สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 341

ประเทศM ณ สนามบินWrangell

กู้ฉางฉิงที่รูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกับกู้ฉางฉิงสวมกระโปรงสั้นสีอ่อน สวมแว่นตาดำ เดินอย่างเย่อหนิ่งลากกระเป๋าเดินทางไปขึ้นเครื่อง

ปลายทางบนตั๋วเครื่องบินคือเมืองหลวงประเทศZ

ใช่ เธอวางแผนจะกลับมาที่ประเทศ แต่ยังคงกลับมาอย่างลับๆ

"ไม่ต้องแจ้งให้ทราบ ฉันกลับมาไม่มีผลกระทบต่อแผนการของเราหรอก"

เธอโทรศัพท์พูดคุยกับกู้หงเซิน

"ได้ เชื่อฟังคุณทุกอย่าง"

แน่นอนว่ากู้หงเซินเชื่อฟังคำพูดของลูกสาว จึงพยักหน้าตอบรับ

กู้ฉางซินเบะปาก ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ไม่ดี

"งั้นแค่นี้นะ ฉันขึ้นเครื่องก่อน"

กู้หงเซินพยักหน้า แล้วพูดกำชับว่า : "ระวังความปลอดภัยด้วย รอมาถึงแล้ว ฉันจะไปรับคุณ"

กู้ฉางซินพยักหน้า แล้ววางสายทันที

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ กู้ฉางฉิงไม่รู้ แล้วก็ไม่รู้ว่าเธอถูกจับตาดูอีกครั้ง

หลังจากกลับมาถึงบ้าน หยิบนามบัตรที่หลี่ม่านมอบให้เธอ แล้วครุ่นคิดพิจารณา

เวลานี้ต้องตีเหล็กในขณะที่ร้อน รับการสัมภาษณ์สองสามอัน ไม่ต้องสงสัยมันจะเป็นประโยชน์ต่อการออกแบบในอนาคตของเธออย่างมาก

โดยเฉพาะนิตยสารสองสามแห่งนี้ที่ต้องการนัดเขียนบทความกับเธอไม่ใช่นิตยสารขนาดเล็ก แน่นอนว่าล้วนมีชื่อเสียงในวงการ

ก็เพราะเช่นนี้ เธอจึงลังเลไม่กล้าตัดสินใจ ไม่รุ้ว่าควรจะเลือกใคร

ท้ายที่สุด ตอนเย็นเธอก็ตัดสินใจถามเฟิงจิ่งเหยา

เช่นนี้ เธอจึงวางสิ่งนี้ไว้ข้างๆก่อน แล้วหันกลับไปเข้าสู่การวาดแบบร่าง

อย่างไรเสียถ้ารับนัดเขียนบทความ เธอก็ยังจำเป็นต้องหยิบแบบร่างที่ดีออกมา

ถึงตอนเย็น เฟิงจิ่งเหยาเลิกงานกลับมา ก็เห็นกู้ฉางฉิงยังคงำงานอยู่

ร่างเพรียวในยามพระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า ดูอบอุ่นเป็นพิเศษ ทำให้ในใจเขารู้สึกอิ่มเอม

"ยังทำงานไม่เสร็จหรอ?"

เขาเดินไปข้างหน้าแล้วกอดคนไว้ในอ้อมกอด

กู้ฉางฉิงได้รับลมหายใจของเขา สติค่อยๆกลับมา

"คุณเลิกงานแล้วหรอ?"

เธอพูดจบ เหลือบมองนาฬิกาบนโต๊ะ ก็พูดอย่างตกใจ : "โอ้มายก็อด หกโมงแล้ว ฉันยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลย คุณรอฉันหน่อยนะ"

พูดจบ เธอก็ดิ้นออกจากอ้อมกอดของเฟิงจิ่งเหยา แล้วรีบเดอนไปที่ห้องน้ำ

เฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้ขัดขวาง มองท่าทางเธอที่ตื่นตระหนก ด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน

ในทันทีที่เขามองภาพวาดของกู้ฉางฉิง แววตาก็ประหลาดใจ

เห็นบนสมุดวาดภาพเป็นชุดฮั่นฝูในชีวิตประจำวันที่ถูกปรับปรุงพัฒนาต่อๆไป สวยงามมาก เหมาะกับรสนิยมของเด็กสาวในสมัยนี้

ในเวลาเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ รู้สึกเสมอว่าที่กู้ฉางฉิงไปเรียนด้านการเงินในตอนแรก อาจมีคนกลบฝังพรสวรรค์ของเธอไว้

เขาคิดเรื่อยเปื่อยเสร็จ ทางด้านกู้ฉางฉิงนี้ก็เตรียมตัวเกือบเสร็จแล้ว

เธอสวมชุดเดรสสีฟ้าอ่อน ผมยาวสีดำของเธอถูกดึงรวบไปไว้ด้านหลัง เหลือปอยผมนิดๆหน่อยที่ร่วงอยู่ที่แก้มสองข้าง

เพราะว่าเวลามีไม่มากแล้ว เธอจึงไม่ได้แต่งหน้าปราณีตนัก แต่ดูเหมือนว่าเธอยิ่งสวยอย่างเป็นธรรมชาติ

"ฉันเสร็จแล้ว!"

เธอปรากฏตัวอีกครั้งในห้องด้วยการเปลี่ยนรูปโฉมใหม่

เฟิงจิ่งเหยามองไปที่ความงดงามของเธอ แววตาก็เป็นประกาย

"สวยมาก"

เขาอมยิ้มชื่นชม ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของกู้ฉางฉิงสดใสยิ่งขึ้น

"ไปกันเถอะ ฉันจองห้องอาหารไว้แล้ว"

เธอจับเฟิงจิ่งเหยาแล้วเดินไปที่ประตู

มั่วหลีมองดูทั้งสองคนลงไปที่ชั้นล่าง ก็ลุกขึ้นจากโซฟาทันที

เธอกวาดสายตามองกู้ฉางฉิงที่งดงาม ในแววตาก็ริษยา แต่ไม่นานเธอก็เก็บกลับมา แล้วก็หันไปมองเฟิงจิ่งเหยา