สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 105

เฟิงจิ่งเหยามองไปที่ห้องน้ำด้วยสีหน้ากังวล และคาดเดาไปต่างๆนานา

กู้ฉางซินไม่น่าจะทิ้งเขากลับไปก่อนหรอก

เมื่อคิดแบบนี้แล้ว เขากลับรู้สึกว่าอาจจะเป็นไปได้

เพราะถึงยังไงกู้ฉางซินก็สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้แน่

ดังนั้นเข้าจึงหันกลับไปที่ห้องอาหารด้วนหน้าเขร่งขรึม

"เกิดอะไรขึ้นหรอ เพิ่งออกไปแค่ครู่เดียวก็หน้าตึงกลับมาเลย ใครกวนโมโหคุณมาล่ะ"

มู่เฉาเกอทักขึ้น เมื่อเห็นเขาเดินกลับมา รับรู้ถึงบรรยากาศน่าอึดอัดรอบๆตัวเขา

"ไม่มีอะไรหรอก"

เฟิงจิ่งเหยาไม่อยากพูดถึง ตอบไปด้วยเสียงเข้ม

มู่เฉาเกอเห็นท่าทางแล้วก็ไม่อยากเซ้าซี้ จึงเปลี่ยนเรื่อง

แต่ถึงอย่างนั้นเฟิงจิ่งเหยาก็ยังคงใจลอย คอยมองไปที่นั่งที่กู้ฉางฉิงเคยนั่งเสมอ

ทำเอาเขาคิ้วกระตุก ทำตัวไม่ถูก

แค่มองไปตำแหน่งนั้น เห็นสัมภาระของกู้ฉางซินยังอยู่ที่เดิม

ถ้าหากเธอกลับออกไปแล้วจริงๆ แต่ทำไมไม่เอามือถือกับกระเป๋าไปด้วย

เมื่อคิดดูแล้ว แววตาของเขายิ่งเข้มขึ้น

ถ้าหากว่ากู้ฉางซินไม่ได้กลับไปก่อน แต่กลับหายไปแบบนี้ งั้นอาจจะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ลู่ซือหยี่สังเกตเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเขา

เธอจึงเข้าใจผิดคิดว่าเฟิงจิ่งเหยาไปเห็นภาพบาดตาเข้า ทำให้โมโห เธอจึงรู้สึกพึงพอใจ

คิดว่าแผนที่เธอวางไว้สำเร็จ

เธอตั้งใจชี้ให้พี่จิ่งเหยาไปอีกทาง เพื่อให้เวลากับผู้ชายคนนั้น รอให้พี่จิ่งเหยารู้ตัวว่ากู้ฉางฉิงไม่ได้อยู่ที่ห้องน้ำนั้น แล้วก็ต้องไปเจอกู้ฉางซินที่อีกห้องน้ำนึงแน่ๆ

ถึงตอนนั้นผู้ชายคนนั้นก็เข้าไปเรียบร้อยแล้ว คงอยู่บนตัวกู้ฉางซิน อยู่ในท่าทางที่น่ามองเท่าไหร่ คิดว่าแค่ผ้ชายคนนั้นลงมือนิดๆหน่อยๆ ก็ทำให้ผู้หญิงสำส่อนอย่างกู้ฉางซินยอมง่ายๆ แล้วพอพี่จิ่งเหยาไปเห็นเข้า ไม่อยากคิดต่อเลยว่าจะเป็นยังไง

เธอยิ่งคิดยิ่งสะใจ คราวนี้ในสายตาของพี่จิ่งเหยาคงมองว่ากู้ฉางซินนั่นหักหลังเขา คงไม่สามารถยกโทษให้ได้แน่ๆ เธอก็แค่นั่งรอชัยชนะสวยๆ

เธอคิดแต่เรื่องไม่ดี แต่ทว่าไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเหตุกาณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด

เฟิงจิ่งเหยาสีหน้าไม่ดีไม่ใช่ว่าเขาเห็นกู้ฉางซินหักหลัง แต่คิดว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า รู้สึกใจกระตุกทันที

เขาคิดว่าถ้าเธอหายไปในโรงแรมนี้ คงจะไม่สามารถอยู่ดูแลมู่เฉาเกอและพวกตรงนี้ได้แล้ว จึงหยิบมือถือออกมากดส่งข้อความหาชวี่ยี่

"รีบมาที่โรงแรมเฉาหยาง ถนนเฟิ่งหวง ตรวจค้นภายในโรงแรมนี้ให้หมด หากู้ฉางซินให้เจอ"

ด้านชวี่ยี่ก็รีบตอบรับ

เฟิงจิ่งเหยาเก็บมือถือไปที่เดิม แต่ภายในใจกังวัลอย่างมากเรื่องที่กู้ฉางซินหายตัวไป

มู่เฉาเกอรู้สึกว่าเขาจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จึงหรี่ตามอง

แต่ว่าก่อนหน้านี้ที่ถามไปก็ไม่ได้คำตอบ เธอจึงไม่อยากเซ้าซี้ถามอีก

แต่ในใจเธอก็พอจะคาดเดาได้ ว่าจิ่งเหยยากังวลเกี่ยวกับที่กู้ฉางซินออกไปนานแล้วยังไม่กลับเข้ามา

เธอคิด พลางกวาดสายตาไปมองที่นั่งว่างของกู้ฉางฉิง

แต่คนอื่นๆ ไม่มีใครรู้สึกว่ามีคนหายไป

พวกเขาดื่มเฉลิมฉลอง พูดคุยรื่นเริงกัน จนเริ่มเมามาย

เฟิงจิ่งเหยาเห็นทุกคนดื่มกันไปประมาณหนึ่งแล้ว ในใจยิ่งเป็นห่วงกู้ฉางฉิงมากขึ้น จึงออกไปแจ้งว่า

"หลี่ม่าน ฝากคุณจัดการตรงนี้ด้วยนะ "

ก่อนเขาจะออกไปก็ไม่ลืมฝากให้คนดูแลทางนี้

"ท่านประธานวางใจได้ครับ"

หลี่ม่านตอบรับคำสั่ง

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้าแล้วหมุนตัวเดินออกไป มู่เฉาเกอเห็นสถานการณ์แล้ว ก็ยกกระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วตามออกไป

หลังจากที่พวกเขาออกไปแล้ว หลี่ม่านก็เตรียมให้กลุ่มพนักงานแผนกออกแบบออกจากที่นี่

ตอนนี้เอง คนในแผนกออกแบบถึงรู้ตัวว่ากู้ฉางฉิงไม่อยู่

หลี่ม่านได้ยินก็แปลกใจ