สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 355

เฟิงจิ่งเหยารีบเดินสถานีรถไฟ ด้านนั้นกลับถูดกู้หงเซินจัดการไปเรียบร้อย

รอบๆล้วนถกเถียงกันเรื่องเมื่อสักครู่ และคุณป้าทำความสะอาดก็พูดเรื่องที่กู้ฉางฉิงได้รับบาดเจ็บ

และบริเวณนั้นยังเต็มไปด้วยกลิ่นเลือด

"ชวี่ยี่ นายไปสืบเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมาหน่อย แล้วก็ให้คนไปตรวจสอบโรงพยาบาลที่ส่งต่อคนที่ได้รับบาดเจ็บด้วย"

เฟิงจิ่งเหยาฟังเสียงซุบซิบจากรอบๆ เมื่อมองไปที่เลือดสีเข้ม ดวงตาคมออกคำสั่ง

ชวี่ยี่รับคำสั่งแล้วก็รีบสั่งลูกน้องทันที ในขณะเดียวกันก็มุ่งตรงไปที่ฝูงคน

มั่วหลีมองแผ่นหลังที่ห่างออกไปของเขา สาปแช่งในใจให้คนที่ได้รับบาดเจ็บเป็นกู้ฉางซิน

ในขณะเดียวกัน กู้หงเซินก็ตามรถพยาบาลไป เมื่อถึงโรงพยาบาล

กู้ฉางฉิงถูกส่งไปห้องฉุกเฉิน

กู้ฉางซินก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เมื่อรับยาเสร็จก็เดินไปตามระเบียงทางเดิน

"พ่อ ผู้หญิงคนนั้นเป็นไงบ้าง?"

กู้หงเซินเหลือบมองเธอเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไรกลับ แต่กลับเป็นห่วงเธอ

"ลูกเป็นไงบ้าง? หมอตรวจให้ลูกหรือเปล่า?"

"หนูรับยามาแล้ว เมื่อกี้ได้รับข่าวมาว่าเฟิงจิ่งเหยากำลังมาที่นี่ หนูน่าจะต้องรีบไปแล้ว"

กู้ฉางซินเห็นว่ากู้หงเซินไม่พูดอะไร ก็ไม่ถามอะไรไปอีก เปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา

กู้หงเซินได้ยินว่าเฟิงจิ่งเหยากำลังจะมา ขมวดคิ้วแน่นเป็นปม

"ตอนนี้ไม่สามารถให้เขาเห็นลูกได้ แบบนี้ก็แล้วกัน พ่อจะไปส่งลูกที่โรงพยาบาลในเครือกู้ซือกรุ๊ป ลูกไปตรวจร่างกายที่นั่น เช็คว่าไม่เป็นอะไรให้เรียบร้อย"

กู้ฉางซินไม่ปฏิเสธ

"ได้ งั้นหนูไปก่อนนะ"

ในขณะที่กู้ฉางซินออกไปได้ไม่นานเฟิงจิ่งเหยาก็มาถึงโรงพยาบาล

เขารีบเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน มองไฟสีแดงที่แขวนอยู่ตรงห้องฉุกเฉิน ใบหน้าอึมครึม มองไปที่กู้หงเซินแล้วถามว่า "ฉางซินเป็นยังไงบ้าง?"

กู้หงเซินปรายตามองท่าทีร้อนใจของเขา กระพริบตาแล้วพูดว่า "ยังไม่ใจเลย หมอกำลังช่วยเหลืออยู่"

เฟิงจิ่งเหยาฟังน้ำเสียงไม่ร้อนรนของเขารู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องแต่ก็ดูไม่ออกว่าตรงไหนที่มันไม่ถูกต้อง ถามไปอีกครั้ง

"ตกลงว่าเกิดอะไรขึ้น? ฉางซินได้รับบาดเจ็บอะไรหรือเปล่า?"

กู้หงเซินไม่สามารถพูดเรื่องจริงออกไปได้ พูดโกหกออกไปว่า "ฉันได้รับข่าวมาว่าคนพวกนั้นจะพากู้ฉางซินนั่งรถไฟหลบหนี ฉันจึงพาคนไป อยากจะพาคนไปขัดขวาง แต่ใครจะคิดว่าคนพวกนั้นจะรู้ตัวจับฉางซินข่มขู่ ฉันไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงแค่พยายามช่วยฉางซินออกมา คิดไม่ถึงว่าคนพวกนั้นจะพยายามยับยั้งการต่อสู้ของพวกเราด้วยการทำร้ายฉางซิน"

เฟิงจิ่งเหยาได้ยินแบบนี้ ใบหน้าเข้มอึมครึมทันที

กู้หงเซินแกล้งมองไม่เห็นแล้วพูดต่อว่า "แต่นายวางใจเถอะ ฉันให้คนไล่ตามไปแล้ว แจ้งความแล้วด้วย พวกเขาน่าจะไม่ปล่อยให้พวกเขาหนีไปได้"

เฟิงจิ่งเหยากวาดสายตาไปมองหนึ่งที ไม่ไว้วางใจคนของเขา

"ชวี่ยี่ นายเอาคนไปช่วยพวกตำรวจจับมันมาให้ฉันให้ได้!"

เขาสั่งเสียงดุดัน แผ่รังสีอำมหิตไปรอบๆ

คนพวกนี้ทำร้ายกู้ฉางซินเขาไม่มีทางปล่อยพวกมันไปง่ายๆแน่

ชวี่ยี่รับคำสั่ง รีบไปจัดการทันที

มั่วหลีมองเฟิงจิ่งเหยาที่แผ่รังสีอำมหิตออกมา ในใจเต็มไปด้วยความอิจฉา

เธอไปที่ห้องฉุกเฉินอย่างโมโห สาปแช่งให้กู้ฉางซินตายคาเตียงผ่าตัดไปเลย

ไม่รู้ว่าเพราะการอธิษฐานของเธอสัมฤทธิ์ผลหรืออย่างไร

ประตูห้องฉุกเฉินที่ปิดสนิทค่อยๆเปิดออก พยาบาลเดินออกมาอย่างรีบร้อน

"ใครเป็นญาติคนไข้คะ?"

"ฉัน!"

เฟิงจิ่งเหยาพูดเสียงเข้ม

กู้หงเซินช้าไปก้าวนึง ดวงตาดำแวบมองแผ่นมองของเฟิงจิ่งเหยา

"เธอเป็นยังไงบ้าง?"