รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 88

“วิกา”

พัฒน์ตามเทวิกาไป แล้วก็จับมือของเธอไว้ พร้อมกับดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขน

“ปล่อยฉันเลยนะ”

เทวิกาขัดขืน อยาจะสะบัดเขาออก แต่ว่าเขากลับกอดแน่นมาก สะบัดยังไงก็ไม่หลุด

“พวกเราอยู่ข้างนอกนะ นายปล่อยเดี๋ยวนี้เลย”

“วิกา ฉันกับเปรมาไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ฉันไม่เคยรักเธอมาก่อนด้วยซ้ำ และก็ไม่เคยสัญญาอะไรกับเธอด้วย มันเป็นสิ่งที่คนอื่นคิดไปเอง แล้วก็จับคู่พวกเราเอง”

ยศพัฒน์ไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เขามานั่งอธิบายเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับเปรมา

เขาไม่ได้รักเปรมาจริงๆ

เมื่อสิบปีก่อน เปรมาปีนขึ้นเตียงของเขา ขนาดตอนนั้นเขายังเป็นวัยรุ่นเลือดร้อนอยู่ด้วยซ้ำ ยังไม่แตะต้องเธอเลย

เปรมาปีนขึ้นเตียงเขาไม่สำเร็จ ก็รู้สึกขายหน้า เลยไปประเทศอื่นด้วยความอับอาย

เพราะว่าเห็นแก่ที่เธอโตมาพร้อมกับเขา เขาก็เลยไม่ได้ไปเล่าเรื่องที่เปรมาเคยปีนขึ้นเตียงเขาไปบอกคนอื่น

“วิกา เลิกโมโหได้แล้ว ต่อไปถ้าเกิดว่าเปรมาโทรมาอีกฉันจะไม่รับสายแล้ว”

“บล็อกเบอร์เธอไปซะ”

“โอเค ฉันบล็อกเลย”

“เธอด่าฉันว่ายัยชั้นต่ำ”

“เธอต่างหากที่ยัยชั้นต่ำ”

“เมื่อกี้ฉันก็เลยด่ากลับไป ด่ากลับไปแบบไม่ต้องให้พี่มาช่วยด้วย”

พัฒน์มองหน้าเธออย่างไม่ค่อยเข้าใจ

ในเรื่องของความสัมพันธ์ ถ้าเกิดว่าใครใจเต้นแรงกว่าใคร แสดงว่าคนนั้นชนะ

พัฒน์คือคนที่แพ้อย่างไม่ไยดี

เพราะว่าเขาแคร์เทวิกามากเกินไป กลัวว่าเธอจะโกรธ เพราะถ้าเกิดว่าเธอโกรธขึ้นมา เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำตัวยังไงต่อ

ประธานพัฒน์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ขนาดภูเขาถล่มตรงหน้าสีหน้ายังเรียบเฉย ก็มีจุดอ่อนเหมือนกัน และเทวิกาก็คือจุดอ่อนของเขา เป็นต่อมโมโหของเขา

ถ้าเกิดว่าใครไปแตะเข้า จะซวย

พอเฆ้นท่าทางประหม่าของเขา ทันใดนั้นเทวิกาก็ยิ้มออกมา

พอเธอยิ้ม สีหน้าของพัฒน์ก็ดูเบาลง เขาดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขนแน่น

หลังจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกว่า “วิกา เมื่อกี้อยู่ดีๆ เธอจะไปก็ไปเลย ฉันตกใจแทบแย่”

“ไปกันเถอะ พวกเราลงจากเขาได้แล้ว ฉันหิวแล้ว”

เทวิกาผลักเขาเบาๆ และเขาก็ปล่อยมือ พร้อมกับรีบกุมมือเธอเอาไว้ทันที

“เดี๋ยวฉันพาเธอไปกินข้าว”

พายุลูกเล็กพัดผ่านลมภูเขาและหายไป

……

“ทำลาย ฉันบอกให้ทำลาย ทำลายให้หมด ！”

เปรมาที่สวมใส่ชุดสีดำพร้อมกันแว่นกันแดด พาคนบุกเข้ามาในOne Day In Coffee พอเธอออกคำสั่ง คนพวกนั้นก็เริ่มทุบทำลายร้านทันที

จนทำให้ลูกค้าในร้านตกใจและรีบวิ่งหนีออกไปนอกร้าน

“พวกนายทำอะไรกัน？”

กนกอรออกมาจากห้องชงกาแฟ ในมือถือถาดใบหนึ่ง ในนั้นมีกาแฟที่ลูกค้าสั่งอยู่สองแก้ว

พอเห็นว่ามีคนกำลังทุบทำลายร้าน เธอก็รีบพุ่งเข้าไปและตะคอกออกมาทันที

พอเปรมาเห็นกนกอร ไฟก็ลุกไหม้ด้วยความโกรธ

ตอนที่เธอเห็นกนกอรที่บ้านของนฤเบศวร์ ยังรู้สึกอยู่เลยว่ากนกอรหน้าคุ้นๆ แต่ว่าตอนนั้นคิดไม่ออก

แต่ว่าตอนนี้ได้มาเห็นกนกอรที่ร้านของเทวิกา เปรมาก็นึกออกในทันที

นี่คือคู่หูของเทวิกา

ยัยชั้นต่ำ！

เทวิกาแย่งยศพัฒน์ไป และกนกอรก็แย่งนฤเบศวร์ไปอีก ทั้งสองคนนี้เป็นหญิงชั่ว หน้าไม่อาย！

“ที่แท้ก็แกนั่นเอง！”

เปรมาตบหน้ากนกอรอย่างแรง

กนกอรหลบไม่ทัน จนแก้มซ้ายถูกตบอย่างแรง และรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ใบหน้า

ตอนแรก กนกอรยังไม่รู้จักเปรมา และตอนนี้มาถูกเธอตบ แล้วก็ได้ยินเสียงของเธออีก ถึงได้รู้ว่าเป็นเธอนั่นเอง