รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 82

“ลูกรัก……”

คุณนายบ่นว่า “ลูกของฉันหายไปแล้ว พวกเขาขโมยลูกของฉันไป”

น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเธอ

ประยสย์ประคองแม่ตัวเองไปนั่งที่หัวเตียงอย่างปวดใจ แล้วก็คุกเข่าลงต่อหน้าแม่เขา พร้อมกับดึงมือเธอมาจับไว้และพูดว่า “แม่ครับ น้องสาวต้องยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน สบายใจได้เลยครับ แม้จะต้องเดินทางไปถึงสุดขอบโลก ผมก็ต้องตามหาน้องกลับมาให้ได้”

“แม่ ช่วยมีสติมากกว่านี้หน่อยได้ไหมครับ? ถ้าเกิดว่าแม่มีสติกว่านี้หน่อย และสามารถดูแลตัวเองได้ ผมจะได้ไปตามหาน้องด้วยตัวเอง”

ประยสย์เอาแต่ส่งคนไปตามหาน้องสาวของตัวเองมาโดยตลอด เพราะว่าเขาไม่กล้าไปด้วยตัวเอง เพราะกลัวแม่จะถูกทำร้าย

คุณนายมองมาที่เขาอย่างว่างเปล่า

“แม่ครับ ผมคือประยสย์ ลูกชายของแม่เอง ผมไม่ใช่พ่อ ลองมองผมดีๆ สิครับ”

การตอบสนองของแม่ ทำให้ประยสย์นึกว่าแม่ของเขาเริ่มมีสติขึ้นมาบ้างแล้ว

“ประยสย์……ลูกชายของฉัน ใช่ ลูกชายฉันชื่อประยสย์ ลูกสาวของฉันชื่อเนตรดาว สามี พวกเรามีฝาแฝดลูกชายลูกสาว ลูกชายหน้าเหมือนคุณ ส่วนลูกสาวก็สืบทอดรูปลักษณ์ของแม่คุณมาเลย แม่คุณก็เลยรักใคร่ดาวอย่างมาก”

ประยสย์อึ้งไป

เขาคิดมาโดยตลอดว่าน้องสาวกับเขาจะหน้าตาเหมือนกัน เพราะฉะนั้นตอนที่คนของเขาไปตามหาน้องสาวนั้น ก็ได้มองหาผู้หญิงที่รูปร่างหน้าตาเหมือนกับเขา

บางครั้งก็ได้เจอผู้หญิงสองสามคนที่หน้าตาคล้ายคลึงกับเขาเหมือนกัน

แต่ว่า พอตรวจDNAแล้ว ไม่ว่าคนคนนั้นจะหน้าตาเหมือนเขาแค่ไหน ก็ไม่ใช่น้องสาวของเขา และก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ตอนเด็กๆ เพื่อที่จะปกป้องพวกเขาแล้ว นอกจากรูปถ่ายที่ถ่ายตอนอายุหนึ่งเดือนกับตอนครบร้อยวันแล้ว ก็ไม่มีรูปถ่ายของน้องสาวหลงเหลืออยู่เลย

รูปถ่ายที่ถ่ายตอนอายุหนึ่งเดือนกับตอนครบร้อยวันมันไม่สามารถบอกอะไรได้เลย

ที่แท้ น้องสาวเขาก็หน้าเหมือนคุณย่านี่เอง

ประยสย์เคยเห็นรูปถ่ายตอนสมัยสาวๆ ของคุณย่ามาก่อน

เธอเป็นคนที่สวยมาก

ไม่งั้นคุณปู่ของเขาก็คงไม่แต่งงานและลงรักมานานหลายสิบปีหรอก

ประยสย์รู้สึกอึดอัดใจ

สิ่งที่คุณย่าของเขาปฏิบัติกับแม่ แล้วก็การที่เธอเริ่มเอนเอียงไปหาอาสาม แต่ว่าน้องสาวเพียงคนเดียวของเขากลับหน้าเหมือนคุณย่าเนี่ยนะ！

“แม่ ดาวมีลักษณะเฉพาะอะไรไหมครับ?”

คุณนายยิ้มและเคาะหน้าผากประยสย์หนึ่งที “คุณเนี่ยนะ แม้แต่ลักษณะเฉพาะของลูกสาวตัวเองยังลืมเนี่ยนะ ดาวของพวกเรามีไฝขนาดเท่าเม็ดถั่วอยู่หลังหูด้านซ้ายไง”

“ดาว……ดาวหายไปแล้ว สามี ดาวหายไปแล้ว”

คุณนายจับมือประยสย์ขึ้นมาอีกครั้งและเริ่มร้องไห้

“แม่ครับ”

ประยสย์ยืนขึ้นอย่างอดไม่ได้ และกอดแม่ของตัวเองเอาไว้

เขาสงสารแม่มากเลย！

เพื่อแม่แล้ว เขาต้องตามหาดาวให้เจอให้ได้

ดาวต้องยังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน

ประยสย์ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะกล่อมแม่ตัวเองได้

ส่วนอีกทางด้านหลัง เทวิกาที่สะดุ้งตื่นมาเพราะความฝันกลับนอนไม่หลับอีกเลย

คนที่นอนอยู่ในห้องโถงกำลังหลับสบาย พอได้ยินเสียงก็รีบมาเคาะห้องเทวิกาอย่างรวดเร็ว

“วิกา เป็นอะไรไป? ผมเห็นว่าห้องของคุณไฟสว่างอยู่ หรือว่าฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?”

ยศพัฒน์ถามอย่างกังวลผ่านประตู

เทวิกาเปิดประตูออกและพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของยศพัฒน์

ยศพัฒน์กอดเธอเอาไว้ทันที เขาไม่รีบร้อนถามหาสาเหตุ ได้แต่กอดเธอไว้เงียบๆ แบบนั้น

พัฒน์รู้ดีว่า แม่ยายไม่ชอบที่ตัวตนของเขาสูงส่งเกินไป

คนอื่นต่างไม่ชอบคนจน แต่ว่าแม่ยายของเขาไม่เหมือนกัน เธอกลับไม่ชอบที่เขารวยมากเกินไป！

เทวิกาไม่ได้บอกอะไรเขา พัฒน์ก็ไม่ได้ถามเหมือนกัน

เขาเชื่อว่า วันหนึ่งภรรยาของเขาต้องมีใจให้เขาอย่างแน่นอน

เพราะว่ามียศพัฒน์อยู่ด้วย เทวิกาก็รู้สึกสบายใจขึ้นเป็นอย่างมาก และเธอก็หลับไปอีกครั้ง โดยไม่ฝันอีกแล้ว

วันต่อมา ตอนที่เธอตื่นขึ้นมานั้น ยศพัฒน์ก็ออกไปทำงานแล้ว

ทิ้งอาหารเช้าที่เขาทำเองไว้ให้เธอ

คุณชายใหญ่ของตระกูลอริยชัยกุลที่ยิ่งใหญ่ กลับเข้าครัวมาทำอาหาร

และอาหารที่เขาทำนั้นก็รสชาติค่อนข้างดี อร่อยกว่าที่เธอทำซะอีก

เทวิการู้สึกว่ายศพัฒน์เปรียบเหมือนหนังสือเล่มหนา เนื้อหามากมาย แต่ถ้าเกิดว่าพลิกอ่านไปแต่ละหน้าอย่างอดทน เนื้อหาจะไม่เหมือนกัน และทำให้เธอรู้สึกเซอร์ไพรส์ได้ต่างกัน

ในห้องทำงานของประธานบริษัทบี.เอ.เอ็ม. กรุ๊ป หลังจากอินทัชได้ยินคำสั่งของยศพัฒน์ ก็ถึงกับต้องเอามือแคะหู เพราะคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป

“เจ้านายครับ เทวิกาเป็นนายหญิงของพวกเรา เป็นภรรยาสายฟ้าฟาดของคุณไม่ใช่เหรอครับ? แล้วคุณจะให้ผมไปสืบเรื่องของเธอเนี่ยนะ? สงสัยว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของบ้านตระกูลวาชัยยุงงั้นเหรอ? คุณกับชเนนทร์เป็นเพื่อนสมัยเรียนกันไม่ใช่เหรอ ไปถามเขาก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอครับ”

อินทัชรู้สึกว่าการแอบไปสืบเรื่องของนายหญิงตัวเอง ถ้าเกิดว่าคนอื่นรู้เข้า มันจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของสามีภรรยาคู่นี้

หลังจากที่เจ้านายของเขาแต่งงานสายฟ้าแลบ อินทัชก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทุกวันเขาจะดูมีความสุขมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามยั้งไว้ แต่ว่าลมหายใจที่เยือกเย็นก็อ่อนลงไปเยอะด้วยความอารมณ์ดี

ไม่ใช่แค่เขา แต่คนอื่นก็ต่างบอกว่าตอนนี้เจ้านายอ่อนโยนขึ้นเยอะมาก

มันเป็นความดีความชอบของนายหญิงของพวกเขา

พัฒน์พูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำว่า “บ้านตระกูลวาชัยยุงไม่ได้บอกวิกา และฉันก็จะไม่ไปทำเรื่องแบบนี้ด้วย ฉันก็เลยให้นายไปลองสืบดู ประเด็นสำคัญคืออยากรู้ว่าวิกาถูกพ่อแม่ทิ้งหรือว่าถูกลักพาตัวมากันแน่”