สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 358

กู้ฉางฉิงรู้ว่าคนนี้คงไม่ใจดีมาเยี่ยมเขา

ที่แท้ก็เพื่อแผนการของพวกเขา

เวลานี้เธอรู้สึกขยะแขยงกับคำพูดของกู้หงเซินอย่างมาก

อย่างไรก็ตามกู้หงเซินราวกับไม่เห็นท่าทางแบบนี้ พูดจบก็ยืนยันกับกู้ฉางฉิงอีกรอบ

"จำคำพูดของฉันได้ไหม? อย่าให้ถึงตอนนั้นแล้วบอกว่าพลั้งปากพูดล่ะ"

กู้ฉางฉิงอดทนรอชัยชนะ พูดอย่างเย็นชา "พูดจบแล้วยัง? พูดจบก็ไสหัวออกไป!"

แน่นอนว่ากู้หงเซินโกรธกับคำพูดที่ไล่เขาเหมือนหมูเหมือนหมานี้

ในขณะที่เขาเตรียมตัวจะตำหนิออกไป ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดออก เฟิงจิ่งเหยาเดินเข้ามา

"พูดอะไรกันอยู่หรอ?"

เขาเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดี หรี่ตาถามออกไป

กู้ฉางฉิงเม้มปาก "ไม่มีอะไรหรอก ฉันค่อนข้างเหนื่อยน่ะ อยากพักผ่อน"

เฟิงจิ่งเหยาหลุบตาลง พูดอย่างคล้อยตามไปว่า "โอเค งั้นนอนเถอะ ฉันอยู่ตรงนี้"

กู้ฉางฉิงพยักหน้า แล้วปิดตาสนิท

กู้หงเซินเห็นแบบนั้น สายตาเต็มไปด้วยโทสะ แต่เมื่อหน้าอยู่ต่อหน้าเฟิงจิ่งเหยา เขาก็รีบเก็บสีหน้านั้นทันที

"ฉางซิน เธอพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวครั้งหน้าพ่อจะมาเยี่ยมอีกนะ"

เขาแสดงบทพ่อที่แสนดีอย่างเก้อเขินเล็กน้อยกับกู้ฉางฉิง แล้วหันไปพูดกับเฟิงจิ่งเหยาอย่างซาบซึ้งใจ "จิ่งเหยา รบกวนดูแลฉางซินด้วยนะ ฉันขอตัวไปก่อน"

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้าด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ มองส่งเขาที่ออกไป ปิดประตูห้องพักก่อน

เขาหมุนตัว พลันสายตาไปมองกู้ฉางฉิง

เขามักจะรู้สึกว่าบรรยากาศระหว่างสองพ่อลูกคู่นี้มันแปลกๆ แต่มันแปลกตรงไหนเขาก็พูดไม่ถูก

สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป คอยดูแลกู้ฉางฉิงไปจัดการเรื่องบริษัทไป

สองสามวันผ่านไปก็เป็นแบบนี้

ไม่รู้มู่เฉาเกอรู้เรื่องกู้ฉางฉิงได้รับบาดเจ็บจากไหน แต่เธอไม่ได้ไปหาเฟิงจิ่งเหยาแต่กลับไปตระกูลเฟิง

"เฉาเกอมาได้ยังไงเนี่ย?"

หลังจากหมดหวังกับลู่ซือยวี่ คุณนายเฟิงเต็มไปด้วยความหวังว่าจะให้มู่เฉาเกอกลายมาเป็นบูกสะใภ้ของตัวเอง ด้วยเหตุนี้จึงเอาใจใส่กับเธออย่างมาก

"ฉันมาเยี่ยมฉางซินค่ะ แต่ได้ยินว่าคุณน้าอยู่บ้านเลยมาหาคุณป้าก่อน"

มู่เฉาเกอตอบกลับอย่างน่าเอ็นดู คุณนายเฟิงได้ยินแบบนั้นขมวดคิ้ว

"เธอมาหาฉางซิน? เกิดอะไรขึ้น? เขาก่อเรื่องให้เธออีกแล้วหรอ?"

เนื่องจากบทเรียนก่อนหน้า คุณนายเฟิงก็คิดว่ากู้ฉางฉิงจะก่อเรื่องวุ่นวายให้มู่เฉาเกออีก

มู่เฉาเกอฟังออกว่าน้ำเสียงของเธอไม่พอใจกู้ฉางฉิง มุมปากยกขึ้น

"ไม่ใช่หรอกค่ะ เพียงแต่ได้ยินมาว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนเธอได้รับบาดเจ็บ ก่อนหน้านี้ก็ทำงานอยู่ที่อื่นตลอด พอดีกลับมาเลยจะมาเยี่ยมน่ะค่ะ ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นเพื่อนของเฟิงจิ่งเหยา"

"เกิดเรื่องได้รับบาดเจ็บ?"

สายตาคุณนายเฟิงเต็มไปด้วยความตกใจ มองไปที่มู่เฉาเกออย่างประหลาดใจ

เหตุผลก็ง่ายๆเลยคือเฟิงจิ่งเหยาไม่ได้บอกคนที่บ้านว่ากู้ฉางฉิงเกิดเรื่อง

มู่เฉาเกอเหลือบมองคุณนายเฟิงที่เป็นอย่างที่เธอคิดว่ายังไม่รู้เรื่อง

เธอแสร้งทำเป็นตกใจแล้วถามว่า "คุณน้ายังไม่รู้หรอคะ?"

พูดจบ เธอแสดงออกขัดเคืองเล็กน้อย "ดูท่าว่าเฟิงจิ่งเหยาจะไม่อยากให้พวกคุณเป็นห่วงจึงไม่ได้บอกพวกคุณ ไม่รู้ว่าฉันเผลอพลั้งปากพูดไปแบบนี้ เขาจะโกรธฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้"

คุณนายเฟิงกระพริบตา ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธและไม่พอใจ

เธอคิดไปว่าสองสามวันนี้จิ่งเหยายุ่งจนไม่ได้กลับบ้าน เป็นเรื่องที่บริษัทแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้น แต่ต้องไปดูแลยัยผู้หญิงต่ำทรามอย่างกู้ฉางซินนั่นที่โรงพยาบาล

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ามู่เฉาเกอ เธอก็ต้องกักเก็บความรู้สึกนั้นไว้