สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 195

เฟิงจิ้งหยวนเห็นกู้ฉางฉิงจากไป กัดฟันร้องด่า

"สมควรตาย! อย่าให้ฉันมีโอกาสได้จัดการคุณนะ!"

เฟิงจิงเหยาได้ฟังคำพูดนี้ ก็ทำเสียงกระแอมเบาๆ

"คุณอาเล็ก ฉันยังอยู่นี่นะ"

เขามองไปทางเฟิงจิ้งหยวนแล้วพูดเตือน ความหมายชัดเจนมาด คิดต้องการจะจัดการกู้ฉางฉิง ต้องถามเขาก่อนนะ

ชั่วขณะเฟิงจิ้งหยวนก็โกรธจนตัวสั่น

คิดอยากจะโกรธเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เมื่อคำพูดมาถึงปากคำสั่งก่อนหน้าที่จะยกเลิกคำสั่งย้ายของเขานั้น ก็ทำให้เธอออกลั้นความโกรธไว้

"หลีกไป!"

เธอพูดไม่ได้ยังหลีกหนีไม่ได้อีกใช่ไหม?

เห็นเธอใช่มือข้างที่ไม่ได้บาดเจ็บผลักเฟิงจิงเหยาย่างแรง แล้วหันกลับไปที่บ้านใหญ่ด้วยตนเอง

เฟิงจิงเหยามองภาพเธอที่จากไปด้วยความโมโห ก็หรี่ตาลง จากนั้นก็กลับไปที่บ้านใหม่ด้วยสีหน้าที่คาดเดาไม่ได้

และเฟิงจิ้งหยวนก็กลับไปที่บ้านของตน ความโกรธในใจไม่สามารถสงบลงได้ มองอะไรก็ขวางหูขวางตา

เธอเตะโซฟาระบายความโกรธ โชคร้ายขาที่เตะโซฟานั้น ฉับพลันก็เจ็บจนเธอน้ำตาไหลออกมา

"ซี๊ดด——สมควรตาย แม้แต่โซฟาของคุณนี้ยังกล้ารังแกฉัน ให้คนมา เอาโซฟานี้ไปโยนทิ้งให้ฉันหน่อย!"

เธอสั่งด้วยความพาล พูดจบก็ไม่สนใจอะไรต่อ ตรงขึ้นห้องไป

ใครจะรู้เพิ่งเข้ามาในห้อง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เธอหยิบออกมาดูก็เป็นลู่ซือหยี่โทรมา ก็เลยกดรับสาย

"มีเรื่องอะไร?"

น้ำเสียงโกรธของเธอดังขึ้นยากที่จะปิดบัง

ลู่ซือหนี่ตกตะลึง จึงเอ่ยถาม : "ใครทำให้คุณโกรธ?"

เฟิงจิ้งหยวนตอบกลับอย่างอารมณ์ไม่ดี : "นอกจากนังชั่วกู้ฉางซินนั่น ในบ้านนี้ยังจะมีใครสามารถทำให้ฉันโกรธอีกล่ะ?"

ลู่ซือหยี่ได้ฟัง ถึงแม้จะอยากรู้มากว่ากู้ฉางซินทำอะไร เพียงแต่เฟิงจิ้งหยวนกำลังโกรธอยู่ เธอก็ไม่ไปแตะต้องความซวยนี้ กลับปลอบใจเธอแทน

"เอาน่า อย่าโกรธเลย โกรธคนที่ไม่คู่ควร ระวังความโกรธจะมาทำร้ายตัวเองนะ"

ได้เธอปลอบใจเฟิงจิ้งหยวนก็ค่อยๆใจเย็นลงมา นึกขึ้นได้ว่าลู่ซือหยี่ยังไม่ได้บอกเจตนาที่โทรมา

"ซือหยี่ พูดตั้งนานแล้ว ฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณโทรหาฉันมีเรื่องอะไร?"

ลู่ซือหยี่เห็นว่าเธอดูเหมือนจะไม่โกรธขนาดนั้นแล้ว ก็เลยพูดวัตถุประสงค์ของตนเอง

"อันที่จริงก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร ฉันไม่ได้สังสรรค์กับคุณนานแล้ว พรุ่งนี้อยากนัดคุณออกมาช๊อปปิ้งด้วยกัน"

เฟิงจิ้งหยวนได้ฟังคำพูดนี้ ก็เบะปากพูดว่า : "ฉันไม่ไปหรอก ได้รับบาดเจ็บไม่อยากเคลื่อนไหว"

ลู่ซือหยี่ได้ฟังก็ตกใจ

"คุณได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?"

เฟิงจิ้งหยวนได้ฟังแล้ว ความโกรธที่ถูกระงับไว้ในที่สุดก็พุ่งขึ้นอีกครั้ง

"ก็นังชั่วกู้ฉางซินนั่นแหละ"

เธอพูดจบ ดูเหมือนจะนึกอะไรได้ จึงพูดเตือนว่า : "ซือหยี่ ถ้าคุณได้นั่งตำแหน่งลูกสะใภ้ของตระกูลเฟิงจริงๆ เอาใจพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้จะดีที่สุด มิเช่นนั้นอย่าว่าแต่กู้ฉางซินที่ขวางหูขวางตาเลย มู่เฉาเกอ ก็เพียงพอที่คุณจะรับมือด้วย"

เดิมทีลู่ซือหยี่ก็ตระหนักถึงวิกฤตดังนั้นจึงอยากหาเฟิงจิ้งหยวนเพื่อสืบเสาะหาข่าวคราว

เวลานี้เธอได้ฟังคำพูดแบบนี้ เหตุการณ์ก็กดดันขึ้นมาอีกครั้ง

ฉันทราบแล้ว ขอบคุณจิ้งหยวนที่คิดเพื่อฉัน"

เธอขอบคุณเฟิงจิ้งหยวน หลอกให้ดีใจ แล้วจึงวางสายไป

หลังจากที่วางสายไป แววตาเธอฉาบไปด้วยความเคร่งขรึม

เพียงไม่นานเธอก็ดึงกลับ เอาโทรศัพท์ต่อสายไปอีกหนึ่งเบอร์

"คุณป้าหมิง ช่วงนี้สบายดีไหม?……ฉันอยากนัดท่านออกมาช๊อปปิ้งหน่อย"

เธอได้ฟังคำพูดอ่อนโยนของคนในสาย

เดิมทีคุณนายเฟิงก็รักใคร่ลู่ซือหยี่อยู่แล้ว เป็นธรรมดาที่จะไม่สามรถปฏิเสธเธอได้