สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 246

เฟิงจิ้งหยวนไม่รู้ว่าเธอถูกใช้เป็นหมากตัวนึงในแผนการ

เธอไปบ้านใหญ่ด้วยอารมณ์ที่คุกกรุ่นเพื่อเอาเรื่องที่มู่เฉาเกอบอกเมื่อสักครู่ไปแจ้งกับคุณนายเฟิง

"พี่สะใภ้อย่าให้คนตระกูลกู้เลือดเย็นพวกนั้นทำแผนการนี้สำเร็จเด็ดขาด อย่าปล่อยให้จิ่งเหยาทำเรื่องโง่ๆ"

เธอพูดออกจะติดเกินจริง ไม่ลืมที่จะพูดเตือนสติคุณนายเฟิง

คุณนายเฟิงคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าที่กู้ฉางฉิงได้รับบาดเจ็บครั้งนี้จะเป็นหนึ่งในแผนการ โกรธจนเหมือนไฟสุมอยู่กลางอก

"เหอะ คนบ้านนั้นเจ้าแผนการจริงๆ ต้องไล่ออกจากบ้านเราเท่านั้น"

เธอกัดฟันกรอด "จิ้งหยวน เรื่องนี้ ฉันจะเอาไปคุยพี่ชายเธอให้"

เฟิงจิ้งหยวนพยักหน้ารับรู้ พี่สะใภ้จะไม่ยอมให้คนตระกูลกู้ทำแผนชั่วสำเร็จ ออกไปอย่างสบายใจ

พอเธอออกไป คุณนายเฟิงก็รีบโทรเรียกเฟิงซู่ให้กลับมาด่วน

"มีเรื่องอะไรกัน ถึงเรียกฉันกลับมาด่วนขนาดนี้"

เฟิงซู่วางกระเป๋าทำงานลง มองไปที่คุณนายเฟิงด้วยความสงสัย

คุณนายเฟิงรีบพูดเรื่องที่เฟิงจิ้งหยวนบอกเธอออกมาอย่างอัดอั้นทั้งยังเสริมเติมแต่งเข้าไปอีก

"ไม่ว่ายังไงพวกเราก็จะต้องขัดขวางจิ่งเหยาให้ได้ เงินก้อนนี้ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ มันคือผลประกอบการทั้งไตรมาสของบริษัทเลยนะ"

เฟิงซู่ฟังไปก็ขมวดคิ้วเป็นปม

"ถ้าเรื่องนี้เป็นจริง ฉันจะจัดการตามเรื่องตามราวไป"

คุณนายเฟิงได้คำตอบแบบนี้ก็ไม่พอใจอย่างมาก

"จัดการตามเรื่องตามราว? ฉันว่าจะ พวกเขาน่ะไม่รู้จักพอ คงจะมาเอาผลประโยชน์จากเราไม่พอจะก่อความวุ่นวายทำให้บ้านเรา ท้ายที่สุดมันจะมาพัวพันกับตระกูลเฟิงและเฟิงจิ่งเหยา"

เธอพูดออกมาด้วยความโกรธ ดวงตาลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ "ถึงอย่างไรก็ตามฉันไม่ยอมให้กู้ฉางซินอยู่ในบ้านเราต่อเด็ดขาด ยังไงก็ต้องรีบจัดการเรื่องนี้ซะ"

......

ณ โรงพยาบาล กู้ฉางฉิงยังคงไม่รู้เรื่องราวใดๆ

เธอคุยกับคุณท่ายตระกูลเฟิงได้สักพัก ท่านก็ขอตัวกลับก่อน

เวลานี้ในห้องพักผู้ป่วยจึงเหลือเพียงเฟิงจิ่งเหยา บรรยากาศแปลกๆอย่างอธิบายไม่ถูก

"คุณไม่กลับบริษัทหรอคะ?"

และก็ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องที่ทำขายหน้าก่อนหน้าหรืออย่างไร จนทำให้กู้ฉางฉิงกระดากอายที่จะให้เฟิงจิ่งเหยาอยู่ต่อ

เธอพูดอ้อมๆเป็นสัญญานให้เฟิงจิ่งเหยาไปได้แล้ว

เฟิงจิ่งเหยารับรู้ได้ทันที มองสีหน้าไม่สบายใจของเธอ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "อะไรกัน ผ่านไปแปปเดียวลืมเรื่องที่ฉันรับปากคุณปู่แล้วหรือไง"

กู้ฉางฉิงชะงัก ไม่รู้จะตอบโต้ยังไง เลยแกล้งเอนตัวปิดตาพักผ่อน

เผิงจิ่งเหยาเห็นแบบนี้ หัวเราะออกมาเบาๆ ไม่อยากจะรบกวนจึงนั่งจัดการเอกสารที่ชวี่ยี่ส่งมาอยู่บนโซฟา

กู้ฉางฉิงพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลหนึ่งคืน

ในวันถัดไป ยังไงเธอก็ไม่ยอมพักรักษาตัวในโรงพยาบาลแล้วจึงพูดกับเฟิงจิ่งเหยาเรื่องออกจากโรงพยาบาล

เฟิงจิ่งเหยาเห็นว่าเธอไม่อยากอยู่โรงพยาบาลต่อจริงๆเลยถามคุณหมอที่มาดูอาการ

"ไม่มีปัญหาครับ แต่ว่าหลังจากออกแล้วต้องทำแผลทุกวันและห้ามให้แผลโดนน้ำเด็ดขาด"

คุณหมอยามให้ออกจากโรงพยาบาลได้และไม่ลืมเตือนเรื่องที่ต้องทำหลังจากออกจากโรงพยาบาล

หลังจากที่ทั้งสองคนจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลแล้ว เฟิงจิ่งเหยาก็พากู้ฉางฉิงกลับไปส่งที่คฤหาสน์

"กลับมาแล้ว ที่บ้านมีคนดูแลอยู่หลายคน คุณมีอะไรก็ไปทำเถอะ"

กู้ฉางฉิงลงรถมา มองเฟิงจิ่งเหยาที่เป็นธุระยกของให้เธอ เม้มปากแล้วพูดออกไป

เฟิงจิ่งเหยาก็มีเรื่องที่บริษัทให้ต้องจัดการจึงไม่ได้บ่ายเบี่ยง

"อืม เธออยู่บ้านพักผ่อนเยอะๆ มีอะไรติดต่อฉันได้ทันที"

กู้ฉางฉิงพยักหน้ารับ ตามองตามเขาที่ออกไป