สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 338

ู้ฉางฉิงได้ฟังคำนี้ แม้ว่าในใจจะยังคงรู้สึกทุกข์ใจ แต่ยังคงอดไม่ได้ที่จะโล่งใจ ตลอดจนรู้สึกหวานซึ้ง

เขาไม่ได้ตำหนิเธอ

ทั้งสองพักอยู่ในโรงแรมสักพัก ชวี่ยี่ก็กลับมาแล้ว

ทั้งสองคนก็ซื้อตั๋วเครื่งบินกลับไปเมืองหลวง

ตอนบ่ายในเวลานั้น กลุ่มคนก็จะเดินทางไปสนามบิน

มู่เฉาเกอได้รับข่าว ก็รีบตรงไปเลย

"จิ่งเหยา!"

เฟิงจิ่งเหยาเห็นเธอก็ประหลาดใจเล็กน้อย

"เฉากอ คุณมาได้ยังไง?"

มู่เฉาเกอยิ้มพูดว่า : "คุณจะไปแล้ว เพื่อนที่ดีเป็นธรรมดาที่ฉันจะมาส่งคุณ"

เธอพูดจบ ให้ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างเข้ามา รับถุงของขวัญสองชิ้นส่งให้

"นี่เป็นของขวัญที่ฉันเตรียมไว้ให้คุณน้าคุณอาและคุณปู่ คุณกลับไป ฝากทักทายพวกเขาแทนฉันด้วย"

เฟิงจิ่งเหยามองของขวัญเหล่านั้น ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

กู้ฉางฉิง จ้องมองของขวัญเหล่านั้นก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อย

เพียงแต่เธอไม่ได้คิดมาก ทั้งสองคนพูดคุยกันเสร็จ หลังจากพยักหน้าทักทายมู่เฉาเกอตามมรรยาทแล้ว แล้วก็ตามเฟิงจิ่งเหยาขึ้นเครื่องหลับไปที่เมืองหลวง

เมื่อพวกเขามาถึงเมืองหลวง ก็ค่ำแล้ว

คนขับรถตระกูลเฟิงได้รออยู่ด้านนอกสนามบินแล้ว หลังจากทั้งสองขึ้นรถ ก็ตรงกลับไปทางด้านบ้านใหม่ของตระกูลเฟิงนี้

หลังจากที่ทั้งสองคนมาถึงบ้าน ก็เลยกลับห้องไปอาบน้ำแล้วคิดจะพักผ่อนสักพัก

ในห้องเงียบสงัด ทั้งสองต่างทำธุระของตนเอง

กู้ฉางฉิงกำลังจัดเก็บกระเป๋าเดินทาง จู่ๆก็เห็นแฟลชไดร์ฟที่เธอทำหายอยู่ในกระเป๋า ก็ตกตะลึง นึกขึ้นได้ว่าของสิ่งนี้คืออะไร

"จิ่งเหยา เกือบลืมไปเลย ของสิ่งนี้ที่จะให้คุณ"

เธอพูดความคิดของตนเองไปพลาง หยิบแฟลชไดร์ฟให้เฟิงจิ่งเหยาไปด้วย

เฟิงจิ่งเหยาเห็นของบางอย่างปรากฏขึ้นตรงหน้า ก็ไม่ตอบสนองชั่วขณะ เอ่ยถามว่า : "นี่คืออะไร?"

กู้ฉางฉิงอธิบาย : "นี่คือของที่คนเหล่านั้นกำลังตามหา ฉันเกือบลืมไปเลย"

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังคำนี้ แววตาก็เป็นประกาย

"เป็นอย่างที่คิดไว้เพราะของสิ่งนี้จึงกลับมาตามหาคุณที่นี่อีกครัั้ง"

เขาพูดจบ รับแฟลชไดร์ฟขึ้นมาตรวจสอบดู

กลับกันกู้ฉางฉิงเป็นเพราะคำพูดนี้ ก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

"ขอโทษนะ ตอนที่ของสิ่งนี้อยู่ในมือฉัน ตัวฉันเองก็ไม่แน่ใจว่ามาได้อย่างไร ก็เลยไม่ได้ใส่ใจ ก็เลยเก็บไว้ คาดไม่ถึงว่าจะทำให้คุณเดือดร้อนขนาดนี้"

เป็นธรรมดาที่เฟิงจิ่งเหยาจะไม่พลาดที่จะเห็นความเสียใจบนใบหน้าของเธอ จึงพูดปลอบว่า : "ไม่เป็นไร บางทีพวกเขาอาจจะไม่เชื่อว่ามันจะตกหล่นอยู่ที่คุณนี้"

เขากระพริบตาแล้วพูดคาดเดาด้วยตนเอง ไม่นานก็ดูเหมือนจะสนใจอะไรขึ้นมา หยิบแฟลชไดร์ฟแล้วพูดเบาๆ : "เพื่อความปลอดภัยของคุณ ของสิ่งนี้ต่อไปก็ให้ฉันเก็บไว้เถอะ"

กู้ฉางฉิงขมวดคิ้ว ในแววตามีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด

"ไม่คืนให้พวกเขาเหรอ? ถ้าพวกเขามาก่อเรื่องอีกจะทำอย่างไร?"

เฟิงจิ่งเหยาหัวเราะเบาๆ อธิบายว่า : "ถึงแม้ว่าจะให้พวกเขาไป พวกเขาก็ไม่ปล่อยเราไปง่ายๆหรอก"

กู้ฉางฉิงได้ยิน สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่เข้าใจในแววตา

"ทำไมล่ะ?"

เฟิงจิ่งเหยารู้ว่าเธอถามอะไร ดึงเธอมาและพูดคุยเกี่ยวกับเหตุผลนี้

"ของสิ่งนี้บันทึกข้อมูลสำคัญที่เกี่ยวโยงกับพวกเขาไว้ เพื่อป้องกันการรั่วไหล พวกเขาก็จะฆ่าปิดปากทุกคนที่รู้เรื่องเหล่านี้"

กู้ฉางฉิงได้ฟังคำนี้ สีหน้าก็ซีดเผือดขึ้นมา

เฟิงจิ่งเหยาสังเกตได้ถึงความหวาดกลัวของเธอ อดไม่ได้ที่จะกล่าวปลอบโยนว่า: "ไม่ต้องกังวล พวกเขาต้องการลงมือกระทำ ก็ต้องดูว่าฉันอนุญาติไหม"

"แต่ว่า....."

กู้ฉางฉิงยังคงไม่สบายใจ เธอนึกถึงการจี้เอาตัวไปสองสามครั้ง แล้วก็เรื่องที่เฟิงจิ่งเหยาได้รับบาดเจ็บสองครั้ง

แต่คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ก็ถูกเฟิงจิ่งเหยากอดปลอบโยนไว้ในอ้อมกอด: "จะไม่เกิดอะไรขึ้น เชื่อฉัน!"

กู้ฉางฉิงมองประกายในดวงตาของเขา ความไม่สบายใจภายในใจ ก็ถูกปลอบโยนได้อย่างน่าแปลกใจ

"โอเค งั้นคุณก็ต้องระวังตัวด้วยนะ"

เธอพยักหน้ารับรู้

หลังจากนั้นเฟิงจิ่งเหยาก็หยิบแฟลชไดร์ฟไปจัดการเรื่องราว จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมง จึงกลับมาด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้า

กู้ฉางฉิงเห็น ก็สงสารอย่างมาก

"ดึกแล้ว พักผ่อนก่อนเถอะ อาการบาดเจ็บของคุณยังไม่หายดีนัก"

เฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้ปฏิเสธ ถึงอย่างไรเวลานี้เขาก็รู้สึกได้ถึงบาดแผลที่เจ็บปวดเล็กน้อย

กู้ฉางฉิงดูแลถอดเสื้อให้เขาแล้วพักผ่อน คาดไม่ถึงว่าจะเห็นบาดแผลแดงเล็กน้อย กังวลว่าจะติดเชื้อ จึงทายาให้เฟิงจิ่งเหยาแล้วค่อยพักผ่อน

แน่นอนว่าเฟิงจิ่งเหยาให้ความร่วมมือ

เขาเปลือยท่อนบนนอนบนที่นอนทาทามิ กู้ฉางฉิงหยิบยาทามาทาบนแผลเขา

แต่ไม่รู้ว่าในชั่วพริบตามือของเธอสัมผัสที่ด้านหลังของเฟิงจิ่งเหยา ทั่วทั้งตัวของเฟิงจิ่งเหยาก็เกร็งไปชั่วขณะ หลังจากนั้นแขนขาที่อ่อนแรงก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

กู้ฉางยิ่งสัมผัสเป็นเวลานาน ลมหายใจของเฟิงจิ่งเหยาก็ค่อยๆว้าวุ่นขึ้นมา

เขาคาดไม่ถึงว่ากู้ฉางฉิงจะส่งผลต่อเขาอย่างคาดไม่ถึงขนาดนี้

กู้ฉางฉิงไม่ได้พบความลี่ยนแปลงของร่างดายเขา หลังจากทายาเสร็จ ก็วางแผนที่จะลุกขึ้นออกไป

ใครจะรู้ว่า พอลุกขึ้นยืน ข้อมือก็ถูกคนดึงไว้ ฉับพลันคนก็หมุนวน

พอเธอตอบสนอง ก็ไม่รู้ว่าตนเองมานอนเอนกายอยู่ข้างๆเฟิงจิ่งเหยาตั้งแต่เมื่อไร

เธอคว้าแขนเฟิงจิ่งเหยาไว้แน่นอย่างไม่ได้วางแผน เผชิญกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขาโดยตรง

ยังไม่รอให้เธอได้เอ่ยปาก ก็จู่โจมจูบลงไปอย่างดูดดื่ม

เธอไม่กล้าต่อต้าน เพราะกลัวว่าจะกระทบถึงบาดแผลของเฟิงจิ่งเหยา แล้วก็มีความคิดที่ปล่อยไปตามใจตนเอง

ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมกันมาโดยตลอดหรือไม่ ทั้งคืนนี้ เฟิงจิ่งเหยาก็ดุดันเป็นพิเศษ

ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนถึงรุ่งสาง จึงปล่อยกู้ฉางฉิง

เวลานี้กู้ฉางฉิงไม่ทีแรงลุกขึ้นไปอาบน้ำโดยสิ้นเชิง ก็สะลึมสะลือหลับไปแบบนี้

……

สองวันต่อมา ชีวิตของคนทั้งสองกลับมาสงบสุขเหมือนก่อนหน้านี้

แต่เมื่อเทียบกับความสงบสุขของพวกเขา เย่าซือกลับโกลาหลวุ่นวายไม่หยุดหย่อน

บริษัทที่หยุดแก้ไขลงขั่วคราวยังไม่ทันจัดการเสร็จ คนสนิทก็ส่งข่าวร้ายมาให้อีกครั้ง

"พี่ใหญ่ ทางด้านประเทศ I ห้องทดลองโรงงานแปรรูปยาไม่รู้ว่ามีนักข่าวปนอยู่ได้ยังไง นำเรื่องที่เราผลิตยาต้องห้ามรายงานออกไป ขณะนี้สังคมภ่ยนอกล้วนต่อต้านพวกเรา หุ้นของสำนักงานใหญ่สองวันนี้ได้รับการผันผวนเพราะเรื่องนี้ ทำให้ดิ่งลงไปไม่น้อย คนเบื้องบนก็ส่งขุดมาตรวจสอบ ต้องการตรวจสอบความเป็นจริงของพวกเรา เกรงว่าคุณจะต้องลงมือบัญชาการด้วยตนเองอีกครั้งหนึ่ง"

เย่าซือฟังถึงคำพูดนี้ ใบหน้าที่เดิมทีดูอ่อนโยนก็เปลี่ยนเป็นหวาดกลัวขึ้นมา

"มีนักข่าวปลอมเข้ามาได้ยังไง? ร.ป.ภ.ของโรงงานแปรรูปยาไม่ได้เรื่องทั้งหมดเลยหรอ?"

ลูกน้องตัวสั่นเล็กน้อย ยังคงตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า: "คนของลูกน้องตรวจสอบแล้ว มีบางคนแอบช่วยเหลือนักข่าวคนนั้น"

เขาพูดพลาง มองสีหน้าของเย่าซืออย่างระมัดระวัง กล่าวต่อไปว่า: "ตามการบรรยายของนักข่าว พวกเราตรวจสอบได้ว่าคนที่ช่วยเหลือเขาน่าจะเป็นเฟิงจิ่งเหยามากที่สุด แล้วก็ เรื่องนี้เป็นเรื่องร้ายแรงมาก พี่ใหญ่จำต้องจัดการโดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นฉันเกรงว่าผัอาวุโสเหล่านั้นทางด้านสำนักงานใหญ่จะใช้โอกาสนี้ในการสั่นคลอนตำแหน่งของคุณ"

เย่าซือได้ยิน ก็จ้องมองเขาอย่างเยือกเย็น

แน่นอนว่าเขารู้ชัดเจนถึงความร้ายแรงของเรื่องราวครั้งนี้ มากจนกระทั่งส่งผลกระทบต่อตำแหน่งของเขา

เดิมทีปัจจุบันที่เขานั่งอยู่ในตำแหน่งนี้ก็มีคนจำนวนมากที่ไม่พอใจอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมาเกิดสถานการณ์นี้ กลัวว่าคนจำนวนไม่น้อยจะกระทำเหมือนกัน

แน่นอนว่าที่ทำให้เขาตกตะลึงก็คือ เขาไม่คาดคิดว่าเฟิงจิ่งเหยาจะมีความสามารถแบบนี้