให้รีบกอบโกยผลประโยชน์จากเธอให้มากที่สุด

“ใช่”

กัญณิศาดูเหมือนจะเชื่อฟังผู้หลักผู้ใหญ่มาก หลังจากแม่สามีของเธอพูดแบนั้น เธอก็ลุกขึ้นและเดินไปช่วยประคองหญิงชรากลับไปที่ห้อง

ในห้องของหญิงชรา หญิงชราจับมือกัญณิศาและพูดอย่างจริงจังว่า: “กัญณิศา หนูเป็นคนโปรดของย่า แต่ดูเหมือนว่าประยสย์กับพ่อแม่สามีจะกำหนดเป้าหมายเอาไว้ ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไรก็ตาม หนูอย่าเก็บเอามาใส่ใจเลยนะ”

“ถ้าหนูต้องเจอเรื่องยากลำบากใจก็ให้บอกย่า ตราบใดที่ย่ายังมีชีวิตอยู่ ย่าจะไม่ปล่อยให้หนูถูกรังแก”

“คุณย่าคะ ประยสย์กับพ่อและแม่ของเขาดีกับหนูมากค่ะ”

หญิงชราพูด: "พ่อสามีหนูอาจจะไม่อะไรกับหนูมากนัก แต่แม่สามีหนูเกลียดย่าและจะต้องตำหนิหนูอย่างแน่นอน หนูก็คิดเสียว่าเธอเป็นแค่คนบ้า ไม่ต้องไปสนใจเธอ แล้วถ้าประยสย์ใจร้ายกับหนูอีก หนูก็ไม่ต้องเก็บเอาไว้คนเดียวนะ ให้บอกย่า เดี๋ยวย่าจะช่วยหนูเอง”

หญิงชราต้องการใช้เธอเพื่อปลุกปั่นความขัดแย้ง

กัญณิศายิ้มเยาะในใจ แต่ใบหน้าของเธอยังคงดูอ่อนโยน เธอพูดเบา ๆ : “คุณย่าคะ คุณแม่เป็นคนมีเหตุผล เธอจะไม่ตำหนิหนู และเธอก็ไม่ได้บ้า คุณย่าอย่าพูดถึงคุณแม่แบบนั้นเลยค่ะ ถ้าประยสย์เขาได้ยินเข้า จะต้องทะเลาะกับย่าอีกแน่ๆ”

“ที่ประยสย์ใจร้ายกับหนูก็เพื่อผลประโยชน์ของตัวหนูเอง เขาสอนให้หนูรักษาท่าทีของคุณนายและยืนหยัดด้วยตัวเอง ถ้าหนูไม่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง ต่อให้ใครจะปกป้องหนูมันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี คุณย่าเองก็ปกป้องหนูไปจนแก่ไม่ได้เหมือนกัน ดังนั้นทุกๆอย่างหนูจำเป็นต้องพึ่งตัวเองให้ได้ค่ะ”

“คุณย่าเองก็เห็น ถ้าหนูไม่ลุกขึ้นสู้ แม้แต่เด็กน้อยอย่างลินน์เองก็ยังกล้าพูดจาให้ร้ายหนู จนทำให้เธอต้องถูกคุณพ่อลงโทษ ประยสย์เองก็พูดแล้ว ว่าถ้าในอนาคตใครกล้าดูหมิ่นหนู ให้หนูตบหน้ามันซะ”

หญิงชรา: "……"

จู่ๆเธอก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา

เธอรีบยื่นของขวัญสองกล่องที่เตรียมไว้ให้กับกัญณิศา น้ำเสียงของเธออ่อนลงเล็กน้อย เธอพูดว่า “ของหนูคือของที่ย่าให้ ส่วนของประยสย์คือของที่คุณปู่เป็นคนให้”

“ขอบคุณค่ะคุณย่า แล้วก็ขอบคุณคุณปู่ด้วยนะคะ”

กัญณิศาพูดขอบคุณเธอ พลางรับของขวัญสองชิ้นแล้วพูดต่อว่า: “คุณย่าคะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ จะรีบเอาของขวัญไปให้ประยสย์ค่ะ”

“ไปเถอะ”

หญิงชราไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดคุยกับกัญณิศาอีกต่อไป

เธอรู้สึกได้ว่ากัญณิศาปกป้องญาณินมาก