รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 785

“พี่สาวฉันเอง”

ประยสย์พูดในใจ: โชคดีที่เขาไม่ได้ด่า

คุณพี่สาว เขาจะว่าเธอไม่ได้เด็กขาด

พี่สาวน้องสาวสองคนพูดคุยสารทุกข์สุกดิบกัน กิติยากังวลว่าน้องสาวของเธอจะถูกรังแก เมื่อรู้ว่าน้องสาวของเธอสบายดี เธอก็โล่งใจและวางสายไป

“ที่รัก มาต่อกันเถอะ”

เมื่อประยสย์เห็นภรรยาของเขาวางสาย และต้องการจะดึงเธอกลับมาอีกครั้ง กัญณิศาก็ผลักเขาออก

“เอาน่ะ พอได้แล้ว เมื่อกี้พ่อคุณบอกปู่กับย่าว่าหลังจากที่กลับเข้าเมือง จะให้แยกกันอยู่ ครอบครัวของน้องสองและสามต้องย้ายออกจากคฤหาสน์ และถ้าปู่กับย่าต้องการอยู่กับพวกเขา ก็ให้ย้ายตามไป และเราจะโอนค่าใช้จ่ายให้ทุกๆเดือน”

“พ่อยังบอกอีกว่าจะเกษียณแล้วให้คุณมารับตำแหน่งต่อ เพราะพ่ออยากพาแม่ไปเที่ยวรอบโลก”

ประยสย์ลุกขึ้นนั่งทันทีและถามว่า "พ่อผมพูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ?”

“ไม่แปลกใจเลยที่ช่วงนี้เวลาพ่อมองผม มักจะเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ผมคิดว่าเป็นเพราะงานแต่งงานของเราใกล้เข้ามาแล้ว พ่อของผมก็เลยมีความสุขและทำดีกับผม ที่แท้เขาก็มีแผนอยู่แล้วนี่เอง”

“ณิศา หลังจากที่เรากลับไปถึง เราจะจองตั๋วทันที แล้วเราก็จะหนีไปฮันนีมูนกันก่อนที่พ่อกับแม่ผมจะไป”

พ่อเขาช่างเป็นคนขี้โกงจริงๆ

เขาเพิ่งจะแต่งงาน และพ่อของเขาจะให้เขาแบกรับภาระทั้งหมด

พ่อเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง? แค่วัยห้าสิบต้นๆเอง แล้วคนปัจจุบันอายุโคตรจะยืน ใครเขาเกษียณตอนอายุห้าสิบกัน?

“แม่เกลี้ยกล่อมพ่อแล้ว รอจนกว่าเราไปฮันนีมูนกันเสร็จค่อยคุย และครอบครัวของน้องสองและสามจะย้ายหลังจากผ่านต้นเดือนหน้าแล้ว แต่แค่ต้องบอกพวกเขาเอาไว้ก่อน เพื่อที่พวกเขาจะได้มีเวลาเตรียมตัว”

“ทำไมแม่ไม่ช่วยพวกเราด้วยการเพิ่มระยะให้เวลาอีกสักสองสามเดือน”

ในฐานะนายน้อยของตระกูลสาระทา ประยสย์รู้ดีว่าการเป็นผู้นำครอบครัวเพียงคนเดียวนั้นเหนื่อยเพียงใด

เขาเพิ่งแต่งงาน และเป็นเวลาอันหอมหวาน เขาไม่อยากทำงานทั้งวันทั้งคืนแล้วได้กลับบ้านตอนดึกๆดื่นๆ

ถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็จะไม่มีเวลาอยู่กับภรรยา

กัญณิศาไม่รู้จะพูดอย่างไร

เธอเพิ่งจะแต่งงานเข้ามา ในเวลานั้นเธอจึงไม่สะดวกใจที่จะคุย

“ไว้ผมจะคุยกับพ่อทีหลัง ไม่ว่ายังไงผมก็จะให้เขานั่งในตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวต่อไปอีกสักสองสามปี”

พ่อเขายังอยากมีหลานอยู่ไหม

การทรมานเขาเช่นนี้จะทำให้เขาหมดเรี่ยวแรง และไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะทำลูก และอีกสิบปีพ่อก็คงไม่มีวันได้อุ้มหลานแน่ๆ

“ไม่สิ ผมจะไปคุยกับพ่อตอนนี้เลย ในตอนที่พ่อยังไม่ออกไปไหน ผมจะต้องไปคุยกับพ่อให้เรียบร้อยก่อน เพื่อไม่ให้เขาหนีไปไหนได้”

ประยสย์รีบวิ่งออกไปทันที

กัญณิศาต้องการที่จะหยุดเขาแต่มันก็สายเกินไปแล้ว

......

ยังมีเวลาอีกสองสามวันก่อนจะถึงตรุษจีน และด้วยหิมะที่ตกหนัก ชุติภากับลูกศิษย์ของเขาไม่ได้ออกไปไหน

ในเวลานี้ แม้ว่าใครจะเอาทองมากองให้เธอเท่าภูเขา ชุติมาก็ยังคงยืนยันที่จะไม่ไปรักษาอาการป่วย

ขณะนี้ อาจารย์และลูกศิษย์อยู่ในห้อง คนหนึ่งกำลังบดหมึก อีกคนกำลังโปรยกระดาษสีแดง เตรียมเขียนโคลงและเขียนคำอวยพร แล้วแปะในวันส่งท้ายปีเก่า

“สาวน้อย คุณเป็นเพื่อนกับวิกาและกัญณิศาไม่ใช่หรือ ทำไมคุณถึงไม่ไปงานแต่งงานของพวกเขาด้วยตัวเองล่ะ?”

หลังจากคุณหมออัจฉริยะเขียนบทกลอนเสร็จแล้ว ก็เดินถอยหลังไปสองก้าว เพื่อชื่นชมลายมือของเขา

“เมื่อวานผมมีตรวจร่างกาย คนไข้นัดเอาไว้ล่วงหน้า ไม่สะดวกเลื่อน ก็เลยต้องฝากคนอื่นๆส่งของขวัญแต่งงานไปให้ แม้คนจะไม่ได้ไป แต่ของไปถึงมือ มันก็เหมือนกัน”

ตอนนี้ชุติภาสวมเสื้อผ้าหนามาก ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าอาจารย์จะรู้ว่าเธอท้อง