สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 253

กู้ฉางฉิงเก็บของอย่างลวกๆ แล้ววางแผนจะไปหาเฟิงจิ่งเหยา

ผลคือเพิ่งออกจากห้อง ก็เห็นเฟิงจิ่งเหยาและชายแปลกหน้าอีกคนที่ไม่รู้จักเดินมาจากที่ทางเดิน

ชายคนนั้นใบหน้าคมสัน ถึงแม้ว่าจะสู้เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้ ทว่าก็เป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาและดูดี

อีกทั้งใบหน้าของเขาที่มีความเคารพนับถือเฟิงจิ่งเหยา เพียงแต่ทั้งสองดูเหมือนเพื่อนกันมากกว่า ทำให้กู้ฉางฉิงสับสนสถานะของเขาเล็กน้อย

"จิ่งเหยา มีแขกมาบ้านหรอ?"

เธอยิ้มยืนอยู่ตรงทางเดิน แล้วเอ่ยถามเฟิงจิ่งเหยา ในเวลาเดียวกันก็ไม่ลืมพยักหน้าให้ชายคนนั้น เป็นการทักทาย

"อืม นี่คือมั่วจุย เรามีธุระที่ต้องคุยกัน ถ้าหากคุณเหนื่อย ก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะ"

เฟิงจิ่งเหยาแนะนำมั่วจุยง่ายๆ แล้วบอกให้มั่วจุยตามไปที่ห้องหนังสือ

ในห้องหนังสือ มั่วจุยนึกถึงผู้หญิงที่อ่อนโยนสุภาพเมื่อกี้นี้ มองไปที่เฟิงจิ่งเหยาด้วยความประหลาดใจ

"พี่ใหญ่ นั่นก็คือพี่สะใภ้ใช่ไหม? ดูนิสัยไม่เลวร้ายเหมือนที่ลือกันมาเลยนะ ค่อนข้างสุภาพอ่อนโยน

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า ไม่ได้คิดจะพูดเกี่ยวกับกู้ฉางฉิงมาก ผ่านประเด็นที่คุยกันแล้วถามว่า : "เรื่องที่ให้ไปตรวจสอบตรวจสอบได้ชัดเจนแล้วหรือยัง?"

มั่วจุยไก้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าก็เคร่งขรึม ตอบอย่างจริงจังว่า : "ตรวจสอบได้แล้ว"

เขาพูดจบ ในสายตาก็นำพามาซึ่งความสงสัยไม่เข้าใจ : "เมื่อตอนบ่ายคนที่สะกดรอยตามคุณกับพี่สะใภ้ ดูเหมือนจะเป็นคนขององค์กรที่ชื่อซิวลัวถัง"

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังคำพูดนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น

ซิวลัวถังนี้เขาเคยได้ยิน เป็นกลุ่มอิทธิพลมืด และไม่ใช่เส้นทางเดียวกันกับเขา

"เป็พวกเขาได้ยังไง? ดูเหมือนว่าเราไม่เคยมีเรื่องกับองค์กรนี้ใช่ไหม?"

มั่วจุยตอบกลับว่า : "จริงๆก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรใหญ่โต ดังนั้นเรื่องนี้ฉันคิดว่าค่อนข้างมีลับลมคมในอยู่"

เขาพูดแล้วมองไปทางเฟิงจิ่งเหยา พูดเสียงเคร่งขรึมว่า : "อีกทั้งฉันยังได้ตรวจสอบข่าวอันหนึ่ง องค์กรนี้ดูเหมือนจะมีความขัดแย้งกับองค์กรซื่ออิ่งเมื่อไม่นานมานี้"

เฟิงจิ่งเหยาฟังคำพูดนี้จบ สีหน้าก็เยือกเย็นอย่างมาก

เขาหรี่ตาลงอย่างอันตราย พูดอย่างเย็นชาว่า : "เช่นนี้ สองสามวันนี้คุณส่งคนมาจับตาดูไว้ รายงานความเคลื่อนไหวของพวกเขาได้ตลอดเวลา ทางด้านของฉันนี้ จะจัดการเดินทางกลับประเทศให้เร็วที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา"

มั่วจุยพยักหน้า : "รับทราบ"

เฟิงจิ่งเหยาเห็นเช่นนี้ กำชับอีกครั้งว่า : "เอ่อใช่ สถานที่พักของฉันสองสามวันนี้ก็ต้องปกปิดด้วยนะ"

มั่วจุยรับคำสั่งแล้วออกไป

รอเขาออกไป เฟิงจิ่งเหยาก็นั่งอยู่ที่ห้องหนังสือคนเดียวสักพัก จึงลุกขึ้นไปที่ห้องนอน

ในห้อง กู้ฉางฉิงกำลังวาดแบบร่างการออกแบบอยู่

เธอได้ยินการเคลื่อนไหวด้านหลัง ก็วางพู่กันลงแล้วหันไปพูดว่า : "พวกคุณคุยเสร็จแล้วหรอ?"

"อืม ทำไมไม่พักผ่อน?"

เฟิงจิงเหยาถอดเสื้อคลุมออกมองไปที่เธอแล้วถาม

"นอนไม่หลับ"

กู้ฉางฉิง ก้าวไปข้างหน้าและหยิบเสื้อคลุมของเขาด้วยมือที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ

เดิมทีเธอต้องการจะถามเกี่ยวกับเรื่องเมื่อช่วงบ่าย ยังไม่ทันได้พูดออกมา น้ำเสียงขอโทษของเฟิงจิ่งเหยาก็ดังขึ้นข้างๆหู

"จู่ๆวันนี้ก็เกิดเรื่อง ทำให้คุณสนุกได้ไม่เต็มที่ ครั้งหน้ามีโอกาสฉันจะพาคุณมาอีก"

กู้ฉางฉิงตกตะลึง มองเฟิงจิ่งเหยาอย่างไม่เข้าใจ

เฟิงจิ่งเหยาพูดแผนการของเขาออกมา : "ฉันวางแผนที่จะเดินทางกลับไปในวันพรุ่งนี้"

กู้ฉางฉิงขมวดคิ้ว พูดอย่างกังวลใจว่า : "เรื่องนี้ร้ายแรงมากเลยหรอ?"

เฟิงจิ่งเหยายิ้มพูดว่า : "ก็ไม่ได้ร้ายแรงหรอก เพื่อความปลอดภัย จึงกลับไปเร็วหน่อย"

กู้ฉางฉิงเข้าใจ

ไม่ว่าอย่างไร ตอนนี้เธอก็ได้รับบาดเจ็บ ในกรณีที่เกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าจะเป็นภาระของเฟิงจิ่งเหยา

คิดเช่นนี้แล้ว เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อย

"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"

เฟิงจิ่งเหยารู้ว่าเธอกังวลใจ เลยพูดปลอบว่า : "ไม่มีหรอก ฉันจัดการทุกอย่างไว้ดีแล้ว"

กู้ฉางฉิงได้ได้ฟังเขาพูดเช่นนี้ จึงลดความกังวลใจลงไป

……