รักต่างวัยของเจ้านายจอมเก๊ก นิยาย บท 45

เมื่อปรับความเข้าใจกันได้ พ่อเลี้ยงตะวันก็ได้พานาราบินกลับเมืองไทยทันที เพราะกลัวว่าท้องของเธอนั้นใหญ่ขึ้นมาก การเดินทางจะลำบาก หากช้ากว่านี้อาจจะได้คลอดอยู่ที่ฝรั่งเศส ซึ่งพ่อเลี้ยงตะวันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น เขาอยากให้ลูกอยู่กับธรรมชาติมากกว่า

หญิงสาวท้องแก่เดิมต้วมเตี้ยมออกมาชมไร่ในตอนเช้า ทุกย่างก้าวเธอเฝ้าระวังเวลาย่ำเดินช้าๆ สามีของเธอมองมา พ่อเลี้ยงตะวันไม่ก็ช้ารีบวิ่งเข้ามาหาเธอทันที

"คุณแม่ครับ บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้รอพ่อก่อน จะเดินมาที่ไร่ต้องมีคนคอยพยุงข้างๆ " พ่อเลี้ยงตะวันเอ็ดภรรยาออกมาเพราะความห่วงใย

"ไม่เป็นไรหรอกน่า... นาราท้องนะลุงไม่ป่วย จะต้องให้มีคนคอยพยุงตลอดเวลาแบบนั้น ยังเดินไหว ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ"

"ยังไงพ่อก็เป็นห่วงแม่กับลูกอยู่ดีแหละครับ" สรรพนามของเขาเปลี่ยนไป ตั้งแต่ที่ฝรั่งเศสแล้ว พ่อเลี้ยงตะวันมักเรียกตัวเองว่าพ่อและเรียกแทนนาราว่าแม่เสมอ แต่มันก็น่ารักดีนารารู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง ที่มีพ่อเลี้ยงตะวันคอยอยู่เคียงข้าง ไม่ห่างกายไปไกล

เขาคอยดูแลเทคแคร์เธอดีทุกอย่าง จนนาราคิดว่าตัวเองนั้นได้กลายเป็นเจ้าหญิง เหมือนกับซินเดอเรลล่าที่ได้พบกับเจ้าชาย เพียงแค่เธอไม่มีรถฟักทองไม่มีรองเท้าแก้วข้างเดียว เพื่อให้เจ้าชายตามหา แต่ที่พ่อเลี้ยงตะวันออกตามหาเธอ เพราะว่าหัวใจเขาได้อยู่กับนาราต่างหากล่ะ และพ่อเลี้ยงตะวัน ก็เป็นเจ้าชายที่เขานั้นสามารถเสกเนรมิตความสุข ให้เธอไปจนตราบนิรันดร นาราเชื่ออย่างนั้น เพราะเขาเป็นมากกว่าเจ้าชายเสียอีก

“มานั่งตรงนี้ครับคุณแม่ ท้องใหญ่มากแล้วเดินเหินก็ลำบาก ถ้าพ่อท้องแทนแม่ได้ พ่อยอมท้องแทนแม่เลยนะเนี่ย”

"ลุงจะพูดอะไรก็ให้มันน้อยๆ หน่อย จะทำให้นารารักนาราหลงไปถึงไหนกัน แค่นี้นาราก็รักลุงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พ่อเลี้ยงตะวันถึงกับยิ้มกว้าง เมื่อภรรยาพูดประโยคนั้นออกมาได้อย่างน่ารัก ในความสดใสของนารา บวกกับท้องโตใบหน้าที่กลมมน ผลจากการบำรุงครรภ์ ทำให้เธอดูน่ารักและมีเสน่ห์ชวนมอง จนพ่อเลี้ยงตะวันนั้นหลงใหลได้ปลื้ม ในตัวภรรยาสาวที่อายุยังน้อยของเขาหลายปี

"อยากกินองุ่นจัง"

"ได้ครับเดี๋ยวพ่อจะไปเก็บมาให้ เอาสดๆ จากต้นเลย ลูกใหญ่ๆ หวานฉ่ำ พ่อปลูกไว้ให้แม่กับลูกโดยเฉพาะเลย ต้นนั้นไม่คิดจะขาย เพราะพ่อได้ใส่ใจลงไปด้วย"

"นับวันลุงยิ่งพูดหวานจนเลี่ยนแล้วนะ"

"แล้วชอบไหมล่ะ"

"ลดลงบ้างเหอะ เอาแต่พอดีตัวเองอายุเท่าไหร่แล้ว"

"นี่แม่หาว่าพ่อแก่เหรอ หืม" พ่อเลี้ยงตะวันพูดพร้อมกับก้มหน้าลงไป ริมฝีปากของเขาแนบพี่ท้องนูนของเธอ แล้วพรมจูบไปมาจนทั่วท้องกลมโต อย่างรักและเอ็นดูในความเป็นนารา

"ฮ่า! ฮ่า! ฮา! พอได้แล้วลุงชอบแกล้งนารากับลูกอยู่เรื่อยเลย"

"ก็คนมันรัก จะให้ทำยังไงได้ล่ะ รออยู่นี่นะเดี๋ยวไปเก็บองุ่นมาให้" พูดจบพ่อเลี้ยงตะวันก็เดินตรงไปยังซุ้มองุ่น ที่เขาปลูกไว้สำหรับภรรยาและลูก มันพิเศษตรงที่เขาไม่ให้ใครมายุ่งกับซุ้มองุ่นนี้ เขาจะเป็นคนคอยดูแลทั้งเช้าและเย็นจนมันออกลูกดก พร้อมที่จะเก็บกินนั่นคือสิ่งที่ชายหนุ่มนั้นอยากทำให้ภรรยา

ตั้งแต่กลับมาจากฝรั่งเศส พ่อเลี้ยงตะวันก็ไม่ให้นาราคลาดสายตาเขาเลยสักครั้ง งานบริษัทและโรงงานที่กรุงเทพฯ ได้ถูกโอนให้กับอาทิตย์เป็นคนดูแลเพียงคนเดียว ส่วนพ่อเลี้ยงตะวันนั้นจะขอดูแลไร่องุ่นเพราะนาราแพ้แอลกอฮอล์ หากเธออยู่กับธรรมชาติ อยู่กับไร่นี้ ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาต้องกังวล ถึงความปลอดภัยในชีวิตของเธอ นาราก็ไม่ต้องเสี่ยงกับน้ำเมาพวกนั้นด้วย

"ได้แล้วครับคุณแม่" พ่อเลี้ยงตะวันพูดพร้อมกับองุ่นที่ล้างใส่จานมาให้กับนารา ซึ่งได้นั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้ว