สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 193

เฟิงจิ้งหยวนพูดจบก็ไม่ลืมที่จะแค้นเคืองกู้ฉางฉิง

"กู้ฉางซิน ใครให้คุณกล้ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่!"

กู้ฉางฉิงรู้สึกอัดอั้น ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะหาเรื่องเธอกลับ!

พอดีกับที่จะพูดโต้แย้งกลับ แต่ยังไม่ได้พูด ก็ถูกเธอแย่งไปก่อน

"กล่าวหากันลอยๆ คุณเอาหลักฐานออกมาสิ ถ้าฉันทำเรื่องนี้ ฉันก็จะยอมรับ!"

กู้ฉางถูกเธอตอกหน้าหงายจนพูดอะไรไม่ออก

หลักฐานหรอ?

เธอมีหลักฐานซะที่ไหน

เวลานั้นเธอตกไปอยู่ในจัดบอดของกล้องวงจรปิดพอดี เดิมทีก็ไม่มีกล้องวงจรปิดด้วย

ชั่วขณะ สีหน้าเธอก็ดูลำบากใจขึ้นมา

เฟิงจิ้งหยวนเห็นเธอไม่พูดไม่จอเป็นเวลานาน สีหน้าก็ดูภาคภูมิใจมากขึ้น

และเรื่องตลกร้ายนี้เพราะว่าไม่มีหลักฐาน จึงจบลงโดยไม่ต้องสรุป

……

วันต่อมา ประจวบกับเพราะว่าเฟิงจิ้งหยวนลงโทษกู้ฉางฉิงไปหนึ่งครั้ง ก็ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ในห้องรับแขกก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

"คุณเฟิงดูอารมณ์ดีนะ"

เฟิงจิ้งหยวนได้ยินน้ำเสียงนี้ ก็หันไปมอง อดที่จะขมวดคิ้วนิดๆไม่ได้

"มู่เฉาเกอ นี่คุณมาทำอะไร?"

มู่เฉาเกอดูเหมือนไม่เห็นใบหน้าที่ไม่ต้อนรับของเธอ เดินตรงมานั่งที่โซฟา

เฟิงจิ้งหยวนเห็น กำลังคิดจะให้คนไล่ออกไป ทว่ากลับได้ฟังคำพูดที่คาดไม่ถึง ที่ทำให้เธอต้องตกตะลึง

"ฉันแค่อยากจะมาบอกคุณเฟิง ว่าอันที่จริงเมื่อวานฉันก็อยู่ในสวน อีกทั้งยังเห็นคุณเฟิงทำร้ายคุณกู้ด้วย"

เฟิงจิ้งหยวนสีหน้าเปลี่ยนไป มองเธออย่างเคร่งขรึม

"ไม่เข้าใจคุณพูดถึงอะไร? ที่นี่ของฉันไม่ต้อนรับคุณ เชิญคุณออกไป"

มู่เฉาเกอมองไปทางเธอ ยิ้มนิดๆพูดว่า : "ถ้าคุณเฟิงลืมไปแล้ว ฉันยังมีวีดีโอ ดูเหมือนจะช่วยให้ความจำคุณเฟิงกลับมาได้"

เฟิงจิ้งหยวนได้ฟังคำนี้ ยังไม่รู้เกี่ยวกับวัตถุประสงค์การมาของเธอ ก็โมโหอย่างฉับพลัน

"ทำไม? คุณคิดจะใช้อำนาจกับฉันหรอ?"

มู่เฉาเกอเห็นเช่นนี้ ก็ไม่ได้สนใจ ค่อยๆยิ้มแล้วพูดว่า : "ได้ยังไงล่ะ? ฉันแค่อยากคุยเล่นกับคุณเฟิง แค่คิดจะผูกมิตรด้วย"

เฟิงจิ้งหยวนพูดถากถางว่า : "ฉันไม่รู้ว่าคุณมู่เฉาเกออยากผูกมิตรจนต้องอาศัยการใช้อำนาจคุกคามตั้งแต่เมื่อไหร่?

มู่เฉาเกอขมวดคิ้ว แววตาเยือกเย็น จะยิ้มไม่ยิ้มพูดว่า : "นี่คุณเฟิงหมายความว่าไม่อยากคบกับฉันใช่ไหม? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันก็ไม่รบกวนคุณเฟิงแล้ว"

พูดจบ เธอก็ทำท่าจะลุกขึ้น

เฟิงจิ้งหยวนจะให้เธอไปได้อย่างไร ชัดเจนว่าผู้หญิงคนนี้มาเพื่อใช้อำนาจกับเธอ

อีกทั้งในมือเธอยังมีจุดอ่อนของเธอ

ท้ายที่สุดเธอเพียงแค่เรียกให้หยุดเพื่อประนีประนอม : "หยุด!"

ในเวลาเดียวกัน ทางด้านบ้านใหม่นี้

เฟิงจิงเหยามองไปที่กู้ฉางฉิงที่ลุกขึ้นพร้อมกับเขา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดอย่างเย็นชาว่า : "วันนี้คุณก็อยู่บ้านเถอะ แผลตอนก่อนยังไม่หายดี เมื่อวานก็ได้แผลอีก พักฟื้นสักพักหนึ่งให้ดีขึ้นก่อนเถอะ"

กู้ฉางฉิงหยุดไปชั่วขณะ นึกถึงเรื่องเมื่อวาน รู้สึกอัดอั้นตันใจ ส่ายหัวอย่างแน่วแน่

"ช่างเถอะ อยู่บ้านก็ไม่จำเป็นจะต้องพักฟื้นได้ดีเสมอไป คราวนี้หัวกระแทก ครั้งต่อไปไม่แน่อาจจะกระดูกหัก ฉันจะไปบริษัท เหนื่อยหน่อย แต่อย่างน้อยก็ยังปลอดภัย"

เธอพาลเล็กน้อย พูดจบก็ไม่มองเฟิงจิงเหยา หันเดินเข้าไปห้องน้ำเลย

เฟิงจิงเหยามองเธอเดินหายไป ในใจก็รู้ว่าเธอเคียดแค้นกับเรื่องเมื่อวานมาก

ในที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไร แค่เสนอจะไปส่งเธอที่บริษัท

กู้ฉางฉิงไม่ปฏิเสธ ตามเขาไปที่บริษัท เพียงแต่ยังคงลงที่ทางแยก

เฟิงจิงเหยารออยู่ทางแยกเพื่อให้กู้ฉางฉิงเข้าไปในบริษัทได้อย่างปลอดภัย จึงหันรถกลับไปที่สำนักงานใหญ่