รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 44

รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของสามีหนุ่ม เมื่อภรรยาสาวของเขา ก้มหน้าก้มตากินอาหารทุกอย่าง ที่เขาทำด้วยความเอร็ดอร่อยๆ เธอหิวหรือว่าเขามีฝีมือด้านการทำอาหารกันแน่นะ กว่าเธอจะรู้ตัว อาหารในชามบนโต๊ะก็เกลี้ยงหมดแล้ว เมื่อนาราเงยหน้าขึ้นมา พบว่าสามีของเธอนั้นได้นั่งกอดอก พร้อมทั้งส่งยิ้มมาให้เธอ

นาราส่งยิ้มแหยๆ ให้กับเขาไป ก่อนจะหยิบแก้วน้ำมาดื่มอย่างเขินๆ "กลัวเสียน้ำใจ กินซะเกลี้ยงเลยนะแม่" เขาพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มกว้างมาที่นาราอีกครั้ง จากนั้นพ่อเลี้ยงตะวันก็ลุกเดินอ้อมมาที่เธอ ก่อนที่เขาจะนั่งลงคุกเข่าลงกับพื้น พร้อมทั้งจับมือของเธอมากุมเอาไว้ ใบหน้าอันหล่อเหลาเงยขึ้นสบตาคู่สวยของภรรยา

“ขอโอกาสสักครั้งจะได้ไหมนารา ครั้งเดียวก็พอ เพราะว่ามันจะไม่มีครั้งต่อไป ฉันขอสัญญาว่าฉันจะดูแลหัวใจของฉันให้ดี และดีกว่าเดิม ฉันไม่เคยมีอะไรเกินเลยกับผู้หญิงคนไหน เพราะหัวใจของฉัน มันมีแค่เธอเพียงคนเดียวนะ นารา!"

ฉันยังคงเบือนหน้าหนี คิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา มันอาจจะสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่ถ้าให้เลือกระหว่างอยู่กับเขาและตัวคนเดียว อันไหนสุขมากกว่ากัน ฉันก็ขอตอบอย่างไม่ลังเลเลยว่า อยู่กับเขาฉันมีความสุขมากกว่า แต่เวลานี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะอยู่กับเขา เพราะหัวใจมันยังคงมีแผลหลงเหลืออยู่ยังไม่หายดี

"ปล่อยได้แล้ว ฉันจะกลับบ้านไหนบอกกินข้าวเสร็จจะไปส่งไง" ฉันพูดพร้อมกับดึงมือออก แต่เขากลับกุมมือฉันเอาไว้แน่นกว่าเดิม

"ไม่รักกันแล้วเหรอ จะทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้เหรอ ไม่สงสารลูกเลยใช่ไหมนารา.."

"ไม่รัก!" ฉันพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นอีกครั้ง เพราะที่ฉันพูดออกไปนั้นมันตรงข้ามกับหัวใจ ที่เวลานี้มันต้องการเขามากแค่ไหนฉันรู้ดี

"หันหน้ามามองตาฉัน" เขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาแตะลงที่ปลายคางมนของเธอ แล้วค่อยๆ จับหันหน้าเธอเข้าหา ทั้งสองสบตากันครั้งแรกในรอบหลายเดือน ภายใต้แววตาคู่นั้น มันซ่อนเรื่องราวอะไรไว้มากมาย ที่ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ ทั้งสองนั้นรู้สึกและสัมผัสถึงความลึกซึ้งที่มีต่อกัน

"นารา เธอกำลังโกหกฉันอยู่"

“โกหกเรื่องอะไร”

"ก็เรื่องที่เธอบอกไม่รักฉันแล้วไง"

"คุณจะไปรู้ดีกว่าหัวใจ ของฉันได้ยังไง.."

"สายตาไม่โกหก เพราะสายตาของเธอ เวลาที่มองมายังฉัน มันยังคงเป็นประกายไม่เปลี่ยนแปลง"

"ทีเรื่องแบบนี้เก่งจังเลยนะ.." ฉันพูดเสียงประชดประชันขึ้นมา บางเรื่องกลับไม่ฉลาดแบบนี้ หรือแค่อยากทำดีกับผู้หญิงทุกคน

"เรื่องอื่นก็เก่ง ไม่อย่างนั้นท้องของเธอคงไม่ป่องแบบนี้หรอก" นี่แหละเขาเลยมักพูกจาวกมาเรื่องนี้เสมอ แต่คำพูดของเขามันก็ทำให้ฉันเขินอายจนได้ ตอนนี้ฉันพอเดาออกใบหน้าที่ขาวนวลของฉัน มันคงจะแดงเป็นลูกตำลึงสุกอยู่แน่ๆ เพราะฉันไม่ได้แต่งแต้มสีใดๆ ลงไป ใบหน้าของฉันมันยังคงไร้เมคอัพมานานหลายเดือน ความจริงฉันก็ไม่ค่อยแต่งอยู่แล้ว มันจึงดูจืดชืดสำหรับใครหลายคน มีเพียงแค่ผู้ชายตรงหน้า ที่ขึ้นชื่อว่าสามี ที่เขามองเห็นค่าและคิดว่าฉันสวยอยู่เสมอ

"ไม่ต้องอายแล้วมั้ง ลูกก็จะคลอดไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ยังจะอายอยู่อีกเหรอ... หืม"