สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 250

เฟิงจิ่งเหยาได้ยินแบบนั้น ตอบกลับไปว่า "รู้แล้ว กำลังไป"

มู่เฉาเกอได้รับคำตอบจึงกลับไปยังห้องข้างๆ

เพราะเธอรู้ว่าเฟิงจิ่งเหยาไม่คนชอบพูดจ้ำจี้จ้ำไช

กลับไม่รู้ว่าต่อให้เฟิงจิ่งเหยาจะตอบรับแล้วแต่ไม่ได้หมายความว่าจะตามไปทันที

เขาจ้องมองไปที่กู้ฉางฉิงด้วยสายตาอึมครึม ก้าวเท้าเดินไปทางเธอ

กู้ฉางมองชำเลืองมองเฟิงจิ่งเหยาที่ค่อยๆเข้ามาประชิดเธอ อดไม่ได้ที่จะเกร็งขึ้นมา

และสายตาของเธอฉายแววรังเกียจและไล่กลายๆ

เฟิงจิ่งเหยาที่ไม่ได้ทำอะไรผิด สีหน้ายิ่งแสดงความงุนงงมากขึ้น

เขาขมวดคิ้วแน่น จ้องไปที่กู้ฉางแล้วถามอีกครั้งว่า "วันนี้เธอดูอารมณ์ไม่ดีนะ เป็นอะไรกันแน่?"

กู้ฉางฉิงเม้มปาก ไม่กล้ามองหน้าเขา กลัวว่าจะคุมตัวเองไม่อยู่

"ไม่มีอะไร"

เธอเอียงคอตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา ยิ่งทำให้เฟิงจิ่งเหยาเลิกคิ้วขึ้น

ทันใดนั้นเขาก็ก้มตัวลงใช้มือข้างหนึ่งวางไปที่กำแพงแล้วรวบกู้ช้างชิงเข้ามาในวงแขน

เขาช้อนคางกู้ฉางฉิงให้หันมาสบตากับตัวเอง

"ถ้าท่าทางของเธอไม่เหมือนคนไม่เป็นไรนะ พูดเถอะว่าตกลงเกิดอะไรขึ้น?"

กู้ฉางฉิงจ้องไปที่เขา แววตาสั่นไหว แต่ทว่าถูกเธอสลัดทิ้งไป

"ฉันพูดไปแล้ว ไม่เรื่องอะไรทั้งนั้น"

เธอพูดไปก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีแกะมือเฟิงจิ่งเหยา แล้วหลุบตาลงต่ำ

เฟิงจิ่งเหยาเห็นแบบนี้ หรี่ตาลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อ

เขาจ้องไปที่กู้ฉางฉิงด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ คิดแล้วคิดเล่า จนกระทั่งเหมือนจะคิดอะไรออก ถามออกไปว่า "หรือว่าจะเป็นเรื่องเมื่อคืนที่ฉันไปนอนห้องมู่เฉาเกอ?"

กู้ฉางฉิงได้ยินประโยคนี้ ร่างกายแข็งทื่อและเงียบไป

เฟิงจิ่งเหยาเห็นท่าทีของเธอแบบนี้ก็รู้คำตอบทันที

"เหมือนว่าจะใช่สินะ"

เขาพูดไป เชยหน้ากู้ฉางฉิงอีกครั้งให้เธอสบตากับเขา พูดอธิบาย "เธอเข้าใจผิดแล้วล่ะ เมื่อคืนเฉาเกอกลัวว่าจะเสียงดังรบกวนเธอ เลยพยุงฉันไปนอนห้องนั้น แล้วหล่อนก็ไปนอนอีกห้อง"

กู้ฉางฉิงฟังคำอธิบายของเขา สายตายิ้มเยาะ

เธอหลุบตาลง หัวเราะเบาๆแล้วพูดออกมาว่า "คุณไม่ต้องอธิบายฉันขนาดนั้นหรอก"

เฟิงจิ่งเหยาฟังจบ กลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดว่ากำลังแก้ตัว จึงพูดออกไปว่า "ฉันไม่ได้กำลังแก้ตัวนะ แต่นี่มันเป็นมันเรื่องจริง"

เดิมทีกู้ฉางฉิงก็ไม่คิดจะให้ความสนใจอยู่แล้ว แต่ผู้ชายคนนี้ตื้อเธอไม่เลิก ยังคงแถข้างๆคูๆ จนเธออดไม่ได้ที่จะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ พูดตะโกนกลับไป

"เรื่องจริงอย่างงั้นหรอ? นี่รวมถึงเรื่องจูบแล้วความสัมพันธ์ลับๆของพวกคุณด้วยใช่ไหม? งั้นคุณก็ต้องให้มู่เฉาเกอมาแสดงใหม่อีกรอบแล้วล่ะ"

เฟิงจิ่งเหยาได้ยินที่เธอพูดก็ตกตะลึง

"จูบอะไร ความสัมพันธ์ลับๆอะไรกัน"

เขาขมวดคิ้วแน่นมองไปยังกู้ฉางฉิง

และเมื่อกู้ฉางฉิงพูดประโยคนี้จบก็รู้สึกเสียใจที่พูดออกไป

เธอกัดปากแน่น สายตาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

เธอบอกตัวเองมาตลอดว่าอย่าถามออกไป แต่ตอนที่เฟิงจิ่งเหยาพูดประโยคนั้นออกมา กลับบังคับความรู้สึกในใจของตัวเองเอาไว้ไม่ได้

อาศัยตอนที่เธอหมดความอดทนจึงพูดออกมาทั้งหมด

"เมื่อคืนฉันเห็นหมดแล้ว ที่ล็อบบี้ พวกเธอกำลังจูบกันอยู่ และยังในห้องนั้นอีก…ฉันได้ยินทั้งหมด คุณไม่ต้องอธิบายอีกแล้วล่ะ"

เฟิงจิ่งเหยาฟังเธอพูดจบ คิ้วผูกเป็นปม

เขาดูจากอารมณ์ของกู้ฉางฉิงตอนนี้แล้วเธอไม่พูดเล่นอย่างแน่นอน นิ่งเงียบไป

เมื่อคืนเขาดื่มหนักจนเมา คงจะเกิดเรื่องอะไรที่ไม่ควรเกิดขึ้นแล้วสินะ

เวลานี้ เขามองไปยังกู้ฉางฉิงอย่างไม่รู้ว่าจะตอบกลับอะไร ไม่ได้อธิบายอะไรต่อ เปลี่ยนเรื่องในทันที"ฉันจะออกไปข้างนอกสักครู่ เธอกินอาหารเช้าที่นี่ไปก่อนแล้วกัน"

เดิมทีกู้ฉางฉิงคิดว่าเฟิงจิ่งเหยาจะอธิบายให้เธอเหตุผลได้ดีกว่านี้ กลับไม่คิดว่ารอแล้วจะได้คำตอบแบบนี้